90% cyfrowo, 10% analogowo - 2 lata minęły

Być może część z Was pamięta, jak kiedyś pisałem o dzienniku, odbitkach zdjęć i szybkiej śmierci materiałów w Internetach.

Minęły już 2 lata, przez które zapisałem 94 strony A5 w dzienniku. Pisałem raczej o faktach, niż o myślach, gdyż te drugie mają tendencję do deformacji, spłycenia czy rozszerzenia w momencie próby przelania ich na papier. Każda notka ma datę, czasami także godzinę (w przypadku pisania wiadomości np. o 3 w nocy) oraz tekst właściwy. Pisałem o zdarzeniach życia codziennego, wyjazdach, przyjazdach gośći, uroczystościach, czasem także o wydarzeniach politycznych czy decyzjach polityków, które mocno wpływają na moje życie codzienne lub mogą mieć długofalowe, negatywne konsekwencje.

Czy dziennik jest ciekawy dla postronnej osoby? Podejrzewam, że nie, lub częściowo nie. Jednakże, żywię nadzieję, że za lat kilknaście/kilkadziesiąt będzie ciekawym źródłem informacji o tym, co się działo w przeszłości. Zwłaszcza, że pytałem znajomych czy pamiętają o różnych dziwnych rzeczach, np. które robiły ich małe dzieci, to mówią, że właściwie to nie. A już pamiętanie o innych dziwnych rzeczach, takich jak prowadzenie RPG czy granie w planszówki to już w ogóle pewnie całkowita abstrakcja.

Po drodzę podjąłem także decyzję o próbie poprawy stylu pisania, bo był szkaradny i momentami osiągał stan bliski nierozczytywalności. Potem był szkaradny, ale czytelny, a teraz jest czymś pośrednim:).

Za dwie kartki koniec pierwszego zeszytu. Życzcie mi powodzenia i wytrwałości.