Czwórka z Baker Street #09: Treser kanarków

Polly Perkins szykuje się do nowego występu, jednak próbę zakłóca dawno nie widziany przez nią impresario Edgar Wilson, zwany też treserem kanarków. Grubiański mężczyzna nagabuje śpiewaczkę i próbuję namówić ją do występów w swoim teatrze, gdzie onegdaj zaczynała karierę. Chwilę później w zażartej dyskusji Polly uświadamia dawnego szefa, że wie o jego grzechach z przeszłości. Na wzniesiony przez Perkins i Wilsona raban nie pozostają obojętni partyzanci z Baker Street, którzy przybyli do teatru, by posłuchać próby należącej do paczki Charlie. Niedługo potem Polly zostaje napadnięta i ledwo uchodzi z życiem, a Charlie, Tom i Billy postanawiają wyrównać rachunki z impresariem.

Czytelnicy kojarzący okołoholmesowe rzeczy z dedukcją mogą być zaskoczeni całą serią Czwórka z Baker Street. Autorzy obrali własną ścieżkę, odbijając od typowych u Conana Doyle'a śledztw opartych na drobiazgowym poszukiwaniu poszlak, i konsekwentnie się jej trzymają, a w Treserze kanarków wręcz zupełnie rezygnują z plątania tropów. Od pierwszych stron czytelnicy dysponują informacjami wystarczającymi, aby ułożyć poszczególne klocki we właściwym miejscu – wiadomo, kto nastaje na życie Polly Perkins oraz w jaki sposób wiąże się to z dawnymi wydarzeniami z życia gwiazdy londyńskiej estrady. W konsekwencji pozostaje im śledzenie tytułowych bohaterów, próbujących dojść prawdy i ochronić Polly przed zakusami złoczyńców. Brakuje zatem zaskoczeń, ale przy niewielkiej objętości tomu, sprawnie opowiedzianej historii i sporej dawce akcji, nie uznaję tego za wadę – autorzy serii mieli dobry pomysł na przeniesienie młodych pomocników Sherlocka Holmesa na karty komiksu i tu ponownie zupełnie przyzwoicie radzą sobie z jego realizacją. Tym bardziej, że to bodaj najbardziej udana pod względem graficznym odsłona Czwórki z Baker Street: David Etien z powodzeniem odmalowuje XIX–wieczną scenografię, często stawiając na urok londyńskich uliczek wieczorową porą oraz dbając o szczegóły wnętrz, przeplatając mieszkania i szpitale z podrzędnymi pubami oraz teatrami.

W Treserze kanarków autorzy zmarginalizowali rolę intrygi i śledztwa, od pierwszych stron kreśląc historię zbrodni, w której bohaterowie muszą przede wszystkim ochronić kluczowego świadka i odnaleźć dowody, podczas gdy winny wciąż pozostaje na wolności. Przewidywalność fabuły i prędkie rozwiązanie mogą budzić zastrzeżenia, ale przy lekturze dziewiątego tomu trudno uznać to za rażącą wadę. W Czwórce z Baker Street twórcy postawili sobie inne cele i nadal się ich trzymają, dostarczając przyjemnych czytadeł, w których akcja i holmesowe naleciałości wychodzą przed zawiłe intrygi.