Alicja w Krainie Czarów

Zwabiony przez kota z trailera wylądowałem dziś na pokazie Alicji w Krainie Czarów. Tim Burton przenosi nas do tytułowej krainy, która zachwyca na każdym kroku, a wszelkie pojawiające się w nim postacie przykuwają wzrok, zadziwiają i rozśmieszają. Przed seansem słyszałem głosy, że film chociaż ładny jest nudny i fabuła nie zachwyca czego kompletnie nie rozumiem. Fakt nie było zabójczych zwrotów akcji, ale to przecież stara, dobra Alicja. Widziałem ją nim jeszcze pokemony ujrzały światło dzienne i nie spodziewałem się czegoś nowego. Po prostu znana historia w nowym opakowaniu. I to jakim!

Oglądanie cudów stworzonych przez grafików Disneya umilają nam śmieszne i dobrze pomyślane dialogi, a sama gra aktorska jest na dobrym poziomie. Kolejna kreacja Johnniego Deepa tylko potwierdza, że ten gość potrafi stworzyć niezwykle ciekawe postacie, które wzbudzają u widza sympatię. Cała reszta wypełnia się ze swoich ról w sposób, który nie pozwala się do niczego przyczepić, a komputerowe postacie dodają temu wszystkiemu kolorytu. Na wyróżnienie zasłużył kot, który był dla mnie po prostu genialny.

Dubbing, który w kinie niejako został mi trochę wciśnięty na siłę, jest chyba najsłabszą, ale nie słabą, częścią tego widowiska. Po prostu jeśli na ekranie pojawiają się żywi aktorzy moje ucho toleruje jedynie ich naturalny głos. Jednak o ile przy Harrym Potterze ciarki przechodziły mi po skórze, to na Alicji po prostu był i myślę, że zasłużył nawet na plusa.

Alicja w Krainie Czarów to piękny obraz ze znaną historią, który ogląda się przyjemnie i z zaciekawieniem. Nie to jednak mroczna baśń dla dorosłych, a raczej bajka, na którą może się wybrać cała rodzina albo można zabrać dziewczynę z okazji Dnia Kobiet. Jednak kiedy to czytacie to na to ostatnie jest już raczej za późno :P