Dracula

W marcu tego roku nakładem KBOOM na nasz rynek trafił 138-stronicowy, czarno-biały album ze scenariuszem Roya Thomasa, ilustracjami Mike’a Mignoli oraz tuszem Johna Nyberga – Dracula. Znajdziemy go także w edycji limitowanej. Ów komiks nie jest jednak dodatkową historią, a pieczołowitym odwzorowaniem filmowego obrazu Coppoli.

Filmowy Dracula jest przesycony demonizmem oraz nadnaturalną nutą upioryzmu – hipnotyzuje, równocześnie odsłaniając mroczną część duszy człowieka; identycznie sytuacja wygląda w komiksie. Wydarzenia są niejasne, przez co momentami ciężko odróżnić jawę od rzeczywistości. Główny bohater, Jonathan Harker, zadomowiwszy się w posiadłości hrabi Drakuli, szybko zaczyna tracić rozum oraz poczucie rzeczywistości. Roy Thomas. podobnie jak Coppola, świetnie oddaje emocjonalną “karuzelę” protagonisty, któremu ciężko uwierzyć w to co widzi. Od samego początku fabuła przesycona jest z pozoru dziwnymi wydarzeniami. Jednak nikt, kto zna film, nie będzie zaskoczony przebiegiem wydarzeń. Zwłaszcza że poza protagonistą wracają wszystkie wątki poboczne. W tle pojawiają się Lucy, dobra znajoma Miny, jak i profesor Van Helsinga, który przybywa do Londynu na wezwanie starego przyjaciela.

Niemniej sercem opowieści jest sam hrabia Dracula, który gdy Jonathan stara się nie popaść w obłęd, walczy o serce i rękę przepięknej Miny, narzeczonej Jona. Dracula działa według idealnego planu zdobycia serca ukochanej. Zna wszystkie pragnienia Miny i bez wahania korzysta z tego przywileju. Niemniej w komiksie nie jest jednoznacznie powiedziane, kto jest większym potworem: Dracula pragnący uwieść Minę czy Van Helsing knujący przeciw wampirowi. Śledząc poczynania tak hrabiego, jak i profesora znajdujemy się w wirze intryg oraz nieprzewidzianych wydarzeń.

Mike Mignola oraz John Nyberg niesamowicie realistycznie odtworzyli klimat filmu. Czarno-białe, surowe kadry sprawiają, że ilustracje wyglądają mocno pierwotnie i strasznie, przez co jeszcze bardziej potęgują charakter wiekowego Draculi. Artyści podkreślają również atmosferę poprzez całostronicowe kadry, na których wielkie, drapieżne oraz zwierzęce sylwetki ukazują się w najmniej spodziewanych momentach i przemykają niczym duchy żądne krwi. Każdą kolejną scenę chłonie się jak gąbka wodę, a po lekturze pozostaje niedosyt. Proste, a zarazem niezwykle uszczegółowione rysunki, wyłaniające się z cienia postacie, pokazują jak niewiele trzeba aby surowe cienie stały się wisienką na torcie.

Album Dracula to także skarbnica wiedzy. Na końcu tomu umieszczono skany fotokopii rysunków Mike'a Mignoli. Czyste zarysowane jedynie tuszopisami strony wyglądają wręcz fenomenalnie. Dostrzega się mnóstwo szczegółów i prześledzić można pierwotny rozkład cieni.

Ostatecznie więc, mimo że Dracula przedstawia jedynie dobrze znaną filmową historię, to bez wątpienia jest albumem obowiązkowym. Surowa forma oddaje niezwykły klimat grozy i tajemnicy jaka roztacza wokół siebie wiekowy wampir. Jest przerażająco, brutalnie oraz niesamowicie wciągająco.