Autor: Maciej 'Repek' Reputakowski
Folwark zwierzęcy rozczarował powierzchowną adaptacją Orwellowskiego motywu. W Kronikach miłosnych Willingham popełnił jeszcze większy grzech, pokazując, że ma ogromne problemy z efektownym puentowaniem swoich opowieści. Nie radził sobie też z dynamicznym prowadzeniem akcji. Część epizodów niemiłosiernie męczyła przegadaniem i łopatologicznym ilustrowaniem wszystkich etapów poszczególnych wątków, nie zostawiając wiele miejsca na czytelniczą domyślność.
Marsz drewnianych żołnierzyków również nie porywa zaskakującymi pomysłami i zwrotami akcji, jednak z powodzeniem "wraca do korzeni". Scenarzysta polega na potencjale tkwiącym w osadzeniu baśniowych postaci w rolach typowych dla śmiertelników. Willingham stawia ich w obliczu prawdziwych życiowych wyzwań: macierzyństwa, demokratycznych wyborów, wojny wreszcie. Te konteksty przybliżają bohaterów, sprawiają, że stają się odrobinę mniej papierowi. A przy tym bawią, jak Książę Uroczy głoszący populistyczne hasła lub straszny Wilk Bigby, który mięknie jak wosk, gdy budzą się w nim uczucia tacierzyńskie.
Pokaźną część albumu poświęcono na rozbudowanie historii Baśniogrodu. Ostatni bastion to brakujący element układanki, czyli opowieść o tym, co się stało w świecie magii. Heroiczna atmosfera opowiadania Niebieskiego Chłopca o wojnie z Adwersarzem to w dużej mierze zasługa P. Craiga Russella (Pierścień Nibelunga, Koralina) i jego rozpoznawalnego stylu. W zestawieniu z rysunkami przedstawiającymi bieżące wydarzenia, nie ma wątpliwości, że kadry Russella przedstawiają zamierzchłe czasy.
Okładka Baśni z dumą głosi, że komiks zdobył trzy prestiżowe nagrody Eisnera. Czwarty tom przypomina, za co przyznano to wyróżnienie. Za dobrą, lekką i przyjemną w lekturze serię, na której kolejne odsłony czeka się z niecierpliwością, co nowego wymyśli Bill Willingham.
O komiksach na blogu Macieja 'repka' Reputakowskiego
