Przejdźmy do kolejnej części wynurzeń o wojnach w fantasy. Tym razem zajmijmy się mocą magiczną i czarami.
Zanim jednak przejdziemy do sedna:
Ludkowie z Poltera: część z Was czytała już ten wpis. Jest to znacznie poprawiona wersja jednego z moich pierwszych wpisów na tym blogu. Tak więc proszę się nie zdziwić.
Wracając do meritum:
Jednym ze stereotypów, z jakimi możemy się spotkać podczas niezbyt wnikliwego gadania o wojnie w fantasy jest stwierdzenie, że a) prawdziwa wojna w nieprawdziwych światach wyglądałaby jak w średniowieczu b) wzbogacona byłaby ona o magię, która robiłaby za radio,...
Prawdę mówiąc (znowu) planowałem napisać post o czymś zupełnie innym, jednak stało się tak, że zamówiłem sobie gry komputerowe. Wśród tych gier było Endless Legend , o którym czytałem dużo (a poza tym jeszcze This War of Mine oraz Beyond Earth) i miałem ochotę je sprawdzić. Jako, że jestem obecnie zawalony robotą zainstalowałem je wyłącznie celem obejrzenia. Normalnie mam silniejszą wolę, ale tym razem wydawcą gry był Techland, odpowiedzialny za dość średnie Age of Wonders III, które bardziej mnie irytowało niż bawiło. Chciałem więc zwyczajnie zobaczyć, czy znowu nie zmarnowałem kasy.... I nag...
Tym razem zajmijmy się skrótowym przeglądem historycznych sił zbrojnych (siły fantastyczne będą w następnym odcinku). Generalnie wszelkie, przed-nowożytne armie podzielić można na cztery podstawowe typy. Są to: lekka piechota, ciężka piechota, lekka kawaleria i ciężka kawaleria. Do tego dodać można jeszcze stosowane gdzieniegdzie (głównie w Indochinach) słonie bojowe, które istotne będą z uwagi na późniejsze części cyklu oraz artylerię wokół której narosło tak wiele mitów, że należy na ten temat napisać kilka słów.
Przez całą epokę przed-nowożytną podstawowe zasady wykorzystania poszczególnyc...
Miesiąc się kończy (a raczej: skończył) nadeszła więc pora na kolejny odcinek cyklu o japońszczyźnie. Tym razem zajmiemy się niezwykle palącym pytaniem, które redakcji Tanuki.pl zadawane jest średnio co trzy godziny: „polećcie jakieś dobre anime fantasy”.
O ile do pytań „polećcie mi jakieś coś” tak naprawdę już przywykliśmy, to niestety ten wariant sprawia nam poważny problem. Polecenie jakiegokolwiek anime fantasy jest bardzo trudne: zwyczajnie nie jest to popularny gatunek. Jeśli już jest kręcony, to najczęściej są to adaptacje gier jRPG lub, jeszcze gorzej gier hent...
Po poprzednim wpisie o fantasy zwrócono mi uwagę, że strasznie narzekam. Oraz poproszono mnie, żebym dla odmiany napisał, co moim zdaniem powoduje, że fantasy jest dobre. Nic na to nie poradzę: strasznie lubię narzekać i mógłbym robić to godzinami, tym bardziej, że jest na co. W gospodarce kryzys, w świecie książek kryzys, gier fabularnych już się prawie nie wydaje, podobnie jak gazet komputerowych. W filmie i grach komputerowych najciekawsze rzeczy dzieją się tak naprawdę z boku głównego nurtu (czyli w serialach i wśród indyków), a w planszówki nie mam z kim grać...
Jednak prośba czytelnika...
Ponieważ Fantasy jest piekielnie trudnym gatunkiem literackim.
Do stworzenia tego wpisu zachęciła mnie umieszczona na blogu Spisek Pisarzy notka pod tytułem „Dlaczego nikt nie lubi elfów”, która również próbowała poruszyć ten temat. Główna jego trudność polega na samych jego założeniach. Otóż: akcja tej literatury toczy się najczęściej w obcych, zdominowanych przez magię światach. W odróżnieniu od literatury Science Fiction, gdzie najczęściej mamy do czynienia z wizją przyszłości naszej rzeczywistości, uniwersa fantasy istnieją niezależnie. Są to obce wymiary istnieją gdzieś obok...
