» Pawilon herbaciany » Recenzje » Emerald Empire

Emerald Empire


wersja do druku
Emerald Empire
Emerald Empire - Dodatek do trzeciej edycji L5K.

Wielu ludzi grających w gry fabularne twierdzi, że Rokugan jest bardzo specyficznym światem, który jest bardzo ciężki do grania. Uważam, że mają oni częściowo rację. Rokugan jest niezwykły, bogaty w wiele tradycji i egzotyczny. Świat ten wręcz wymusza specjalny dodatek dający MG więcej informacji wychodzących poza podręcznik podstawowy. Firma AEG wydała w zeszłym roku Emerald Empire czyli Szmaragdowe Cesarstwo, dodatek który uzupełnia informacje o świecie Rokuganu. Będąc wielkim fanem L5K nie wahałem się długo i kupiłem ten podręcznik. Tutaj chcę się podzielić moimi spostrzeżeniami i ułatwić następne zakupy innym MG i graczom Legendy.

Pierwsze wrażenia i wygląd zewnętrzny

Emerald Empire jest wydany w okładce twardej. Książka liczy 272 strony i daje całe 1z0 obrażeń. Szycie wygląda solidnie, ale mój egzemplarz zaczyna już odrobinkę pękać, choć strony nie wylatują. Styl wydania jest bardzo dobry i nie odbiega od wydań podręcznika lub dodatku Creatures of Rokugan. Emerald Empire zawiera dwie mapy, które można znaleźć w podstawce. Na końcu książki znajduje się dobry indeks ułatwiający szybki dostęp do informacji. Prawie każda strona ma ilustracje o dobrym lub bardzo dobrym standardzie. Cały dodatek jest czysto podzielony na dziewięć rozdziałów. Pomiędzy każdym z nich znajdują się dwie strony opisujące każdy z rokugańskich klanów oraz frakcję cesarską i Klan Pająka. Rozdziały zaczynają się tradycyjnie małymi historyjkami.

Geografia
Rokugan jest światem geograficznie ciekawym. Można w nim spotkać zarówno zimne góry Klanu Smoka jak i parujące dżungle na wyspach Modliszki. Rozdział ten zabiera czytelnika na krótką podróż po najważniejszych zakątkach tego świata. Zarówno góry, lasy jak i równiny są szczegółowo opisane a tekst zawiera oznaczenia map dla łatwej nawigacji. Autorzy nie pozostają jednak tylko na lądzie, ciekawe wzmianki o wybrzeżach wywołują mały apetyt na przygody morskie lub wizytę na wyspach Klanu Modliszki. Dość ścisłe części o faunie i florze zaokrąglają wizję Rokuganu. Ach tak, lwy są też wymienione jako zwierzęta żyjące w Rokuganie. Rozdział zamykają części o niebezpiecznych zakątkach kraju jak i trzy nowe zalety. Nie tylko Krainy Cienia, ale też dziki zachód Rokuganu mogą dodać smaku wielu przygodom. Negatywnie prezentują się tabele przypadkowych spotkań. Każda kraina ma swoją tabelkę, ale niektóre z nich są bardzo do siebie podobne. Poza tym rokugański chochlik czy bakemono wyczarował w opisie gór kilka zdań mniejszą czcionką.

Obyczaje
Każdy Rokugańczyk spotyka je na codzień. Obowiązuje go znajomość niezliczonej liczby różnych obyczajów i tradycji. Kontakt z rówieśnikami, zwierzchnikami i z duchami przodków jest zrytualizowany, gwarantując przestrzegającemu konwenansów zachowanie twarzy. Rozdział pokazuje nam stacje życia klasy samurajskiej, opisując ogólne obyczaje obowiązujące od narodzin do śmierci. Tekst jest przerywany fragmentami z pamiętnika damy Doji Barahime, która opisuje zwyczaje z osobistej perspektywy. Przykłady modlitw mnichów i kilka WKU uzupełniają tę część dodatku. Najwięcej miejsca zajmują jednak poszczególne obyczaje klanów. Tutaj każda sekcja powtarza drogę samuraja od kolebki do śmierci, ale tekst jest uzupełniony specjalnymi informacjami o każdym z klanów Rokuganu. Czytelnik dowiaduje się tutaj wiele o prawdziwym sercu Skorpiona lub o "tuńczyku górskim" Klanu Smoka. Wiedza ta jest jednak bardziej przeznaczona dla MG. Zdradza ona wiele sekretów i jest swojego rodzaju spoilerem. Co mnie osobiście ucieszyło, to opis potraw poszczególnych klanów, który wiąże się oczywiście z ich posiadłościami. Niestety nie jestem typem Smoka, lubię przekąsić frytki i rzeczy pieczone w oleju, czyli więcej we mnie z Kraba. Dodatek kładzie tutaj wielką wagę na pałeczki do jedzenia wyliczając ich kształty i materiały, z jakich zostały zrobione. Rozdział obyczajów kończą teksty o rozrywkach rokugańskich. Poważniejsze atrakcje jak noh czy kabuki są tylko muśnięte. Lwią część tekstów stanowią te o grach typu go lub shogi.

Społeczeństwo
Centralnym pionem społeczeństwa rokugańskiego jest niebiański porządek, którego podział na kasty został przeniesiony z nieba na ziemię. W tym rozdziale opisany jest każdy szczebel ziemskiego oraz niebiańskiego porządku. Autorzy zaczynają od najwyższych szczebli, czyli Pana Słońca i Damy Księżyca, a kończą na najniższych eta. Każda kasta jest opisana i umieszczona na odpowiednim szczeblu. Podręcznik prezentuje dwie grafiki ułatwiające szybką orientację oraz bardzo czysty podział. Co mi wpadło w oko, to stuprocentowa definicja ji-samurajów oraz przynależność ashigaru i budoka do kasty buke. Jednak na tym rozdział się nie kończy. Każdemu z klanów rokugańskich jest przyporządkowana pewna liczba rodzin wasali. Każda z tych rodzin jest opisana, co daje jeszcze większą możliwość wyboru dla nowych graczy. Postacie tych rodzin dostają dodatkową specjalizację w jednej umiejętności, ale zaczynają z mniejszą chwałą. Pośród tych wszystkich opisów można odkryć małą tendencję. Wiele klanów utrzymuje wewnętrzną policję. Katogama, Kouken, Sodona i Kochako to przykłady organizacji rodzinnych, które kontrolują inne rodziny wewnątrz klanu i wkraczają w akcję gdy zachodzi potrzeba. Inne historie to przykłady specjalizacji jak hodowanie leków i trucizn, patologia stworów Krain Cienia lub budowa statków.

Polityka
W długiej historii Szmaragdowego Cesarstwa nie spotykamy wiele otwartych wojen. Najbardziej zacięte boje są toczone na dworach. Tymi daleko zakrojonymi bataliami zajmuje się rozdział o polityce. Po malutkiej minihistorii, autorzy wymieniają wszystkie rodzaje dworów, nie tylko najwyższy dwór zimowy cesarza, ale też inne, bardzo znaczące miejsca pertraktacji. Każdy czempion, damiyo lub rodzina posiadają swoje dwory. Emerald Empire opisuje, co na nich jest dyskutowane i kto jest na nie zapraszany. Następnie przedstawione są wpływowe pozycje w cesarstwie. Poza wszystkim znanym Szmaragdowym Czempionem jest też Czempion Jadeitowy oraz Szogun. Mniej znane pozycje to cesarski doradca i "Głos Cesarza". Czego do tej pory nie znałem, to Czempioni Rubinu oraz Ametystu. Każdy z tych stołków - przepraszam, poduszek (sic!) - jest opisany z prawami oraz obowiązkami sprawujących urząd. Aby ten cały system władzy był przejrzysty, dodatek prezentuje schemat wszystkich tych pozycji i ich zależności. Tutaj rozdział wraca znowu do opisu poszczególnych klanów i nakreśla ich protokoły oraz etykietę dworską. Rodzaj dworu można łatwo dobrać do danego klanu i szybko zbudować odpowiedni dwór zimowy na wiele przygód. Uważam, że ten modularny schemat jest bardzo praktyczny. Poza opisem dworów rozdział podaje kilka WKU oraz uzupełnia mechanikę o trzy zalety. Dla MG, którzy chcą bardzo szybkich przygód, załączone jest kilka tabelek z możliwymi losowymi wydarzeniami podczas trwania dworów i potyczek dyplomatycznych.

Handel i gospodarka
Ten mały rozdział zajmuje się jedną z najważniejszych rzeczy w Rokuganie. Chodzi oczywiście o pieniądze. Cztery teksty omawiają stosunek poszczególnych warstw społeczeństwa do uśmiechającego się koku. Podręcznik pokazuje jak cała kasta buke jest uzależniona od pieniędzy, które niszczą iluzję bushido i przerywają klasztorny spokój. Autorzy przedstawiają tutaj najważniejsze trasy handlowe, w których wielkie rzeki oraz morze grają zasadniczą rolę. Idąc śladami poprzednich rozdziałów, podręcznik przybliża czytelnikom każdy z klanów i omawia artykuły produkowane na jego ziemiach, jak wyroby importowane i produkty eksportowe. Tutaj dowiadujemy się, że Klan Smoka importuje wielkie ilości ryżu płacąc dobrym złotem górskim. Kraby oferują wiele rodzajów stali i broni, a handlarze Żurawia są obrotnymi pośrednikami w handlu z wyspami Modliszki. Rozdział zawiera kilka tabelek, które mają ułatwić ocenę wartości produktów na ziemiach poszczególnych klanów. Tabelki są jednak bardzo krótkie i nie zawierają wiele cennych informacji.

Prawo i porządek
Jedna z podstawowych metod łączenia drużyny to nadawanie graczom statusu sędziego. Dzięki lekturze tego rozdziału, MG doda każdej z postaci sędziego więcej życia. Po wprowadzeniu w historię prawodawstwa, autorzy dotykają tylko krótko opcje na duele o rację i przechodzą do ojca Szmaragdowych Magistratów oraz jego systemu. Tutaj dowiadujemy się dość dokładnie jakie pełnomocnictwa, prawa, obowiązki i ograniczenia mają słudzy Szmaragdowego Czempiona. Tekst uzupełnia też wiedzę o zwykłych magistratach klanowych oraz o ich wiernych sługach, czyli doshinach. Druga część tego rozdziału wyjaśnia różne typy przestępstwa i rodzaje kar. Nie tylko morderstwa, ale też niehonorowe zachowanie, korupcja, zdrada i zorganizowana przestępczość są szeroko opisane z odpowiednim naciskiem na kary, jakie za nie grożą. Do zorganizowanej przestępczości jest dołączona tabelka z przykładami różnych przestępców i ich gangów. Twórcy dodatku podają na koniec cztery zalety związane z prawodawstwem i siłami policyjnymi.

Religia
Szkoda, że tylko 10 stron dodatku jest poświęcone religijnym praktykom Rokuganu. Po wprowadzającej historyjce autorzy opisują upadek Kami oraz ich czczenie, gdzie szczególną rolę pełnią założyciele poszczególnych klanów. Zaraz po ogólnym opisie przywoływania Kami, tekst przedstawia nam Shintao. Od mistycznego pojawienia się Małego Nauczyciela, przez jego zniknięcie w Krainach Cienia do teraźniejszej struktury "Bractwa Shinseia", czytelnik dostaje zwięzły kurs tej części rokugańskiej religii. Jej druga część to oczywiście wiara w większe lub mniejsze fortuny. Tutaj też jest opis historii tej wiary i bardzo krótkie przedstawienie siedmiu największych fortun rokugańskich. Poza tymi bóstwami autorzy szkicują zwięźle kilka mniejszych fortun i ich formy wpływu na ludzi. Obie religie są złączone "Bractwem Shinseia" a to połączenie stoi pod opieką cesarską. Do obu religii są dodane teksty o ich mnichach oraz o praktykujących shugenja. Rozdział zamyka tekst o mniejszych lub większych świątyniach i o klasztorach. Tutaj jest mowa o ich opiece, wielkości oraz o ich ważnych budynkach. Niestety autorzy często używają słowa "Kami" myśląc o fortunach. Dodając do tego słowo "Mikokami" powodują, że tekst nie jest zbyt przejrzysty logicznie.

Szkolnictwo
Każdy zaczynający charakter dostaje niemały kapitał startowy w postaci różnych umiejętności i cech podstawowych. Za tymi lakonicznymi cyferkami kryje się dość wyrafinowany system szkolnictwa każdego z klanów. W tym rozdziale autorzy opisują ogólnie sztukę nauczania w Rokuganie oraz większą ilość bardziej znanych dojo (uczelni). Po wstępnym mini opowiadaniu, w dodatku przedstawiono bardzo tradycyjne nauczanie w zawodach pozasamurajskich. Jest to znany wszystkim rzemieślnikom stosunek pomiędzy mistrzem a czeladnikiem. Niestety system ten nie przyjął się w szkoleniu kasty buke. Tutaj spotykamy wielu instruktorów specjalistów odpowiedzialnych za właściwy rozwój narybku. Większość ich preferuje metodę powtarzania, w której uczniowie kopiują pokazywane im techniki. Druga przedstawiona metoda to nakreślenie celu przez mistrza i indywidualne drogi do jego osiągnięcia rozwijane przez uczących się. Po przedstawieniu fundamentalnych systemów i metod nauczania, rozdział opisuje cztery typowe uczelnie dla każdej grupy buke - typowe dojo szkoleniowe wojowników, świątynne uczelnie dla shugenja, oryginalne dwory dla dyplomatów i nietypowe akademie przeznaczone do szkolenia artystów. Każda placówka jest opisana a typowy podział dnia ukazuje życie w murach szkół. Lwią część rozdziału zajmują opisy wielu szkół dojo, w których szkoli się samurajów klanowych. Każdy klan uchyla czytelnikowi wrota trzech uczelni. Wybór jest tak trafiony, że zarówno wojownicy, dyplomaci jak i shugenja mogą wybrać sobie ich dojo. Każda uczelnia daje też małą zachętę, często w postaci zniżki na uczenie się poszczególnych kata lub dodatkowe specjalizacje. Rozdział zamyka tabelka zdarzeń, które mogą spotkać samuraja podczas uczenia się nowych technik.

Wojna
zapoznanie się z przedostatnim rozdziałem to absolutna konieczność każdego wojownika. Tekst powtarza trochę poznane już informacje o roli samurajów w Rokuganie i o ich treningu. Nieco ciekawiej prezentuje się ogólny szkic znanych rang, które mogą osiągnąć samuraje - od zwyczajnego oficera, przez zwiadowcę i yojimbo do sił policyjnych. W podręczniku opisano wiele poziomów, przez które mogą przechodzić bohaterowie. Tutaj autorzy zwracają się ku poszczególnym klanom i ich ogólnym militarnym tradycjom. Czytelnik dostaje mały zarys filozofii militarnej. Poza znanym już charakterem armii - brutalnością Krabów, sprytem Skorpionów i mobilnością Jednorożców - opisane są wojenne obyczaje klanowe. Oficerowie Smoków noszą tatuaże mówiące o ich wygranych bitwach, Feniks kładzie nacisk na modły, a Żuraw komponuje wiersze przed bitwą.

Rozdział o wojnie zawiera też informacje o klanowych jednostkach specjalnych. Każdy gracz bitewniaka Clan War znajdzie tutaj krótki opis swoich jednostek. Biorąc przykładowo klan Lwa, czytelnik dowiaduje się o gwardii klanowej i jednostkach Lwiej Dumy, Legionu Lwic i strach budzących Poszukiwaczy Śmierci. Najbardziej ciekawie prezentują się legiony cesarskie. Autorzy opisują krótko każdy z dziesięciu legionów wraz z jego charakterystyką oraz z głównodowodzącym generałem.

Po klanowych tekstach, dodatek przytacza trzy aspekty prowadzenia wojny - zaopatrzenie, manewrowanie i oblężenie. Pierwszy aspekt jest bardzo dobrze opisany. Daje on każdemu MG wiele informacji o możliwych przygodach dla bohaterów. Manewrowanie wypadło krócej i gorzej. Ostatni aspekt o oblężeniu jest uzupełniony o mechanikę, która rozwija zasady z podstawki. Rozdział prezentuje trzy szkielety WKU dla szybkich przygód.

Ludzie Rokuganu
Na koniec autorzy zwracają się do MG. Rozdział nie zawiera żadnych tekstów a prezentowany materiał to przykładowi samuraje klanów. Każda standardowa rodzina i każdy stopień z podstawki jest tutaj przestawiony w postaci BNów. MG może przy pomocy tego tekstu wyczarować szybko cały szereg wrogów lub zareagować na nieprzewidziane zmiany opowiadanej historii. Mniejsze klany, bezpańscy ronini oraz Krainy Cienia w postaci Klanu Pająka też są wymienione i wyposażone w przykładowych BNów.

Ocena ogólna
Dodatek został przyjęty przez fanów Legendy z entuzjazmem. Zastępuje on starszą trylogię dworską i zgromadzono w nim olbrzymią ilość informacji dodatkowych dla MG. Mechanika pokazuje się tylko na marginesie a WKU są rozsiane rzadko. Specyficzne informacje o sekretach klanowych to spoilery, dlatego gracze powinni podchodzić do tego podręcznika z rezerwą. Tradycyjne rozbicie na poszczególne klany dają książce sztywną i trochę monotonną strukturę, ale ułatwia ono wyszukiwanie specyficznych informacji klanowych. Niestety, do dodatku wkradły się błędy. Widać korekta nie jest mocną stroną firmy AEG. Książka zawiera kilka słabych tekstów, które są zbyt ogólnikowe lub trochę się powtarzają. Widać, że podręcznik był pisany przez wielu autorów. Poza tymi słabostkami Emerald Empire to pozycja warta kupna, szczególnie dla tych którzy po pierwszych krokach w Rokuganie chcą zanurzyć się głębiej w tradycje tego oddalonego zakątka świata gier RPG.

Pierwsze strony podręcznika wraz z spisem treści można oficjalnie pobrać tutaj.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę



Czytaj również

Jigoku
Piekło w Szmaragdowym Cesarstwie
Emerald Empire
Przewodnik po Rokuganie
- recenzja
Khaki Play: Prezentacja Legendy Pięciu Kręgów
O orientalnym fantasy opowiada Bartosz 'Nurgling' Czapnik

Komentarze


Jeszcze nikt nie dodał komentarza.

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.