Bunch of Heroes

Po wielkim sukcesie World of Goo, Minecrafta i Limbo jak grzyby po deszczu wyskoczyła masa niskobudżetowych, stylizowanych na alternatywne produkcji. Nic dziwnego – nagle okazało się, że pomysł i grywalność potrafią zapewnić powodzenie u graczy bardziej niż wsparcie wielkiego koncernu i promocja poparta kosztowną kampanią marketingową. Niestety, w zalewie gier indie ciężko dziś znaleźć coś naprawdę wartościowego – na pewno do takich produkcji nie należy Bunch of Heroes.



Fabularnie Bunch of Heroes nie jest ani ciekawe, ani odkrywcze. Ziemianie walczą z koalicją zombie i najeźdźców z kosmosu, a gracz wciela się w jedną z czterech dostępnych postaci. Do wyboru mamy El Commandante, czyli jak nietrudno się domyślić, stylizowanego na Fidela Castro kubańskiego rewolucjonistę z nieodłącznym cygarem, kapitana Smitha – brytyjskiego lotnika, azjatycką agentkę Liu (która, jakżeby inaczej, jest ekspertem w dziedzinie wschodnich sztuk walki) oraz Jareda Joego, twardego, nieustępliwego i bardzo stereotypowego żołnierza. Wszystkie postacie są przerysowane i mają komediowy charakter, co nieco ratuje klimat. Nie da się jednak ukryć, że to wszystko widzieliśmy wielokrotnie w różnych wcześniejszych tytułach (Evil Genius czy nawet Tropico 4), a kreacje bohaterów trudno uznać za błyskotliwe i pomysłowe. Trochę lepiej wypadli antagoniści: nie dość, że są w miarę zróżnicowani, to jeszcze trudno się nie uśmiechnąć, widząc na przykład oddział zombie w niemieckich hełmach.



Akcję obserwujemy z góry, a zadaniem gracza jest hurtowa eksterminacja wrogów. Co prawda co jakiś czas pojawiają się zadania (nie są specjalnie odkrywcze – najczęściej to po prostu zniszczenie bądź obrona określonego obiektu), jednak to tylko pretekst do strzelania. I strzelania. Oraz strzelania. Tu muszę oddać honor twórcom – arsenał jest bardzo pomysłowy. Znajdziemy tu niemal wszystko, począwszy od tradycyjnych shotgunów, poprzez miotacze ognia, kończąc na karabinie, który zamraża wrogów. Tylko co z tego, skoro po wypróbowaniu wszystkich typów broni rozgrywka staje się zwyczajnie nudna, zwłaszcza, że tak naprawdę niezależnie od wyboru postaci wygląda zawsze tak samo. Jedyne, co odróżnia wojaków, to umiejętności specjalne (na przykład Jared wywołuje falę energetyczną). Wprawdzie pojawiają się bossowie czy ograniczenia czasowe, jednak monotonia wkrada się do Bunch of Heroes bardzo szybko i nie opuszcza gry już do końca.



Pora jednak sprawdzić (podobno) najjaśniejszy punkt gry, czyli tryb kooperacji. Produkcja natywnie obsługuje gamepady, więc szybko wezwałem znajomego, który pojawił się ze stosownym sprzętem. Niestety nie dane było nam zagrać, bo okazało się, że szeroko reklamowany na opakowaniu tryb kooperacji co prawda jest, ale tylko poprzez Internet. Rozgrywka z innymi użytkownikami (maksymalnie czteroosobowa drużyna – każdy gracz wciela się w inną postać) jest faktycznie zdecydowanie ciekawsza, ale na krótką metę. Bo Bunch of Heroes jest po prostu za mało skomplikowany, żeby przyciągnąć gracza, czy też graczy, na dłużej.

Za mocną stronę gry zdecydowanie można uznać oprawę wizualną. Dzięki kreskówkowej stylizacji grafika jeszcze przez długi czas się nie zestarzeje, a do efektów wybuchów czy animacji postaci ciężko się przyczepić. Również pod względem dźwięku produkcja jest poprawna, a na plus zaliczyć można przygrywający w tle fajny rockowy soundtrack.



Czy warto zagrać w Bunch of Heroes? Niekoniecznie. Co prawda gra nie odstrasza ani nie jest specjalnie zła, jednak bardzo szybko zaczyna nudzić. Szkoda, że produkcji sprzedawanej w serii zatytułowanej Grywalność ponad wszystko właśnie tej grywalności brakuje. Chociaż jako prezent dla młodszego brata – czemu nie…

Plusy:

• dobra grafika
• dużo typów broni

Minusy:

• mało zróżnicowane postacie
• nuuuudaaaaa…..

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę