Człowiek obiecany

Nowa Huta za sprawą tajemniczego Króla i jego armii jednomyślnych mutantów pogrążyła się w chaosie, zaś Wawel został opanowany przez istotę równie niewyobrażalną dla ludzi, co niebezpieczną. Kiedy wschodnia część miasta pozostawała w trakcie ciągłych walk z samozwańczym władcą, na zachodnich obrzeżach utworzyła się zorganizowana armia żołnierzy schowana za potężnymi murami klasztoru w Tyńcu.

W pierwszej części fabuła rozgrywała się jedynie na obszarze Nowej Huty, w drugim tomie autor kotwiczy historię w samym centrum Krakowa oraz w okolicach zamku Tynieckiego. W Człowieku Obiecanym poznajemy w końcu tajemnicze Stare Miasto, którym w pierwszej części pisarz jedynie straszył czytelnika. Co ciekawe, akcję tworzą trzy zazębiające się wątki – pierwszy przedstawia wydarzenia głównie z perspektywy Szurniętego Stacha, odmieńca żyjącego samotnie w obskurnej piwnicy, drugi należy do Kamili, młodej kobiety przewodzącej oddziałowi Umarłych z zamku Tynieckiego, zaś ostatni…  jest wspólny z Halnym, bohaterem części czytelnikom znanym z zbioru opowiadań Echo zgasłego świat.

W ten sposób czytelnik odbiera całą historię z trzech skrajnie odmiennych spojrzeń na otaczającą rzeczywistość – oczami szaleńca, osoby urodzonej po katastrofie i osoby znającej stary świat przed wojną. Każde świetnie kontrastuje z kolejnym, pozwalając lepiej wczuć się w atmosferę zniszczonej cywilizacji. Ów klimat budują również oryginalne i ciekawe wątki, których w książce Majki nie brakuje. Jego postapokalipsa to nie tylko stalkerowski survival, ale cały krakowski świat najdziwniejszych istot, na czele ze smokiem, a także pełen kalejdoskop równie niezrozumiałych ludzkich zachowań. Czuć, że pisarz kreuje swoje uniwersum niezwykle barwnie i w sposób przemyślany. Wątki są dopracowane i logicznie, zaś pobocznych niemalże nie ma, a jeśli się pojawiają, to nie odciągają czytelnika od głównej osi fabularnej.

Paweł Majka świetnie radzi sobie z kreacją bohaterów. Jego postaci są dopracowane, a zarazem każda przez swoją osobowość, sposób myślenia czy postępowania jest oryginalna. Jednym z takich bohaterów jest wyobcowany Szurnięty Stach, pozostający dla czytelnika dziwną, a zarazem niepokojącą postacią, kierującą się swoimi przekonaniami i ślepo dążącą do realizacji wyznaczonego celu. Z początku nie widać zbytnio jego inności, a nawet odnosi się wrażenie, że ze swoją pokrętną logiką jest sprytny i przebiegły na tle pozostałych bohaterów. To postać idealnie wpisująca się w zniszczony świat – samotnik, który z powodu braku towarzystwa w końcu wariuje. Kolejną bohaterką skrajnie odbiegającą od innych jest Kamila, będąca drugim protagonistą. Tutaj z kolei mamy przedstawiony obraz mocno zarozumiałej a zarazem niecierpliwej osoby, która ponadto często ukazana jest jako niezbyt rozważna, a co najważniejsze – nie potrafiąca uczyć się na własnych błędach. Z tego powodu niektóre sceny z jej udziałem są zwyczajnie męczące.

W tym tomie spotkamy również kilku bohaterów z pierwszej części – jednym z nich będzie Marcin. O ile w Dzielnicy obiecanej dał się poznać jako bohater o dość naiwnym sposobie myślenia, to teraz powrócił jako stalker z niezwykłym towarzyszem – mutantem. Mimo to Marcin pozostał sobą, jest nadal zbyt ufny, a przez to słaby. Tym niemniej, mimo iż pojawia się dopiero w dalszej części opowieści i dość przyjemnie spędza się z nim czas, to pod koniec autor lekko burzy dobrze wykreowany obraz chłopaka.

Jedyne, czego zabrakło powieści, to dreszcz emocji towarzyszący poznawaniu nieznanego. Jak na zbombardowany świat pełen groźnych drapieżników, brakuje tu napięcia związanego z przetrwaniem, które powinno towarzyszyć bohaterom.

Warto wspomnieć, iż w Człowieku obiecanym nie mamy ani fragmentów zbyt dynamicznych, ani zbyt wolnych, a powieść cały czas utrzymuje podobne tempo, które zmienia się dopiero pod koniec historii. Z kolei zakończenie jest dość ciekawe, chociaż za spokojne w porównaniu do wydarzeń je poprzedzających. Widać, że Majka wkłada dużo wysiłku w budowanie swojego świata a następnie zaprezentowania go czytelnikowi.

Krakowska pożoga znacznie odbiega od kanonu stworzonego przez Dmitrija Glukhovsky’ego. Szalenie ciekawy świat wciąga od pierwszych stron i nie daje odpocząć wyobraźni; do tego dochodzą wyobcowani bohaterowie, których Majka kreuje wyśmienicie. Pozycja obowiązkowa dla miłośników serii Metro 2033 oraz dla wszystkich nowych czytelników, którzy sięgają po świat postapokaliptycznego uniwersum rosyjskiego pisarza.