Blog - RPG

Pod wpływem koleżanki przeglądam sobie SRD do Pathfindera i patrze na nowe klasy. Zauważyć da się, że ogromna część z nich to klasy czarujące (w DeDakch 3ed / 3,5 było zresztą podobnie). Rzucanie zaklęć jest albo ich główną właściwością, albo też ważną właściwością dodatkową. W zasadzie tylko dwie (Gunslinger i Kawalerzysta) nie mają żadnych mocy magicznych. Odkąd pamiętam nadreprezentacja klas magicznych jest znakiem rozpoznawczym gatunku fantasy. Dlaczego tak jest? Wydaje mi się, że główne powody są trzy. Pierwszym i najważniejszym jest fakt, że magia jest de facto treścią...

Parę tygodni temu byłem grać w planszówki u chłopaka koleżanki z pracy. Nasz gospodarz okazał się prawdziwym hardcorowcem (ja chyba mam pecha) : dom bez komputera, za to z kompletem wyposażenia rycerskiego oraz ołtarzykiem Tolkiena. Na ołtarzyku było wszystko, co wyszło w Polsce, między innymi komplet MERP-a oraz wiele z tego, co w Polsce nie wyszło w tym coś, na co planowałem wydać pieniądze czyli „The One Ring”. Korzystając z okazji pożyczyłem to, świadom, że - jeśli nie oddam, pobrudzę lub zaleje herbatą - gość z mieczem porachuje mi kości... Efekt jest taki, że &bdq...

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że to nie jest kolejny post z nudnego już cyklu Turlanie vs. Amatorski Teatr. To post wyłącznie o owym amatorskim teatrzyku oraz jednym ze związanych z nim problemów. Zacznijmy od tego, że dość lubię odgrywanie postaci. Znaczy się: oczywiście w większym stopniu jestem turlaczem i powergammerem, niż aktorem, który szykuje sobie na sesje rolę, kostium i ćwiczy miny przed lustrem, jednakw Gry Fabularne można więc grać na różne sposoby. Z jednej strony można bawić się elementami taktycznymi postaci i planować skrupulatnie jej rozwój. Z drugiej: można też czerpać...

Należę do Mistrzów Gry, którzy raczej lubią prowadzić postaciom dość silnym i wpływowym. W szczególności lubię chwile, gdy moja drużyna ma coś do powiedzenia w świecie gry. W chwili, gdy BG nie muszą już obawiać się, że zabije ich jeden wieśniak z widłami, goblin, czy chory na wściekliznę szczur i mogą swobodnie podejmować ryzyko oraz brać na swoje barki odpowiedzialność za innych ludzi. Zauważyłem, że nie jest to częsta postawa wśród Mistrzów Gry. Odnoszę wrażenie, że spora część moich kolegów po fachu preferuje raczej odwrotne sytuacje. Wielu prow...

Piąta edycja DeDeków nadchodzi wielkimi krokami, playtesty trwają w najlepsze. Tak naprawdę jednak nikt, nawet sami twórcy nie wie jeszcze, jak gra będzie wyglądać, gdy wyjdzie. Pozwolę sobie napisać o tym, jakie JA chciałbym DeDeki Next czy jak tam ma nazywać się 5 edycja dostać do rąk. Od razu powiem, że zadowoliłbym się z powrotu do okolic 3 edycji, jednak przekonstruowanej nieco. Nie będę ukrywał, że moja przygoda z RPG zaczynała się w połowie lat 90-tych i zwyczajnie nie wiem, jak grało się w OD&D, bowiem dla mnie też było ono „O”. ADeDeki znam natomiast...

W RPG mamy do czynienia z dwoma systemami kreowania bohaterów. Pierwszym, odnoszę wrażenie, że rzadziej spotykanym w grach papierowych, choć bardziej obecnym w świadomości Graczy jest system oparty na sztywnych klasach, posiadających z góry predefiniowane umiejętności i cechy. Drugi system to natomiast system otwarty, w którym, wykorzystując pewną, przyznaną nam pulę punktów. Pozwala on na stworzenie - przynajmniej pozornie - dowolnej postaci, zdolnej - przynajmniej w teorii - spełnić nam marzenia bycia dowolnie fajnym herosem. Przyjrzyjmy się więc tego typu grom...

Jak kilka razy już na Polterze zauważono gry fabularne bardzo często oscylują wokół przepaków i toczonych przez nich walk. Tak więc w prawie każdym systemie wcielamy się w wojowników, solo, rambo, wilkołaki, Brujachów, dawn caste exalted oraz inne badziewie. I bardzo często toczymy walki z żołdakami złych imperiów, bandytami, gangerami, wampirami, smokami i strasznymi potworami. Dlaczego tak jest i skąd ta fascynacja przemocą? Ktoś twierdził nawet, że winę za ten stan rzeczy ponoszą Gracze i Mistrzowie Gry. Jak wiadomo większość RPG-owców rekrutuje...

Dziś będzie o różnych, dziwnych motywach z dawnych czasów, które można w ten czy inny sposób wykorzystać na sesjach, w twórczości czy w settingach własnych. 1) Choroby Pomińmy dżumę, trąd i inne takie. Zasadniczo wiedza medyczna w wiekach dawnych była żałosna, a chyba najlepszą metodą leczenia czegokolwiek były żarliwe modlitwy (które przynajmniej nie wyrządzały ludziom krzywdy). Nie potrafiono znieczulać, nie potrafiono odkażać, nie znano skutecznych leków antybakteryjnych, nie potrafiono operować. Praktykowano całą masę zabobonów...

Mam takiego internetowo-realowego kolegę spod Torunia, który na potrzeby tego tekstu będzie nazywany Kolegą (bo inaczej się obrazi. Kolega jest RPG-owcem... Znaczy się: podaje się za RPG-owca i faktycznie kiedyś w RPG grał (dokładniej w Zew Chtulhu) jednak miało to miejsce pewnie z dziesięć lat temu. Nadal pozostaje jednak metalem. Jakiś rok temu z owym Kolegą gadaliśmy o RPG, a konkretnie o Exalted. Mi Exalted podoba się bardzo, co chyba wszyscy już zaobserwowali. Kolega kręcił nosem. W końcu padło sakramentalne pytanie: - Ale, skoro oni tacy potężni, mogą bić bogów i niszczyć miasta, to jak...

Drone, zachęcony sukcesem swojej poprzedniej gry przygotowuje się do wydania kolejnej pozycji. W sukces ten jestem w stanie nawet uwierzyć, zwłaszcza, że dziś wydałem kilkadziesiąt złotych w Świecie Piw... Tak więc Drone pisze kolejną grę. Nie powiem, podziwiam jego zapał. Sam nigdy bym się nie odważył inwestować pieniędzy w wydanie swojego „dzieła”. Niemniej jednak – przynajmniej na razie – nie noszę się z zamiarem zakupu Afterbomb. Powód jest taki, że system ten nie zachęca mnie do tego, gdyż wiele wskazuje na to, że nie pasuje on do moich oczekiwań od gry R...