Dogrywka o ćwierćfinale

I stało się. Anglicy, zgodnie z tradycją (a tradycja u nich rzecz święta) odpadli z turnieju po rzutach karnych.
Wiochy jednak nie było, bo karne poprzedził najlepszy ćwierćfinał tego turnieju, którego dowolne pięć minut było wypełnione większa ilością zaangażowania, akcji i emocji niż całe 90 minut meczu tych na H z tymi na F.

Jednak nie byłbym sobą, gdybym nie pojojczył. Co zatem mi się nie podobało lub mnie rozczarowało? Na pewno brak pomysłów na akcje prezentowany momentami przez Anglików. Długa piła na Carrola w wykonaniu Gerrarda jest na pewno lepsza niż to samo w wykonaniu Lewandowskiego i Obraniaka, ale to trochę mało jak na zespół, który pragnął walczyć o półfinał. Mimo to pochwalę brytoli za dosyć solidną grę w obronie i fakt, że gdy już podchodzili wyżej z obroną umieli zmusić Włochów do błędów.

Skoro jesteśmy przy makaronach, to wypada napisać, iż byli naprawdę solidni w obronie, ale im też brakowało "fajerpałera" w ataku - Balotelli stanowi dla mnie jedną z największych zagadek turnieju (tylko Torrrrrrrrrrres - jakby to ujął Szpak - może się z nim równać liczbą spieprzonych sytuacji). Pozytywnie jak zwykle Cassano i Pirlo.

Co dalej?
Dzisiejsze 120 minut raczej nie sprawia, iż wierzę w szanse Włochów z Niemcami - chyba jednak nie ten poziom, a do tego nie wiem, na ile zawodnicy z kraju Pizzy i Bunga-Bunga zdołają odpocząć.

W każdym razie idę dziś spać zadowolony. Jasne, szkoda mi Anglików, ale meczy był fajny i to najważniejsze.
Widzicie Hiszpanie, można grać przyjemnie dla oka?

A teraz oddaję głos do studia, gdzie siedzi fachowiec w osobie Evy.