4 kolory RPG :-)

Popłuczyny po dyskusji, ściek notkowy, rynsztok pomysłów. Tfu. Idź zagrać w Nekroświnię.

nie pasuję poglądowo do żadnego koloru.

Ja też nie.

Tę kretyńską teorię kolorów to nie Czewiczek zaproponował w Nełroszimie?

Jakoby on.

Jak widać, nawet w życiu się nie sprawdza.

Świetne! Skaleczyć się o erpege, to jak skaleczyć się zardzewiałym przedmiotem - gangrena gwarantowana!

Torgradczyk >>> jeszcze w Gwiezdnym Piracie dodali piąty kolor, taki pół-oficjalny. Kolor ten nazywał się - Śmierć. Autentyk.

Widocznie chciał zaszpanować, że nie jest daltonistą. ;)

Gender w RPG! Me gusta! :D :D :D :D :D

Artykuł przecież nie jest na poważnie. Gniewko wyluzuj.

Akurat IMHO kolory to jedna z niewielu rzeczy warta zapamiętania w Neuroshimie, bo obrazowo i z polotem opowiadały o tym jak można w nią grać.

Parafrazując "jeszcze RPG nie zginęło, póki mistrzujemy". Nie ma nad czym się zastanawiać, lepiej pisać kolejny scenariusz.

Jestę  chromę i dobrze mi z tym. RPG to nie jest mój naród, ani moja rodzina i jakoś nie popełnię samobójstwa jeżeli okaże się, że za x lat nie będzie komu turlać kostki.

Jeśli chodzi o Neouroshimę, to uważam te kolory za fajny pomysł, idealnie oddający cztery style. Choć najlepiej sprawdza się ich miksowanie i żonglerka. Kolory w Neuro pozwalają na zabawę konwencją, to dobry pomysł, pozwalający dostosować trochę konwencję o oczekiwań grupy.

Piąty kolor to ołów, ale jest moim zdaniem niegrywalny. Fani na siłę chcieli urealniać grę, i wyszło jak zwykle.

Ty, Pod-ludź, sam wyluzuj. Nie na poważnie to od razu ma być niemądrze?

@Hangman

Ale bez tych kolorów da się równie dobrze bawić konwencją.

Kolory po prostu pomagają wszystko doprecyzować. Niektórzy pewnie nie potrzebują żadnych ram, ale ja nimi nie pogardzę. Poza tym kolory w NS też dają trochę zabwy, jeśli używa się ich mechanicznie. Różnie można kombinować, można i grać bez nich w ogóle.

Kolory w Neuroshimie były ciekawe, nie twierdzę, że jakieś cudownie odkrywcze. Po prostu taka zmyślna nakładka na coś, co już pewnie wielu stosowało mniej lub bardziej świadomie. Fajne w Neuroshimie było to, że poruszała tematy samego grania, sposobów grania. Nie ograniczała się do suchego przedstawienia mechanicznych zasad. Może teraz to nic nowego - wtedy, kiedy zetknąłem się z tym systemem było (przynajmniej w moim indywidualnym odczuciu).
A sama notka miała być uśmiechem do dyskusji o RPG - i nikogo nie chciałem urazić, przecież wyśmiewam w niej również swoje wypowiedzi w temacie (sam wypowiadałem się w kolorze chromu i trochę stali). Fakt faktem, że bardziej zabawne od samej notki wydają się niektóre ze złośliwych komentarzy.

Mnie się ten Chrom nawet podoba.

Śmieszna notka :)

Ech ciągle o RPG upada. Nie nie upada...zmieniło się. Ps Idzie DND 5ed drżyjcie Warhammerowcy!

Wielkie wymieranie RPG z punktu widzenia głównego krzykacza blogowego http://i.imgur.com/mGx04mK.jpg

Jak pierwszy raz zetknąłem się z pomysłem kolorów to spodobały mi się. Ot cztery różne filtry, przez które można puścić wizję świata. Tylko dobrze jeszcze, żeby i gracze się tego trzymali.

Później sam opis tych kolorów stał się trochę mniej istotny, aczkolwiek mechaniczna część nadal była całkiem ciekawym pomysłem. Mnie najbardziej podeszła Stal, bo w teorii powinna nauczyć graczy myśleć taktycznie i oszczędzać amunicję (lol). W praktyce to jak się nie prowadziło dokoła Chromu, to było wieczne jojczenie, że bieda i zabijanie bandytów za pięć kulek do pistoletu.

Hangman >>> a tak, Ołów też był, choć to chyba w 100% twór fanowski? Pamiętam jakieś przekminione tabele trafienia. Jakby ten silnik nie był wystarczająco powolny...

JanekRudy >>> sry Rudy, ani żem największym krzykaczem, ani ten screen w kontekście. Coś wyciągnąłeś z kontekstu dwa wpisy.

Śpieszę z pomocą:
http://i.imgur.com/kSHTf5A.jpg