Bawcie się jak chcecie, tylko nas nie nawracajcie.

Ostatnio mam wrażenie ze wszystko wraca. Aborcja znów jest tematem numer jeden, kościół dostaje podatkowe ulgi, a rpgowcy świergoczą o mroku. I w każdym z tych przypadków odnoszę wrażenie ze stoję po niewłaściwej stronie.
Czytam o PEMSie, elitach i łze/elitach i widzę siebie z pomalowana na biało twarzą, prowadzącego pierwsza sesje w wampira dla dwóch kumpli. Jeden prawi się nie odzywa, zażenowany moim zachowaniem. (Bo biegam po pustej, ciemnej sali kolumnowej i wykrzykuje opisy… trzeba być młodym na takie akcje…) Potem powie mi że omal nie zesrał się z wrażenia i ze chce to powtórzyć. Drugi przezywa wszystko tak mocno jak ja. Przecież przegadaliśmy razem parę miesięcy – a WOD stał się czym śmiertelnie poważnym … kurwa sztuką.
Mało kto rozumiał czym się tak jaraliśmy. Przecież to pretensjonalne, przecież rpg to tylko zabawa. Czujecie się od nas lepsi???
I innym mieszkaniu ludzie których już nie znam grali w In nomie i w ramach środowiskowego żartu zamordowali stylizowane na nas postacie. Oczywiście to wampir wysiorbał nam krew.
Teraz siedzę w pustawym hotelu w centrum miasta i pisze bloga żeby nie zasnąć.
Otwierają się stare rany, zakochuję się w sześciu osobach na raz i symultanicznie przeżywam wszystkie moje rpegowe wcielenia. Wszystko do mnie powraca.
Nie będzie nowego otwarcia. Wszyscy jesteśmy słabi i łatwo ześlizgujemy się w protekcjonalne tony. Dajemy rady i przestrzegamy przed „jedynie słusznym” czymkolwiek.
Ciągnie mnie do BW. Ciągnie mnie do Wilka. Mam czas na wszystkie możliwe warianty. Na wszystkie możliwe gry.
Nic nie jest prawdziwe, wszystko jest dozwolone.