» Autostrada słońca

Autostrada słońca

Dodał: Młot

Autostrada słońca
-
Ocena użytkowników
Średnia z 0 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 1
Obecnie czytają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie czytam
Tytuł: Autostrada słońca
Scenariusz: Baru
Rysunki: Baru
Wydawca: Timof i cisi wspólnicy
Data wydania: 5 października 2014
Tłumaczenie: Wojciech Birek
Liczba stron: 432
Format: 168 X 240 mm
Oprawa: twarda
ISBN: 978-83-63963-40-8
Cena: 99,00 zł

Nancy, koniec ubiegłego stulecia. Siedemnastoletni Alexandre, syn robotnika, darzy bezgranicznym uwielbieniem dwudziestodwulatka Karima, przystojniaka i uwodziciela zafascynowanego latami 50. Pewnej nocy doktor Raoul Faurissier, szalony i brutalny aktywista Francuskiego Ruchu Narodowego, zaskakuje Karima w ramionach swojej żony.

Zbiry Faurissiera ruszają za dwoma przyjaciółmi w szalony pościg przez całą Francję. Ich droga będzie znaczona nieoczekiwanymi i nie zawsze przyjemnymi spotkaniami.

Baru (Hervé Barulea), francuski twórca komiksowy urodzony w roku 1947, późno zajął się komiksem. W 1985 roku na festiwalu komiksu  w Angoulême zdobył nagrodę Alfreda dla najlepszego albumu za komiks Quequette Blues (Blues siusiaka, wyd. Dargaud). Le Chemin de l’Amérique (Amerykański szlak) do scenariusza Jean-Marca Theveneta i Daniela Ledrana (wyd. Albin Michel) przynosi mu Alph’Arta dla najlepszego albumu francuskojęzycznego w roku 1991. Wreszcie Autostrada Słońca, wydana przez wydawnictwa: Kodansha w Japonii i Casterman w Belgii, została podwójnie nagrodzona w 1996 roku: Alph’Artem dla najlepszego albumu francuskojęzycznego i Nagrodą księgarni komiksowych. W wydanych w roku 1997 Sur la route encore (Znowu na drodze) i rok później Bonne Année (Szczęśliwego roku, wyd. Casterman) Baru ponownie sięga po ulubione tematy: integrację, przedmieścia, solidarność... W roku 1999 rozpoczyna dla Castermana nową zabawną i nostalgiczną serię o życiu dzieciaków z małego robotniczego miasteczka w latach 50.: Les Années Spoutnik (Lata Sputnika).

W 2010 roku otrzymuje Grand Prix miasta Angoulême i rok później pełnił obowiązki prezydenta festiwalu w Angoulême.

Źródło: Strona Timofa i cichych wspólników

Tagi: Autostrada słońca | Timof i Cisi Wspólnicy | Timof | Baru


Czytaj również

Shangri-La
O końcu i początku
- recenzja
Spust
Rysunkowe zapiski onanisty pasjonata
- recenzja
Rewolucje #8: W kosmosie
Kosmiczne Rewolucje
- recenzja
Kroniki ze Stambułu #1
Tak daleko a jednak tak blisko nas
- recenzja
Szósty rewolwer: Bękarty rewolweru
Kapiszony zamiast kul
- recenzja
Szczurwysyny
O konflikcie w innym zakątku świata
- recenzja

Komentarze


Jeszcze nikt nie dodał komentarza.

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.