W jednym z odcinków cyklu Builiding on a Budget Jacob van Lunen opisał deck Turbo-Flare, niebiesko czerwone combo oparte na karcie Runeflare Trap. Jakiś czas temu na FNMie ujrzałem ten sam deck, jednak ulepszony o taniego i niezwykle pożytecznego rara – Pyromancer Ascension.
Strategia decku jest z grubsza podobna do klasycznej Turbo-Flary: wystawiamy Howling Mine lub Font of Mythos i zabijamy za pomocą wymienionej wcześniej pułapki. Z tą jednak różnicą, że mamy tutaj jeden element komba (bez niego także da się wygrać) więcej. Dzięki czerwonej Ascenzji mamy szansę na skopiowanie trapa i zadanie przeciwnikowi olbrzymiej ilości obrażeń (czterdzieści w jednej turze nie jest specjalnym zdziwieniem).
Analiza poszczególnych kart na początku sprawdziła się, więc kolejny raz (i nie ostatni) będziecie świadkiem tego zabiegu.
generujących card quality (bo kwestią dyskusyjną jest funkcja Pondera jako drawu) u nas pełni bardzo ważną rolę. Oprócz dokopywania się do elementów komba może z łatwością dodać counterek na Ascenzję.
Howling Mine – praktycznie najważniejsza karta w tej talii, generująca niesamowity draw, dzięki któremu z łatwością dokopiemy się do naszych wincondition.
Font of Mythos – kolejny kartonik dający nam dodatkowe karty, a także zwiększający liczbę kart na ręce przeciwnika, co przy rzucaniu pułapki jest niezwykle ważne.
Into the Roil – bogunce+draw, taki słabszy Cryptic Command. Włożony tutaj głównie dlatego, że wspomaga pułapki oraz podpakowuje Ascenzję.
Lightning Bolt – najlepsze palenie w historii Magica, nie trzeba dodawać nic więcej.
Burst Lightning – kolejny direct damage, nieco słabszy od Bolta, ale ma opcje na late game. I oczywiście co osiem paleń, to nie cztery.
Runeflare Trap – główne win condition naszej talii, częstokroć uderza w przeciwnika za 8-10 obrażeń, po czym kopiujemy go za pomocą Twincasta
lub Ascenzji.
Pyromancer Ascension – potężny wspomagacz. Dzięki sporej ilości drawu i czarów szybko się ładuje, a potem kopiuje nie tylko pułapkę, ale również spalenia oraz karty drawujące.
Time Warp - genialna karta, nieco jednak droga i nie jest aż tak potrzebna do odniesienia zwycięstwa. Nie miałem też pomysłu za co wsadzić ją da mainboardu, gdyż reszta kart jest w miarę przydatna.
Volcanic Fallout – genialna opcja sideboardowa, lubimy ją przede wszystkim za to, że jest instantem. W niektórych przypadkach lepszy byłby Pyroclasm, jednak sądzę, że Fallout będzie lepszy.
Double Negative – syta opcja na kaskadę, jeśli po Worldwake’u nadal utrzyma się taka ilość Jundów (co zapowiadają pierwsze turnieje), to możemy spodziewać się częstego wkładanie tej karty.
Negate – ochrona naszego komba w przypadku grania z kontrolami oraz jedyna broń przeciw kartom w stylu Telemin Performance. Najważniejszą rzeczą jest jednak możliwość skontrowania Pulse’a bijącego po naszych kopalniach.
Chain Reaction – od aggro powinniśmy być szybsi, jednak rzeczywistość nie zawsze jest różowa i przydają się różne mass removale – ten pięknie działa na różne tokenowe i wysypujące się napory.
Terramorphic Expanse – zalety tej karty wymienialiśmy (czy to ja, czy SceNtriC) w swoich artykułach wiele razy i z pewnością powtarzane jak mantra słowa o odsysaniu lądów i stabilizowaniu mana base’u mogły już się znudzić.
Reliquary Tower – bardzo nie lubię odrzucać kart w clean-upie, a dwie sztuki tej karty nie zepsują nam zbyt mana base’u, więc można zaryzykować.
Przed przejściem do opisów gier zachęcam do zapoznania się ze spisem decku:
Pierwszą grę zagrałem z jerekiem12. O dziwo wygrałem rzut kostką i postanowiłem zacząć. Moja ręka prezentowała się następująco: Island, Mountain, dwa Twincasty, Burst Lightning, Howilng Mine i Font of Mythos.
Było nieźle i postanowiłem zatrzymać te karty. Dograłem Mountaina i spasowałem, na co przeciwnik odpowiedział Forestem i Elfem z Llanowaru, którego sprowadziłem do parteru za pomocą Bursta. Dociągnąłem pierwszego Trapa, po czym dostawiłem Islanda i zagrałem Howling Mine. Przeciwnik w swojej turze zagrał Foresta i Elvish Visionary. W następnej turze z mojej strony Mountain i pas, a jerek12 zaatakował Wizjonerem i dołożył Wybrańca Nissy. Mając na ręce dwa Trapy postanowiłem wycelować Lightning Bolta w twarz przeciwnika z końcem jego tury. W swojej nie zrobiłem nic, ale opp nie był bezczynny – zagrał Nissa Revane i dodał sobie cztery życia. Na szczęście wśród dociągniętych wcześniej kart był kolejny Bolt, którego wycelowałem w elficką Wędrowczynię. W kolejnej turze dociągnąłem Howling Mine, ale miałem zaledwie jedną czerwoną manę wolną, więc w draw stepie przeciwnika mogłem go ustrzelić tylko za dziewięć (ja 16 – 12 opp). Niestety, jerekowi udało się dobrać kolejną Nisse i znowu się uleczyć (13-16). Kolejny raz uśmiechnęło się do mnie szczęście – dociągnąłem Bolta i kolejną pułapkę. Spalenie poleciało w Nisse, a w draw stepie oppa strzeliłem mu za dwadzieścia.
W drugiej grze, po mulliganie do sześciu, zatrzymałem następującą rękę: 2x Lightning Bolt, Font of Mythos, Burst Lightning, Island i Ponder. Przeciwnik zaczął od stapowanego Oran-Rief, the Vastwood, na co odpowiedziałem Ponderem dociągającym Ekspansję. Ze strony przeciwnika poszedł Elvish Visionary, a ja odpaliłem fetcha. Następnym posunięciem jereka było wystawienie Elvish Archdruid, które spaliłem podczas ataku w następnej turze. Niestety, nie dobrałem kolejnego lądu, więc było dość nieciekawie. Przeciwnik dostawił Nisse Revane, którą zaraz spaliłem, oraz kolejnego Oran-Riefa, wraz z Wizjonerką. Udało mi się jednak dociągnąć Kopalnię. Niestety, mój licznik życia był już mocno nadszarpnięty, a przeciwnik dograł jeszcze Garruka i Nissa’s Chosen z dwoma counterkami. Po dociągnięciu kolejnych kart musiałem poddać grę, z braku opcji na dalszą rozgrywkę.
Kolejna gra to wymarzone wręcz rozdanie: 2x Howling Mine, 2x Island, 1x Mountain, 1x Ponder, 1x Runeflare Trap. Zacząłem od Pondera, dobierającego Ekspansję, a przeciwnik od dogrania Foresta i oddania mi tury. W swojej wrzuciłem na stół Howling Mine i spasowałem, a przeciwnik odpowiedział kolejnym landem i Wybrańcem. W międzyczasie na rękę doszło mi kilka spaleń, Font of Mythos, Twincast oraz kolejna pułapka, więc nie musiałem się obawiać o przebieg dalszej rozgrywki. W następnej turze zagrałem kolejną Kopalnię, a przeciwnik spróbował przeforsować Joraga Warcaller z jednym counterem, ale spaliłem go Burst Lightningiem. W swojej turze dograłem Ekspansję i zakomunikowałem przeciwnikowi, że będę grał jego w draw stepie. Mając dziesięć kart na ręce nie miał żadnych szans przeciwko dwóm Trapom.
Trzecia gra była bardzo szybka – win w czwartej turze nie zdarza się zbyt często, szczególnie podczas gier budżetowymi taliami. Kolejny mecz stoczyłem z redakcyjnym kolegą, Zephyelem, który kierował białymi Soldierami.
Pierwszą grę przegrałem, gdyż w kluczowym momencie
nie podeszły na rękę pułapki, nie zachował się jednak log z tej gry, za co bardzo przepraszam (wiem tyle, że Zephyel narzucił dość ostre tempo za pomocą Elite Vangaurd i Akrasan Squire.
Kolejne rozdanie w grze przedstawiało się następująco: Burst Lightning, Lightning Bolt, 2x Howling Mine, 2x Mountain, 1x Terramorphic Expanse, czyli dość nieźle. Zacząłem od Islanda wyszukanego z Ekspansji, zaś Zephyel od dołożenia landa i spasowania. Bardzo ucieszył mnie brak pierwszoturowego dropa z jego strony. W drugiej turze dostawiłem górkę i Kopalnię, na którą przeciwnik odpowiedział Kazandu Blademasterem. Z mojej strony kolejna kopalnia i Burst Lightning rzucony w odpowiedzi na chęć zagrania drugiego Fechmistrza, a oppa dorwał clean-up. Ja za to spokojnie dołożyłem Islanda, Pyromancer Ascension, a w draw stepie zadałem 10 dmg w twarz Zepha. Dołożył on kolejnego Blademastera i zaatakował za trzy (17-10). W trzech dociągniętych kartach była pułapka, więc zasygnalizowałem chęć zagrania nią w drawstepie. W odpowiedzi przeciwnik spróbował zagrać Harm’s Way, ale pokazałem mu dwa Lightning Bolty. W obliczu tylu obrażeń i dwóch counterków na Ascenzji, zdecydował się poddać grę.
Kolejna rozgrywka zaczęła się od mulligana z mojej strony (dociągnąłem 3x Twincast, 2x Mountain, 1x Lightning Bolt i 1x Burst Lightning, ale było 1:1 i wolałem nie ryzykować). Sześć kart, które dociągnąłem nie było szczytem marzeń, jednak zdecydowałem się zagrać. Zephyel po raz kolejny próbował narzucić tempo, zagrywając w pierwszej turze Elite Vanguard. Dociągnąłem pułapkę i zaczynało robić się niewesoło, gdyż ręka wyglądała następująco: 3x Island, 1x Runeflare Trap, 1x Font of Mythos, 1 x Into the Roil oraz świeżuśki Runeflare Trap. Z mojej strony poszedł tylko Island, zaś przeciwnik dorzucił Honor of the Pure i zaatakował za trzy (17-20). W następnej turze zdrawowałem Bursta, ale nie szły jednak w parze z Mountainami, które jakimś cudem nie chciały dochodzić. W tym momencie musiałem już się ratować bouncem i w odpowiedzi na deklarację ataku odesłałem małego w kosmos. Przeciwnik dołożył go i spasował, jednak ja dociągnąłem Mountaina i w kolejnej turze zabiłem Vanguarda. Kolejna tura to dołożenie Emeria, the Sky Ruin przez Zephyela i spasowanie – czas grał na moją korzyść. Dołożyłem Font of Mythos i dałem oppowi nacieszyć się z władzy dawanej przez potężny card advantage – Ranger of Eos poszedł po dwa Vanguardy. W swojej turze dograłem kolejnego Fonta, a w draw stepie oppa strzeliłem za dwanaście obrażeń w twarz (17-8). Przeciwnik miał nadzieję, że nie mam pułapek i zdąży się wyleczyć Ajanim, przy okazji napierając za 5 (12-10). Nadzieja bywa matką głupich, gdyż zagrałem dwa trapy – nie pomógł nawet Harm’s Way.
Niestety, brak czasu i prawdę mówiąc chęci (obecnie jaram się innym deckiem, który prawdopodobnie za jakiś czas opiszę) sprawił, że więcej gier nie opiszę. Dodam jednak, że mieliście prawdziwego pecha nie widząc użyteczności Ascenzji – podczas opisywanych gier nie przydała się ani razu. W pewnym momencie chciałem ją wyjąć, ale w kilku kolejnych meczach ustawiła mi grę i po prostu nie mogłem się jej pozbyć. Ogólnie rzecz biorąc Turboflare Ascension jest deckiem bardzo mocnym i zachęcam do złożenia go wszystkich, którzy lubią grać combo deckami.
