Czytelnia

Na talerzu Morra

Spijał słodycz z karminowych, lśniących warg rozchylonych lekko, niczym płatki najpiękniejszego kwiatu, wilgotnych jakby za sprawą cudownej rosy. Gdy zatapiał dłoń w miękkim jedwabiu hebanowych włosów, druga zachłannie i pożądliwie wędrowała po smukłej tali. Czuł jak wdzięcznie drży w jego ramionach...

Most Mgieł

Dla Miriam U samego początku roku dwutysięcznego pięćset dwudziestego drugiego, za panowania Jaśnie nam Oświeconego Jego Wysokości Wszechwładcy Imperium, Karla Franza, dziwne rzeczy dziać się zaczęły w całym kraju. Jeno Hexenstag przeminął, jeno w Wielkiej Świątyni Vereny w Altdorfie pobożni kapłan...

Ostatnia Podróż

Siedzę sama wpatrzona w płomienie, które nikłym światłem rozpraszają nieco ciemności wieczoru. Nieopodal mnie stoi koń. Czuję jesienny wiatr, który chłoszcze mnie po twarzy. To moja ostatnia podróż. Moje pożegnanie z traktem. Na naostrzony patyk nabijam mięso i wsadzam je w płomienie. Rozglądam się...

Ostatnia przysługa

Od Redakcji Tekst pochodzi z cyklu Opowieści z prowincji i ściśle nawiązuje do wydarzeń oraz bohaterów przedstawionych w opowiadaniu Leniwa Rozkosz. Korzystając z okazji, serdecznie zapraszamy do lektury tych Czytelników, którzy nie znają wspomnianej publikacji! Greta von Koniegsten konała w kałuży...

Leniwa rozkosz

Pfeildorf, 24 Erntezeit 2520 KI Stos powoli dogasał, gapie rozchodzili się. Matki przeganiały swoje dziatki, rugając bezlitośnie za kolejne, nieudolne próby pochwycenia ostatnich szybujących w powietrzu falbanek popiołu. Mężczyźni wymieniali końcowe uwagi odnośnie przeklętego losu wszelkiej maści ł...

Dwa szylingi

Może były od nas silniejsze, z pewnością było ich więcej, ale cóż to znaczy wobec hartu ducha, żelaznej dyscypliny i błogosławieństwa samego Sigmara? Ich wściekły ryk i pęd, były niczym wzburzone fale Morza Szponów, które, kawałek po kawałku, wydzierają skrawki Imperium. Jednak nasze zwarte szeregi...

Inicjacja

Ernest siedział nieruchomo, przywiązany do solidnego krzesła. Przed nim ustawiony był stół, na którym spoczywał flakonik z inkaustem, pióro, kilka luźnych kartek papieru oraz dwie migoczące świece, będące jedynym źródłem światła w tym podziemnym loszku. Było zimno, a jednak dreszcze nie były tym spo...

Rudzielec

Ilsa Zumwald miała trzynaście lat, rude loki, zielone oczy, zadarty nos i znienawidzone piegi. Nie miała też piersi takich, jak jej starsza siostra, co było dla niej prawdziwym zmartwieniem. Ale była przy tym wszystkim szczęśliwa, gdyż pierwszy raz zakochała się w mężczyźnie. Greta, Helga i Karin, j...

Pajęczyca

Ręka drży, a powieki same opadają ze zmęczenia po wydarzeniach ostatnich dni. Nie dziwcie się przeto, że pismo me koślawe, a litery odbiegają od wzorów zalecanych w światłych uczelniach. Pomimo wyczerpania opiszę wszystkie wydarzenia jakie pamięć i serce ostawiły. Może czytając te wolumina podrzędne...

Co wam siedzi w głowach

- No, młoda, startuj do niego! - rozchichotana Eliza popchnęła ją w stronę upatrzonego celu. Monika popatrzyła na młodego ucznia kolegium światła. - Jest ładniutki, aż szkoda go do hierofantów - dodała Eliza. Wesołe iskierki błyskały w jej oczach. - Za to ty świetnie trafiłaś do płomienistych magów...

Przeklęty

PRZEKLĘTY Prolog Niewielka łąka na skraju brzozowego zagajnika zdawała się być świetnym miejscem na krótki popas. O ile postój, na pół mili przed celem podróży, miał w ogóle sens. Kraab szczerze w to powątpiewał, ale towarzyszący mu od przeszło dwóch tygodni człowiek, zawziął się, aby postawić na...

Hans Schoenencke

Altengard był niewielkim miasteczkiem na północno-wschodnich rubieżach Imperium. Leżał w szerokim pasie odludnego pogranicza kislevskiego. Był jednak, pomimo odległego od stolicy położenia, typowo Imperialnym miastem, wybudowanym z troską o ład i zamiłowaniem do porządku oraz prostoty, nigdy jednak...

Przepowiednia

Towarzystwo z zaciekawieniem patrzyło na jasną twarz kobiety, oczekując jej odpowiedzi. Uśmiechnęła się delikatnie, odrobinkę tajemniczo, jak zawsze. W wąskich otworach aksamitnej maski błysnęły zielone oczy. - Wiele mogę powiedzieć o twoim losie, o panie – powiedziała z lekkim skinieniem gło...

Na chwilę przed

Niektórzy uważają to miejsce za martwe pustkowie. To nieprawda. Śmiem wręcz twierdzić, że nigdzie indziej w świecie - a prawo do takiego sądu daje mi nie tyle obszerna wiedza zgromadzona podczas mego żywota, co dalekie i kręte szlaki moich własnych wędrówek - nie ma podobnego bogactwa krajobrazu, ks...

Ostatnia karta z nigdy nie napisanego pamiętnika awanturnika

Połowa lata, rok 2527 po Sigmarze, gdzieś na Lustrzanym Pojezierzu Ziemia była twarda, cholernie twarda. Oprócz noży mieliśmy tylko własne paznokcie i kopanie szło opornie. Oględnie powiedziawszy. Spróbujecie sami kopać z poszarpanym bicepsem, jak robił to Jurgen, albo z rozbitą głową, jak Roche...

Epitafium dla bohatera część 2

Nazajutrz wstałem wcześnie, z pianiem koguta, wypoczęty i z głową wolną do kaca. Katar jakby też ustąpił. Patrząc z okna pokoju na smutne zabudowania osady, nad którymi plątały się szare dymy z kominów, postanowiłem, że jutro stąd wyjadę. Może odwiedzę dziś rodzinę Waldiego i spytam wprost, czy aby...

Jeśli chcesz dojść...

- Na Sigmara, Baltazarze, chyba ostatnio zbyt mało modliłeś się do swego boga. - Nie bluźnij Arturze, gdyby nie łaska Ulryka dawno sczezłbyś, a twe wnętrzności zżarłyby wilki. - Ano może i racja. Baczyć trza jeno, bo tera watahy chodzą wygłodniałe. Nie zapomnę ślepi tych, co je usiekliśmy w ruinach...

Bractwo Kuli

Wyróżnione opowiadanie w konkursie

Bractwo Kuli I strzec będą bracia tajemnic Bractwa, jak własnych trzosów, nie bacząc na swoje dobra. Rozejdą się na cztery strony świata, spotkają zaś, gdy nad Cesarstwem zaciąży niebezpieczeństwo. Wiedzy udzielać będą tylko godnym i prawym, pragnącym dobra władcy i ludu. Jeśli zaś kiedy który z n...

Gorzki powrót do domu

Who dares to love forever? When love must die... Queen, "Who wants to live Forever" Obóz znajdował się wprost przed nim. Człowiek ukryty w cieniu drzew przyglądał mu się z uwagą. Kilku ludzi Meinera przechadzało się pomiędzy starymi, połatanymi niezliczoną ilość razy namiotami. Corvin skrzywił się...

Leniwa rozkosz część 2

Altdorf, 20 Ernterzeit 2515 KI W dniu wyjazdu sam był już przekonany o tym, że poradzi sobie ze wszystkim i spędzą z Sigrid cudowny czas w stolicy. Jej radość z wyboru sukni, trzydniowe pakowanie i nieustanne wychwalanie podróży zwyciężyły go ostatecznie. Zresztą mijał już przeszło miesiąc odkąd opu...

Zapisane w gwiazdach

W opinii Kaspara wiadomość z Kolegium Astromantów spadła jak grom z jasnego nieba, co akurat wcale go nie dziwiło. Za to wątpliwości budził fakt, że zgłosili się z nią akurat do płomienistych magów. Osobiście uważał, że bardziej odpowiednim adresatem było Kolegium Światła. Najwidoczniej jednak jego...

Zapiski Gerarda Stropa

3 Sommerzeit 2522 KI Dziś, w odpowiedzi na moją prośbę, dostarczono mi do celi pióra, inkaust i pergamin, dzięki którym będę mógł spisać to, co mnie spotkało. Słudzy Inkwizycji i tak już wszystko wiedzą, wszak nie jestem człekiem mocnym duchem, ani ciałem. Mówiłem dużo, wręcz bez przerwy, jeszcze na...

Hospicjum (część 1)

Nadciągający wiatr rzucił Iwaszce w twarz garść pożółkłych liści, zakłuł drobnymi igiełkami chłodu na policzkach, wdarł się pod płaszcz. Kozak zadrżał, mamrocząc klątwę w ojczystym języku, po czym otulił się szczelniej i zgrabiałą dłonią sięgnął po bukłak gorzałki. Zmrok, jak to na jesieni, zapadał...

Nie pytajcie mnie o człowieczeństwo...

Bycie łowcą czarownic to przede wszystkim umiejętność odpowiadania na pytania. Nie te, które zadają napotkani ludzie, ale te, które rodzą się w tobie każdego dnia. Ten, kogo one nie nękają, lub kto udaje, że go nie nękają, nie jest łowcą czarownic. Jest tylko jeszcze jednym z tych zaślepionych fanat...

Jak Nalin Grinimorson i Kirgen Rororson zostali awanturnikami

- Osuszysz z nami kufelek, Olfen? Barczysty, nawet jak na krasnoluda, Olfen Guntorson spojrzał w stronę, z której padło zaproszenie. Przy ławie siedzieli Kirgen Rororson i Nalin Grinimorson, gawędziarze i moczymordy, jakich w Karak Azgal nie brakowało, z którymi spędził kilka ostatnich wieczorów. -...

Przepis wujka Maślaka

- Herr Ruckziger – głos służącego wyrwał Alfreda z zadumy – posłaniec. Hans wręczył list i oddalił się sztywnym, niemal marszowym krokiem. Hrabia Alfred von Ruckziger nim otworzył kopertę, obracał ją przez chwilę w rękach. Mała, nieco pożółkła kartka zapisana była prostym i wyraźnym pis...

Kocha, lubi, szanuje...

Dziewczyna siedziała na brzegu łoża, zapinając koszulę. Długie, ciemne włosy opadały na nieduże, kształtne piersi. Frantz jeszcze nie ochłonął, oddychał głęboko i spokojnie, patrząc na twarz oświetloną płomieniem świec. Jakaż ona młoda, myślał. Spojrzała na niego, zalotnie mrużąc oczy. - Frantz, co...

Zewnętrzne piękno

Nie mógł spać, od kilku nocy męczyły go koszmary. Wciąż te same, powtarzające się wizje, potwory podświadomości, lęki z przeszłości. Nie potrafił od nich uciec nawet na jawie. Spojrzał w niebo. Mniejszy księżyc świecił niepokojącym, zielonym światłem. Nie wiedzieć czemu mężczyzna chciał znaleźć się...

Krew krwi

Jesień pozłociła liście na drzewach, a ziemię zmiękczyła deszczem. Wykopanie niewielkiego dołu nie sprawiło mu problemu. Włożywszy tam niewielki pakunek, zaklął pod nosem, przykrył go dużym kamieniem i starannie zasypał. Gdy dosiadał wierzchowca, popołudniowe cienie były już bardzo długie. Przez chw...

Chciwość

Chciwość Rzeczywistość się pomału W świat przemienia ideału, W sen ze srebra i kryształu; Zygmunt Krasiński „Przedświt” (w. 111-113) Najpierw poczuli mokry oddech, chłód i dreszcze, a później jej ogrom. Na kilka miesięcy to ona zapanowała nad Starym Światem. Zaatakowała z c...

Świętoszek

Magnus przeklinał dzień, w którym poznał Maciorę. Fakt, nie można powiedzieć, żeby wówczas się z tego nie cieszył – nie dość, że upiekło mu się solidne mordobicie, to jeszcze znalazł pracodawcę. Dość szybko jednak wyszło szydło z worka. Magnus nigdy nie bał się oberwać, wszak ulice Nuln to nie...

Nieoczekiwany przystanek na Przełęczy Czarnego Ognia

Odbijająca silne światło Mannslieba biel górskiej przełęczy splugawiona była krwawymi śladami. Wiodły wśród skał, wzdłuż wydeptanej w płytkim śniegu ścieżki, wyraźnie widoczne w bezchmurną, gwiaździstą noc. Ślady kończyły się pomiędzy niewielkim, samotnym skupiskiem drzew, gdzie cztery zmarznięte po...

Brudna robota

Łubuduu!!! Ten i inne hałaśliwe odgłosy upadającego człowieka i łamiącego się pod nim dachu dało się słyszeć po całym piętrze karczmy o tileańsko brzmiącej nazwie "La Traviatta". Ryby momentalnie poderwały się na nogi, a sztylety w dłoniach tylko potwierdziły nerwowość i zupełne zaskoczenie braci. S...

Chwila prawdy

"Twoja modlitwa jest twoją siłą. To ona przypomni ci, o co walczysz. To ona podniesie cię na nogi, gdy upadniesz. To ona oddali pokusę." Modlę się zatem, jak przykazał mój mistrz. Modlę się do Sigmara, by wybaczył nam wszystko. Modlę się i piszę te słowa by potomni, którzy kiedyś znajdą tę księgę w...

Hospicjum (część 2)

Gdy tylko otworzyły się przed nimi odrzwia klasztoru, zobaczyli niskiego, tęgiego człowieczka, dzierżącego kołyszącą się lampę i mierzącego ich spojrzeniem zupełnie odartym z życzliwości. – A wy, włóczędzy, czego tutaj szukacie po nocy? – zapytał szorstko mnich. Twarz częściowo zakrywał...

Epitafium dla bohatera

Nie lubię dumać nad przeszłością, wracać myślą do szczeniackich lat, kiedy byłem naiwnym głupcem włóczącym się z bandą sobie podobnych po gościńcach całego Imperium. Na pewno nie były to lata zmarnowane, tego nie twierdzę. Wiele się wówczas nauczyłem o ludziach, życiu i w ogóle, choć była to gorzka...

Pieśń Bastionu Milczących Ptaków

- Peukreuz! Gmach stojący na szarej skale, spowity we wszechogarniający świat mrok, sprawiał wrażenie jeszcze bardziej posępnego i niedostępnego niż był w rzeczywistości. Chmury, leniwie toczące się po granatowym nieboskłonie, zasłoniły już dawno księżyce, tak że srebrne nici rzadko przecinały spęk...

Ostatni gość w Karak Ziram

Dieter zobaczył ją po raz pierwszy w powitalnej sali Karak Ziram, twierdzy swych przodków. Była młoda, urodziwa i dostojna w tradycyjnych szatach klanu. Stała otoczona przybocznymi, a jednak jakby samotna - nikt nie odzywał się do niej, ani nawet na nią nie patrzył. Dieter uśmiechnął się do kobiety,...

Ukojenie

Z południa, wraz z kroplami wody, wyjąc i siekąc biczem pyłu, nadciągnął wiatr. W odpowiedzi na pioruny z niebios, szczyty Gór Krańca Świata odezwały się grzmotem. Napiął mięśnie i wbił mocniej wszystkie cztery dłonie w ścianę, ogon pomagał mu utrzymać równowagę. Po chwili zastygł przyklejając się d...

Jedna taka noc…

Na północy mawiają, że wiatr jest nieznośnym potomkiem Mananna i sam ojciec ma problemy z poskromieniem syna, który podczas Święta Duchów, gdy wrota Ogrodów Morra otwarte są dla wszystkich zbłąkanych dusz, zagląda nawet do domeny śmierci. Powracając na ziemię, w swych włosach przynosi zapachy i dźwi...