Aksamitny dotyk nocy - Dariusz Domagalski

Aksamitny dotyk nocy, oczywiście, to przede wszystkim dalszy ciąg Delikatnego uderzenia pioruna, czyli pierwszego tomu cyklu krzyżackiego Dariusza Domagalskiego. Nie można więc jej czytać w oderwaniu od poprzedniczki. Jednak tak jak część pierwszą oceniłem niezbyt wysoko, jako że wywarła na mnie średnie wrażenie, tak ta książka zasługuje, aby poświęcić jej zdecydowanie więcej uwagi.

Jak wspomniałem, Aksamitny dotyk nocy jest kontynuacją, więc raczej nie możemy się spodziewać całkowicie nowego zestawu bohaterów czy zupełnie nowych, oderwanych od tomu pierwszego historii. Jednak pomimo faktu, że zarówno postacie są prawie te same, jak i opowieści są ciągiem dalszym tych z Delikatnego uderzenia pioruna, podczas czytania wyraźnie daje się zauważyć nową jakość.

W pierwszym momencie nie bardzo potrafiłem sobie uzmysłowić, na czym ta nagła odmiana polega. Może chodzi o samą opowieść? Ale i tutaj pozostajemy w strefie konfliktu pomiędzy Zakonem Krzyżackim a Polską. W świecie sprzedajnej dyplomacji, upadku cnót rycerskich, zdominowanym jednocześnie przez kabalistyczny konflikt pomiędzy Sefirami. Upraszczając: autor trzyma się swego pomysłu, dopełniając kolejne wydarzenia i coraz pewniejszym krokiem zmierzając do lata roku 1410. Po pierwszych konfliktach litewsko-krzyżackich teraz stajemy się świadkami rokowań i zabiegów politycznych, które nie tyle mają powstrzymać wojnę Polski z zakonnikami, ile dać przewagę moralną którejś ze stron w oczach reszty Europy. Ponieważ zaś arbitraż finansowany jest przez krzyżackie złoto, jego wyniki stają się jasne jeszcze przed ogłoszeniem. Lecz to tylko jedna z warstw tego potężnego konfliktu.

Skoro więc dalej nie wiadomo, co książce tak pomaga, możliwość pozostaje tylko jedna. Zasadnicza poprawa warsztatu autora. Nie wiem, czy pracował nad książką o wiele dłużej, czy może wręcz odwrotnie – napisał w przypływie pisarskiego natchnienia. Tak czy inaczej wyszło mu to o niebo lepiej, niż w przypadku poprzedniego tomu. Budowanie i prezentacja wątków obudziły we mnie ciekawość i chęć podążenia za kolejnymi wydarzeniami. Zdania przedstawiane są jakby z większą pasją i zaangażowaniem ze strony autora, co automatycznie przekłada się na odbiór u czytelnika. Ponadto przeskoki w akcji, których treść jest następnie opowiadana z perspektywy innego bohatera bądź uzupełniana w toku dalszej opowieści, czynią lekturę jeszcze żywszą i bardziej pasjonującą.

Oczywiście, nie wszystkie wady zostały wyeliminowane. Tak jak i w Delikatnym uderzeniu pioruna, również tutaj zdecydowanym problemem są przypisy i wydanie. W części pierwszej problemem było umiejscowienie przypisów na końcu książki, co zdecydowanie utrudniało lekturę. Teraz nie tylko tego nie zmieniono, ale w dodatku część przypisów z poprzedniego tomu jest powtarzana. Nie wiem, czy to brak wiary wydawcy w inteligencję czytelnika, czy po prostu nikt nad tym się zastanowił, ale naprawdę jeśli ktoś przeczytał już w Delikatnym uderzeniu pioruna, kim jest Władysław Jagiełło, to raczej przy Aksamitnym dotyku nocy nie będzie odczuwał pokusy zapoznania się z dokładnie tym samym opisem.

Ponownie oceniam też ujemnie oprawę graficzną. Bardzo dobrze pasuje ona do tomu poprzedniego, czyli w moim odczuciu zupełnie nijak ma się do samej opowieści. No ale z pewnością nie jest to nic, co mogłoby dyskredytować książkę jako lekturę. Na półce trzymać jej nie muszę.

Tak więc pomimo licznych mankamentów zachęcam do sięgnięcia po tom pierwszy cyklu krzyżackiego, byście po tym wysiłku mogli zasiąść do lektury Aksamitnego dotyku nocy i raczyć się naprawdę ciekawą historyczną opowieścią. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę