Usuryjska Prawda wzięła swój początek w 570AD, podczas pierwszego roku panowania Gajusza Konstantyna Lwa Nowgorodzkiego, drugiego Gajusza wybranego przez Matuszkę. Surowy egzekutor prawa domagał się, żeby pięciu kniaziów Dumy zjednoczyło się w jeden kontrolowany rząd oraz żeby prawo było przestrzegane w całej Usurii. Końcowym osiągnięciem jego urzędowania, a dzisiejszym prawem Usurii jest Usuryjska Prawda - Prawo Ziemi:
Artykuł 1
Gdy człowiek zabije człowieka, brat ma pomścić brata, syn ojca, albo ojciec syna, siostrzeniec wuja. Jeśli nie ma mściciela [morderca płaci] karę czterdziestu grzywien, jeśli [zabitym] jest bojar, lub członek rodziny bojara, kara wynosi czterdzieści grzywien więcej. Jeśli [zabity] był kupcem, urzędnikiem lub służącym Kniazia, kara wynosi trzydzieści grzywien więcej.
Artykuł 2
Jeśli człowiek krwawi lub ma na ciele siniaki, i twierdzi, że został pobity, nie potrzebuje naocznego świadka, by udowodnić, że człowiek, którego oskarża, jest winny. Musi tylko dostarczyć broń potrzebną do wymierzenia odpowiedniej kary. Jeśli nie ma śladów [zranienia] musi przyprowadzić świadka; inaczej sprawa zostanie zamknięta. Jeśli poszkodowany nie może sam pomścić krzywdy z powodu wieku lub niemocy, ma otrzymać trzy grzywny i medyka opłaconego przez oskarżonego.
Artykuł 3
Przebywając w usuryjskich miastach, broń należy przechowywać w pochwach. Każdy, kto pogwałci to prawo nie mając pozwolenia kniazia (nie będąc członkiem straży lub innej służby zapewniającej ochronę), musi dobrowolnie i natychmiastowo oddać swój oręż na przechowanie w skarbcu wojewody.
Artykuł 4
Jeśli ktoś uderzy kogoś innego nieosłoniętym mieczem lub rękojeścią, płaci dwanaście grzywien za napaść.
Artykuł 5
Jeśli ktoś przypadkowo spowoduje śmierć robotnika i jeżeli przez to rodzina tego robotnika będzie głodować, musi zapłacić karę w grzywnach równą wynagrodzeniu za rok pracy, lub zająć miejsce tego robotnika i zwrócić zarobione pieniądze jego rodzinie.
Artykuł 6
Czarnoksięstwo jest karane. Ci, którzy łamią święte prawa Matuszki, praktykując obce czary w usuryjskich miastach zostaną zakuci w dyby na nie mniej niż trzy dni, o chlebie i wodzie. (Ten artykuł jest jednym z najczęściej ignorowanych w portach, które odwiedza wielu obcokrajowców, lecz jest egzekwowany, gdy władca miasta potrzebuje pretekstu, by aresztować podejrzanych osobników.)
Artykuł 7
Posiadanie niewolników w Usurii jest wbrew prawu. Lecz niewolnicy z innych krain będą respektowani jako własność przybysza. Jeśli wyda się, że Usurianin pomógł niewolnikowi w ucieczce, zarówno zbieg jak i wolny człowiek otrzymają publicznie dziesięć batów i zapłacą właścicielowi niewolnika karę nie mniejszą niż trzy grzywny zadośćuczynienia. Ponadto jakikolwiek niewolnik Kitajczyk, Tiurk albo Kosar zbiegnie i spędzi trzy dni na usuryjskiej ziemi – uznany będzie za wolnego człowieka.
Artykuł 8
Jazda na cudzym koniu bez zgody właściciela podlega karze trzech grzywien. Jeśli ktokolwiek ukradnie cudzą własność, a właściciel znajdzie ją w granicach swojego miasta, otrzymuje zwrot danej rzeczy i trzy grzywny. Karą za kradzież konia jest śmierć przez powieszenie.
Artykuł 9
Jeśli człowiek interesu, zgodnie z prawem, domaga się pieniędzy od wspólnika, a ten odmawia, należy go postawić przed sądem dwunastu mężów. Jeżeli ustalą oni, że [wspólnik] oszukiwał, poszkodowany otrzyma swój udział oraz trzy grzywny rekompensaty.
Artykuł 10
Jeśli niewolnik uderzy wolnego człowieka i schroni się w domu swego pana, pan powinien go wydać. Inaczej, niewolnik może zostać pochwycony siłą, a właściciel ma zapłacić dwanaście grzywien kary. Wolny człowiek może wziąć odwet na niewolniku, gdziekolwiek go znajdzie.
Artykuł 11
Jeśli ktokolwiek złamie [cudzą] kopię lub tarczę lub uszkodzi cudze ubranie, musi za nie zapłacić.
Artykuł 12
Jeśli rządca, członek straży lokalnego bojara lub służący miejscowego władcy zginie z ręki innego człowieka, zabójca musi zapłacić pięćdziesiąt grzywien; za [zabójstwo] strażnika kniazia lub posłańca, kara wynosi osiemdziesiąt grzywien.
Artykuł 13
Jeśli służący Gajusza, kniazia lub wojewody w służbie bojara zginie z rąk rozbójników i zabójca nie będzie poszukiwany, rekompensatę wypłacą władze obszaru, na którym znaleziono martwego urzędnika.
Artykuł 14
Jeśli ktokolwiek porwie czyjegoś syna lub córkę, musi zapłacić dwanaście grzywien. Jeśli dziecko poniesie śmierć, porywacz także zginie, oraz jego własne dziecko (jeśli je posiada).
Artykuł 15
Jeśli ktokolwiek ukradnie konia lub wołu, albo obrabuje stodołę lub dom, który nie należy do wioski, zapłaci jedną grzywnę i trzydzieści rezan. Jeśli złodziei było przynajmniej osiemnastu każdy płaci trzy grzywny i trzydzieści rezan.
Artykuł 16
Jeśli ktokolwiek torturuje mużyka bez rozkazu księcia, płaci trzy grzywny. Mużyk może także zastosować te same tortury, którym był poddawany, pod nadzorem straży kniazia i miejscowego komornika.
Artykuł 17
Ktokolwiek orze przez miedzę, lub niszczy znak graniczny, płaci dwanaście grzywien. Tylko miejscowy wojewoda, jego kniaź, albo sam Gajusz może ustalać linie graniczne. Tylko urzędnicy mogą znaczyć linie graniczne, lub regulować je według rozkazów przełożonych.
Artykuł 18
Złodziej może zostać zabity na podwórzu, w stodole lub w stajni. Jeśli jednak ktoś zwleka z ukaraniem złodzieja do rana, musi go przyprowadzić do książęcego sądu. Jeśli [złodziej] zostanie zabity i jeśli ludzie widzieli, że był związany, zabójca musi za niego zapłacić.
Artykuł 19
Jeśli ktokolwiek przyłapie złodzieja na gorącym, otrzymuje dziesięć rezan. Starosta otrzymuje piętnaście kun od trzech grzywien (z zebranych kar), piętnaście kun na dziesięcinę dla Kościoła, książę zaś otrzymuje trzy grzywny. Z dwunastu skradzionych grzywien ten, kto złapał złodzieja otrzyma siedemdziesiąt kun, [Kościół] dwie grzywny dziesięciny, a książę dziesięć grzywien.
Artykuł 20
Jeśli ktokolwiek bezprawnie ścina drzewa w lasach Azowskim lub Gallenian, musi zapłacić dziewięć kun i posadzić jedno drzewo za każdy ścięty sąg drewna.
Artykuł 21
Jeśli kupiec sprzeda towar skradziony lub bezużyteczny, albo skłamie o jakości swojego towaru, musi zwrócić otrzymane pieniądze oraz zapłacić trzy grzywny. Jeśli kupiec sprzeda towar twierdząc, że jest pochodzenia kitajskiego i okaże się to nieprawdą, otrzyma każdorazowo trzy baty.
Artykuł 22
Zwyczajowe prawo podatkowe: poborcy (w czasie zbierania podatków) powinni otrzymywać siedem kufli słodu, baraninę inne mięso, lub dwie nogaty, a we środę jednego rezana lub ser; w Redi tak samo, oraz tyle chleba i prosa, ile są w stanie zjeść, dwa kurczaki dziennie, schronienie dla czwórki swoich koni i tyle paszy, ile konie zjedzą; poborcy powinni [zebrać] sześćdziesiąt grzywien, dziesięć rezan, dwanaście wekszy i jedną grzywnę z góry; podczas święra Peruna powinni dostać rybę i siedem rezan, w ciągu tygodnia powinni otrzymać piętnaście kun i tyle żywności, ile zjedzą. Poborcy powinni zakończyć swoją pracę w ciągu tygodnia, tak stanowi prawo.
Artykuł 23
Nie można polować, chwytać ani zabijać żadnych zwierząt o pieriemienich oczach. Jest to karalne śmiercią w męczarniach z rąk lokalnego wojewody
Artykuł 24
Każdy obcy ambasador na usuryjskiej ziemi ma obowiązek przestrzegać praw Prawdy i zwyczajów Kościoła Prawowiernego. Jeśli ktoś nie uzna wyższości pierwszego Proroka i nieśmiertelnej boskości Matuszki, zostanie natychmiast wydalony z Usurii, chyba że Gajusz pozwoli mu zostać. (W istocie prawem tym objęci bywają nie obcy ambasadorzy, ale fanatyczni misjonarze. Ambasadorzy mogą pozostać na dworze kniazia z nakazu Gajusza. Taki nakaz zwykle łatwo uzyskuje kniaź, trudniej wojewoda i miejscowe władze. Zwykle jednak mużyk nie pyta o religię, chyba, że gość wykazuje jawny brak poszanowania dla Kościoła Prawowiernego, dlatego podróż przez Usurię rzadko bywa przerywana przez ten artykuł).
Artykuł 25
Wszyscy Kniaziowie powinni wspierać rządy prawdziwego Gajusza. Każdy wojewoda winien jest poparcie rządom kniazia, a przez to prawdziwego Gajusza. Każdy bojar winien jest poparcie wojewodzie, przez to kniaziowi i Gajuszowi. Każdy bogatyr winien wspierać bojara, przez to wojewodę, a w końcu Gajusza. Każdy mużyk ma służyć ziemi, a przez ziemię Matuszce i Gajuszowi, nie zapominając o bojarze, wojewodzie i Dumie.
Artykuł 26
Każdy Usurianin - i bojar, i mużyk powinien mieć szansę nauki czytania i pisania. Wszyscy Usurianie powinni poznawać Święty Kanon Pierwszego Proroka, bo jego słowa są błogosławieństwem dla narodu, a Matuszka cieszy się ze swoich wiernych dzieci.
Artykuł 27
W czasie wojny wszelka władza i opodatkowanie zostaną złożone w ręce Gajusza, dając mu pierwszeństwo nawet przed Dumą. Po odzyskaniu pokoju władza wraca do Dumy i radnych.
Artykuł 28
Żaden mużyk nie ma prawa przenieść się wraz z rodziną za granicę bez pozwolenia kniazia, któremu winien jest posłuszeństwo. Mużyk osobiście musi prosić kniazia o pozwolenie. Podobnie Gajusz musi wyrazić zgodę, żeby duże ilości złota i metali szlachetnych mogły zostać wywiezione z usuryjskiej ziemi.
Artykuł 29
Gwałt, zdrada lub świętokradztwo będą karane śmiercią w męczarniach – na stosie lub przez spożycie gorących węgli. Prawa Matuszki bronią wiary i bezpieczeństwa narodu, i nie zostaną zapomniane.
To są prawa Usurii, spisane i przypieczętowane na ziemi Nowgorowii, zatwierdzone na spotkaniu Gajusza Konstantyna Lwa Nowgorodzkiego z księciem Iziasławem Nowgorodzkim, Wszewłodem Riazanowa, Jarosławem Władimirowiczem, Salią Tabulariusem Snietogorskim i Kościejem Pietrowiczem oraz ich bojarami i doradcami Kośniaczką, Perenegiem, Nikiforem Sijowskim, Chudinem i Mikułą.
Napotykając pewne problemy z niektórymi jednostkami płatniczymi Ussurii, zdecydowałem się na umieszczenie w tym miejscu krótkiego przekroju przez jednostki płatnicze na terenach Rosji od X do XII wieku. Na podstawie artykułu: Eric R. Schena – The Influence of Islamic Coins on the Russian Monetary System.
Głównymi środkami płatniczymi tamtej epoki były grzywny i kuny. Kuną (1) nazywano każdą srebrną monetę w obiegu. Grzywną mierzono wartość majątku, a także służyła ona jako jednostka monetarna. Początkowo jednak grzywny określały duże ilości kun. Oprócz dwóch powyższych występowały także mniejsze jednostki: rezany i weksze, które określały odpowiednio mniejsze części kuny. W późniejszym okresie pojawiła się nogata, która była wysokiej jakości kuną
| Ekwiwalent w srebrze |
|||
| 80 g | 1 grzywna | = 20 nogat | = 25 kun (2) |
| 4 g | 1 nogata | = 5 kun | |
| 0,8 g | 1 kuna | = 2 rezany | = 6 weksze |
| 0,4 g | 1 rezana | = 3 weksze | |
| 0,133 g | 1 weksza/wewertisa | = 1/6 kuny |
(1) Kuna początkowo była po prostu skórą gryzonia o tej samej nazwie.
(2) Inna teoria głosi że 1 grzywna = 50 kun
