Diabeł na wieży - Anna Kańtoch

Moje pierwsze i do niedawna jedyne spotkanie z Anną Kańtoch miało miejsce nieco ponad rok temu, przy okazji jej literackiego debiutu na łamach Science Fiction- opowiadania pt. Diabeł na wieży. Taki sam tytuł nosi wydany niespełna miesiąc temu nakładem Fabryki Słów zbiór opowiadań jej autorstwa.

Pierwsze wrażenie jest całkiem pozytywne. Poznajemy Domenica Jordana – niepoprawnego badacza wszelkich tajemnic i jednocześnie głównego bohatera wszystkich sześciu opowiadań zawartych w zbiorze. Ten młody wiekiem naukowiec (lekarz) jest postacią nietuzinkową. W dodatku tak dobrze skonstruowaną, iż sprawia wrażenie, że żyje swoim własnym - niezależnym od zamysłów autorki - życiem. Co chwilę podąża na spotkanie z siłami nadprzyrodzonymi i kolejnymi zagadkami do rozwiązania. Jedynym minusem jest to, że niewiele o nim wiadomo. Autorka jakby wzdraga się przed ujawnieniem czegokolwiek poza niezbędnym minimum. Szkoda, bo wiarygodność bohatera trochę na tym traci.

Każde opowiadanie jest osobną historią, którą łączy jedynie postać Domenica. Ułożone są one chronologicznie, co czasem widać, gdy bohater wspomina jakiś wcześniejszy epizod. Anna Kańtoch pokazała, że doskonale panuje nad prowadzoną przez siebie opowieścią. Zagadki są naprawdę trudne i nawet wprawny czytelnik może mieć trudności z ich rozszyfrowaniem. Fabuła skonstruowana jest doskonale, zakończenia są zaskakujące i widać, że autorka włożyła w opowiadania mnóstwo pracy. Niestety, odbiło się to niekorzystnie na opisie świata przedstawionego. Ten jest naprawdę ubogi. Czytelnik często nie wie, gdzie ma miejsce akcja. Jedyne, co jest absolutnie pewne, to fakt, że gdzieś we Francji. A szkoda, bo jednak lubię wiedzieć, w jakiej scenerii toczy się opowieść.

Trochę za dużo tu również wątków, które zajmują umysł i wyobraźnię czytelnika przez całą historię, a znajdują rozwiązanie dopiero w jej finale. Zastanawiam się też, czy Diabła na wieży można nazwać fantastyką. Dużo bardziej przypomina on lekko okraszone nadnaturalną nutką kryminały niż literaturę głównego nurtu.

Podczas lektury Diabła na wieży odczuwa się pewien specyficzny klimat, wyraźnie kojarzący się z jednym z moich ulubionych filmów - Braterstwem Wilków. Autorka nawet nie stara się ukryć fascynacji tym obrazem. Jest tutaj ten sam nastrój tajemniczości, strach przed nieznanym i wszechobecne spiski... Czasem trudno odróżnić, czy to jedynie inspiracja, czy już zwyczajny plagiat. Całość okraszona jest świetnymi ilustracjami Anny Grzechnik.

Reasumując: uważam, że Diabeł na wieży jest debiutem udanym. Anna Kańtoch napisała książkę wręcz idealnie przeciętną, którą mimo to czyta się przyjemnie i lekko. Warsztat autorki czasami kuleje - styl momentami bywa ciężki, a zdania przesadnie rozbudowane, ale nie jest to nic, czego nie można by się nauczyć. Głęboko wierzę, że w przyszłości Anna Kańtoch niejeden raz mile zaskoczy polskich czytelników.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę