Zastosowano tutaj dość nietypową kompozycję: komiks zaczyna się sceną przemówienia Palpatine’a w Senacie, potem zaś stopniowo cofamy się w czasie. Opowieść kończy się sceną zawarcia przymierza przez Jedi i senatora, które to wydarzenie miało miejsce 30 lat przed Wojnami Klonów. (Takie rozwiązanie kojarzy mi się z Kalamburką Małgorzaty Musierowicz, aczkolwiek to już zupełnie inna bajka.)
Fabuła osnuta jest wokół postaci Ronhara Kima – Mistrza Jedi i generała Armii Republiki, bardzo ważnym bohaterem jest też sam Kanclerz Palpatine. Za ukłon w stronę fanów należy poczytać pojawienie się w komiksie Pellaeona, który jest wówczas kapitanem republikańskiej floty.
Młody, ale niezwykle uzdolniony uczeń Kima, Tap–Nar–Pal, odgaduje tożsamość Sitha zasiadającego w Senacie Republiki. Padawan przekonuje do swego pomysłu mistrza i obaj układają misterny plan zdemaskowania Mrocznego Lorda.
Nie doceniają jednak śmiertelnie niebezpiecznego wroga, a jest to przeciwnik, który nie poddaje się łatwo. Sith przygotowuje pułapkę na Jedi, którzy wiedzą zbyt wiele...
Muszę przyznać, że cała intryga jest naprawdę nieźle skonstruowana i potrafi zainteresować. Od razu można też zauważyć kontrast pomiędzy Ronharem Kimem a Anakinem Skywalkerem. Mistrz Kim mówi swemu ojcu wprost: "Moim domem jest Świątynia, a moją rodziną Zakon Jedi". Czy wyobrażacie sobie Anakina dobrowolnie wyrzekającego się więzi z matką i Padmé? A no właśnie...
Warstwa graficzna niewiele się różni od spotykanej w innych komiksach tego typu. Najbardziej przypomina chyba tę z Obsesji i ogólnie zasługuje na uznanie. Jest tylko jedno "ale" – na dwóch kadrach klinga miecza świetlnego wygląda, jakby ktoś ją złamał u podstawy i do tego przyciął mniej więcej w połowie długości. Nie przypominam sobie, aby miecz świetlny zachowywał się tak w jakiejkolwiek części sagi.
Komiks wydała w naszym kraju Mandragora. Tłumaczenie dobre, ale mam jedno pytanko – co za geniusz wpadł na pomysł przeprawienia poczciwego Yody na "Jodę"? Najwyraźniej osobnik ów nie zna też historii Echnatona, w przeciwnym razie wiedziałby, że czasami zmiana jednej literki może pociągnąć wielkie konsekwencje. Możecie uznać, że się czepiam, ale dla mnie ten Joda jest niemalże świętokradztwem.
Podsumowując: komiks jest dobry, ma ładną kreskę i ciekawą fabułę, zaś 5 zł, które należy zań zapłacić też wielką fortuną nie jest. Szczerze polecam!
