Blog

Pierwszy raz sięgnąłem po Zajdla wieki temu. Wpadł mi wówczas w ręce zbiór opowiadań. O ile dobrze pamiętam, wszystkie były krótkie - żadnych zapychaczy, czysty konkret. Było ich tam ze dwadzieścia, albo i więcej* a każde jedno miażdżyło, poniewierało, nicowało. Jakimś cudem na tym poprzestałem. Dopiero niedawno podczas wizyty w bibliotece zerknąłem pod zet, nie robiąc sobie większych nadziei. Ku memu zdumieniu stało tam całkiem sporo Zajdlów - głównie starych wydań, ale niczemu to wszak nie szkodzi poza tym, że łatwo podrzeć przy przewracaniu stron. Na początku zachowywałem się trochę jako...

Kilka dni temu piłkarski świat obiegła smutna wiadomość: Fabrice Muamba, piłkarz angielskiego Boltonu zasłabł na boisku a jego serce przestało bić. Przyczyną była niewydolność mięśnia sercowego. Zawał może się okazać tragiczny w skutkach, bowiem piłkarz wciąż znajduje się w stanie krytycznym (tak było w momencie pisania tej notki, teraz podobno może już mówić i jego stan jest stabilny). Sytuacja ta przywiodła mi przed oczy podobny obraz, który przed laty widziałem na żywo w transmisji telewizyjnej. Był rok 2000. Młody, ambitny, wciąż głodny sukcesów zespół Leeds United mierzył się w rozgrywka...

A tutaj czadowa galeria zdjęć: fantastyczny świat mrówek. I jeszcze interesujące spojrzenie na szamę: prace niejakiej Ilian.

Improwizacja nigdy nie była moją mocną stroną. Skutkiem tego moi gracze nie miewali problemów z odróżnieniem postaci tła od postaci ważnych dla scenariusza. Nie dla każdego jest to mankament rzecz jasna. Niemniej sam jako gracz zżymam się na coś takiego, więc podjąłem próbę wyeliminowania wspomnianej słabości u siebie jako MG. Efektem jest narzędzie, generator, który znalazł swoje miejsce na jednej z podstron mojego osobnego bloga (podstrony są wyróżnione w menu poziomym znajdującym się na górnym obszarze). W chwili obecnej generator podczas każdej wizyty (lub po odświeżeniu) wypluwa trzy los...

Mój wpis z okazji 28 edycji Karnawału Blogowego prowadzonej przez Neurocide znajdziecie na osobnym blogu quodmeturbat. A w nim o sposobie pracy mózgu, czyli z czego wynikają uprzedzenia (a w konsekwencji archetypy i rasy), anegdota obrazująca rasizm na sesji oraz przykłady zwalczania "rasizmu" w dzisiejszym świecie w kontekście publikacji nagrania z sesji.

W związku z 27. edycją Karnawału Blogowego miałem zamiar popełnić wpis o osobowości postaci. Niestety (a może i stety, bo nie będę zaniżał poziomu karnawału ;) mniej więcej w połowie roboty zorientowałem się, że piszę właściwie o czymś innym. Trudno, pod karnawał się tym razem nie podpiąłem, ale inicjatywę, jako zacną, niniejszym reklamuję. Sam wpis natomiast poświęcony został dość powszechnemu zjawisku rozdźwięku pomiędzy oczekiwaniami graczy (ujawnionymi w procesie kreacji bohatera) a przebiegiem sesji. Oto gracz tworzy sobie postać, która ma być nieulękłym drużynowym wymiataczem. A potem...

Po kilku wcześniejszych próbach, przypominających miotanie się dzika w matni, zdecydowałem się ostatecznie, że formuła gromadzenia moich wypocin przyjmie postać bloga quodmeturbat. Wśród plusów ujemnych takiego rozwiązania jest brak sensownego listowania postów (etykiety pełnią nieco inną funkcję), co zamierzam zatuszować niniejszą notką, tworząc przy tej okazji małe podsumowanie. To, co mnie cieszy najbardziej: znowu gram w gry fabularne. Na warsztat wzięliśmy Earthdawna, z tym że kampania osadzona jest w czasach sprzed Pogromu. Stąd przedstawienie mojej postaci oraz seria notek stylizowany...

Dzisiaj będzie kilka słów o zjawisku, o którym nigdy wcześniej nie słyszałem, a brzmi interesująco. Bardziej jako ciekawostka wprawdzie, niż do regularnej zabawy, ale pomysł na prezent dla jakiegoś zastygłego w poprzedniej epoce erpegowca, jak znalazł. Otóż istnieje taki rodzaj zabawy, który nazywa się gry parsowalne... ...trochę więcej i kilka linków na blogu quodmeturbat

Notka o nienasyconym apetycie skavenów, ich niebywałej skoczności i jurności a także naiwności początkującego bohatera do przeczytania na zewnętrznym blogu quodmeturbat. Wpis orbituje wokół prowadzonej przez Sethariela 26 edycji Karnawału Blogowego "Błędy w RPG". źródło ilustracji

Wczoraj z uwagi na pewne skomplikowane okoliczności, którymi jednak nie będę tutaj zanudzał, miałem okazję zobaczyć w telewizorni fragment jakiegoś filmu, który wyglądał mi na ekranizację Transformerów. Do teraz zadaję sobie pytanie: co to, kufa, było?! Zacząłem oglądać w momencie, kiedy grupa młodych ludzi, buszująca po bazie wojskowej gdzieś na pustyni, napotkała wielkiego robota. Znaczy to chyba miał być robot. Bo wyglądał jak nieodrodne dziecko stracha na wróble i Wielkiego Przedwiecznego (załóżmy, że rolę rodzicielki wziął na siebie ten drugi). Potem było już tylko gorzej. Jak na dzisie...