Bloodshot USA

Nowy Jork pogrążył się w apokalipsie, zaś ulice metropolii skąpane zostały w morzu krwi. Za sprawą intrygi ukutej przez projekt "Duch" tysiące mieszkańców przeobraziły się w czerwonookie, bezmyślne maszyny do zabijania. Totalna anihilacja mieszkańców ma być dla tajemniczej organizacji furtką do przejęcia władzy. W najczarniejszej chwili tylko drużyna bohaterów może zmierzyć się z wszechobecnym chaosem: grupa bloodshotów z Rayem Garrisonem na czele oraz agenci Unity, organizacji zrzeszającej postacie obdarzone nadnaturalnymi umiejętnościami. Pytanie tylko, jaką w tym wszystkim rolę odegra Deathmate? Czy ta broń idealna pogrąży cywilizację w wiecznym mroku?

Biorąc pod uwagę powyższych skrót scenariusza, raczej dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, jeśli napiszę, że Bloodshot USA, pomimo nowego podtytułu, w sposób bezpośredni kontynuuje wątki z Odrodzenia. Prawdę pisząc – aczkolwiek nie jest to zarzut – pewnym zaskoczeniem okazało się dla mnie to, że historia nie została wprost uznana piątym tomem poprzedniego cyklu. Cóż, w żaden sposób nie wpływa to na lekturę, jednakże należało to podkreślić, tak by czytelnicy pragnący dopiero nawiązać znajomość z cyklem najpierw jednak sięgnęli po pierwszy tom Odrodzenia.

Za scenariusz – co również nie będzie żadnym zaskoczeniem – odpowiada świetnie już znany polskim czytelnikom Jeff Lemire. Kanadyjczyk nie marnuje czasu na leniwy rozwój historii; zamiast tego rzuca nas w wir bardzo dynamicznej akcji. Bloodshot USA wieńczy – przynajmniej na chwilę obecną – przygody superżołnierza megaepicką rozwałką, a jednocześnie scenarzysta nie zapomniał o bohaterach: Rayu oraz Magii. Na papierze wygląda to dobrze, w praktyce pozostawia odrobinę niedosytu.

USA są bardzo ważne z perspektywy zamknięcia historii i z tego powodu miłośnicy przygód Bloodshota bezwzględnie powinni sięgnąć po omawiany epizod. Nie zmienia to jednak faktu, że o uratowanie Nowego Jorku i jego mieszkańców przedstawiona została z rozmachem i jako tako niczego nie można jej  zarzucić, ale… trudno mówić o jakichś oryginalnych uniesieniach estetyczno-emocjonalnych. Przez większość stron lektura upływa ekspresowo, ale i nie angażując specjalnie szarych komórek.

Lemire jest jednak doświadczonym scenarzystą i – parafrazując znakomite powiedzenie – doskonale wie, że komiks poznaje się po finiszu. Pod koniec opowieść zwalnia i bohaterowie muszą podjąć kluczową decyzję odnośnie swojej przyszłości: czy za wszelką cenę będą starali się toczyć bezsensowną walkę z tym, czym faktycznie są, czy może pogodzą się ze swoim jestestwem i zamiast tego dołożą wszelkich starań by zbudować nową, oby lepszą przyszłość. Ten aspekt wypada dużo ciekawiej niż rozwałka.

Graficznie USA wygląda ładnie. Ilustrator, Doug Braithwaite potrafi robić użytek z rozmaitych perspektyw, dzięki czemu sceny, które powinny prezentować się dynamicznie, takie właśnie są. Co prawda nie jest to poziom Mico Suayana, który prezentował ponadprzeciętne umiejętności, ale i tak jest nieźle. Pozytywny odbiór wzmacnia świetnej jakości papier oraz druk. W tym aspekcie niewielka oficyna Kboom dopieszcza nabywców.

Bloodshot USA niewątpliwie nie jest przełomowym komiksem, który uwiedzie serca czytelników jakąś oryginalną historią lub fabularnymi zakrętami, ale nie taki był jego zamysł. USA miały domknąć opowieść, będąc krańcem wędrówki Raya Garrisona. I cel ten został osiągnięty w zupełnie przyzwoitym stylu. Może nie jest tak dobry jak dwie poprzednie odsłony, ale na pewno lepszy niż dwa pierwsze. Teraz Ray może iść na emeryturę, podczas której będzie… to sprawdźcie jednak sami.