Choroba III

Zazwyczaj Ilonka ląduje w domu około 1700. Robię jej jedzenie, którego nie chce zazwyczaj jeść. Oglądamy bajkę, którą zazwyczaj przestaje się interesowac po kilkunastu minutach i przechodzimy do czytania, kolorowania, wycinania lub bawienia się lalkami. Głównie to Ilonka się bawi, ja tylko podkładam jej potrzebne głosy, kiedy mnie o to prosi i przebieram całą tę nieletnią hałastrę lal i misiów.

Ale dziś to Łukasz pojechał po Ilonkę i przyprowadził ją wcześniej. Lonka weszła do domu dysząc jak lokomotywa, po czym oznajmiła, że jest "bardzo zmęczona" i położyła się do łóżka. Dostała kołdrę, koc i leki i zachrapała. Teraz leży obok mnie, śpi mocno i zdrowieje. A ja warujac przy łóżku przygotowuję zajęcia i zaległe wpisy, odkopując przy tym tonę materiałów spisanych kiedyś na luźno, niemal na kolanie. Na przykład takich jak ten:

Lonka nigdy nie śpi. Ona się bawi z zamkniętymi oczami. Bu!
Lonka nie jest niegrzeczna, tylko ma nietypowe pomysły.
Nieważne dokąd pójdziesz, Lonka już tam nabałaganiła.
Lonka się nie brudzi, tylko zawiera nowe znajomości.
Lonka nie psuje, tylko eksperymentuje z materią (nie)ożywioną.
Lonkot to Lonka w dwóch wcieleniach – ludzkiej i kociej. W każdej jest równie zabójcza.
Rozmiar ubrania jest nieważny, dopóki materiał ci się podoba.
Najlepsze zabawki to takie, które nie należą do ciebie.
Najlepsze bajki to takie, których nie powinno się czytać dzieciom w wieku Lonki.
Lonka nie choruje tylko odpoczywa tak, że aż się poci.
Lonka nie chlapie się we wodzie. Ona przebywa we własnym żywiole.
Lonka nigdy nie krzyczy, ona tylko oznajmia światu swoje własne zdanie.
Lonka nie płacze, tylko manipuluje otoczeniem.
Nieważne w jakim języku mówisz, ważne że dzięki temu wszystko dostaniesz.
Lonka lubi witaminy, jeśli tylko mają smak wiejskiej pieczonej.
Lonka lubi warzywa. Pięknie prezentują się na talerzu z rzeczami jadalnymi.
Lonka lubi truskawki, jeśli dostaje je w formie syropu na przeziębienie.