Winnica

Autorami Winnicy są Eilif Svensson oraz Kristian Amundsen, znany z takich tytułów jak: Automania czy Ucieczka: Świątynia Zagłady. Natomiast za ładne ilustracje odpowiada Gjermund Bohne. W zabawie może wziąć udział od 1 do 12 osób. Sugerowany wiek według wydawnictwa Granna to od 10 lat, który nie uważam za zawyżony, gdyż młodsze dzieci mogą sobie nie poradzić przy zliczaniu punktów na koniec rozgrywki. Cała partia nie zajmie za dużo czasu, bo zaledwie 15 minut. A jakie zadanie gracze będą mieć do zrealizowania? Otóż celem będzie takie narysowanie ścieżek na arkuszach, aby połączyć winogrona z farmami i zamkami.

W trochę za dużym pudełku nie uświadczymy wielu elementów. Pod wieczkiem znajdziemy jedynie notes ze 150 arkuszami zawierającymi plan winnicy, 6 kart z farmami, 42 karty ścieżek (w tym 22 żółte karty wyznaczające koniec rundy i punktację), kartę do gry jednoosobowej oraz instrukcję. Kolorowa instrukcja została napisana szczegółowo i przejrzyście, tak że szybko można opanować reguły rządzące rozgrywką. Zanim zasiądziemy do pierwszej partii radzę dokładnie wczytać się w instrukcję, ponieważ można odczytać ja na opak i zagrać wbrew zasadom dotyczącym w tej grze.

Wygląd Winnicy nie wywarł na mnie wielkiego wrażenia. Nie mam się do czego przyczepić, ale o grafikę na kartach można się było bardziej postarać. Arkusz jest ładny i przejrzysty, a na dole jest ściągawka, jak wyglądają poszczególne ścieżki.

Przygotowanie do zabawy polega na rozdaniu każdemu z graczy arkuszu z planem winnicy. Mistrzem Gry zostaje najstarszy uczestnik, który tasuje obie talie oddzielnie – karty ścieżek i karty z farmami – po czym kładzie je obok siebie awersem do dołu. W ten sposób zostały utworzone Talia Ścieżek i Talia Farm. Wszyscy uczestnicy przed przystąpieniem do winobrania powinni zaopatrzyć się w coś do pisania. Czas, aby przyrządzić dobre wino.

Mistrz Gry odkrywa kartę z wierzchu Talii Farm i kładzie ją na stole, aby była widoczna dla wszystkich. Odsłoniętą literę należy wpisać na arkuszu w pierwszym wolnym żółtym okienku. Potem karta jest odrzucana na stos kart odrzuconych. Teraz zostaje odwrócona wierzchnia karta z Talii Ścieżek i również położona na środku stołu przed wszystkimi. Numer widniejący na karcie oznacza, że tylko w tym rzędzie można rysować ścieżkę, jaką wskazuje nam karta. Uczestnicy mają dwie opcje do wyboru, ale skorzystać mogą tylko z jednej:

1. Rysowanie ścieżki – ścieżka powinna wyglądać dokładnie tak jak na karcie (nie można jej obracać w różnych kierunkach). Ścieżki nie muszą stykać się z tymi wcześniej już narysowanymi, mogą powstawać też ślepe uliczki. Tę akcję wszyscy gracze wykonują jednocześnie. Inicjując zabawę koniecznie rozpoczynamy ścieżkę od odkrytej farmy.
2. Podejrzenie następnej karty farmy – mamy taką możliwość, ale tylko raz na rundę.

Koniec rundy następuje po wyłożeniu czwartej żółtej karty z Talii Ścieżek. Podliczamy punkty z pierwszej farmy, która została odkryta. Punktacja obowiązuje, gdy zarówno winogrona zielone, jak i różowe udało się połączyć ścieżką z konkretną farmą. Ważną informacją jest to, iż ilość winogron w obecnej rundzie musi być większa niż w poprzedniej (punkty wpisujemy w niebieskim okienku). Jeśli zaistnieje sytuacja, że jest ich mniej lub tyle samo, to nie dostaje się żadnych punktów i gracze musza wpisać 0. Karty ścieżek są odkładane na stos kart odrzuconych i następuje następna runda.

Gra kończy się w momencie, kiedy zostanie odkrytych i podliczonych pięć farm. Punkty na koniec są przyznawane za połączenie z różowym zamkiem, z zielonym zamkiem (każdy zamek punktowany jest osobno), a 0 – wpisane przy którejś farmie – przynosi niestety stratę w postaci 5 punktów. Inaczej ma się sprawa w grze jednoosobowej. Niestety nie ma przy niej żadnej rywalizacji, ale możemy sami wyprodukować wyśmienite wino. Posłuży nam do tego specjalna tabela, na której możemy sprawdzić, co nam wyszło - ocet czy wino dobrego gatunku. Jest to bardzo dobra okazja ku temu, aby spróbować zrobić wyśmienity trunek. Zasady nie różnią się wcale od zabawy w większym gronie.

Winnica charakteryzuje się bardzo dużą regrywalnością, gdyż nigdy nie wiemy, jaka karta ze ścieżką będzie następna i jak je połączyć, aby zyskać punkty. Wpływa to pozytywnie na różnorodność każdej partii. Dodatkowym aspektem jest dołączona karta jakości win, która daje to, że możemy zmagać się w samotności z produkcją, a przy czym mamy możliwość, aby pobić swój rekord. Losowość wynika poprzez wyłanianie kart ścieżek i farm z talii, momentami ma to też duże oddziaływanie na rozgrywkę. Sami wybieramy fragment drogi, od którego zaczniemy rysować nasze ścieżki. Niekiedy lepiej poświęcić punkty z odkrytej właśnie teraz farmy, aby w zamian zdobyć więcej punktów poprzez budowanie dróg pomiędzy zamkami i dajmy na to innymi farmami. Może być tak, że w następnej rundzie trafi się dana farma, dzięki której będzie okazja dopisać na arkuszu większą sumę winogron niż poprzednio. 

Skalowanie sprawdza się dobrze przy każdej liczbie osób, tylko pamiętać należy o pisaku dla każdego gracza. Im nas więcej, tym większa dawka emocji. Fajnym rozwiązaniem jest jednoczesne zagrywanie akcji przez graczy, dzięki czemu nikt nie musi czekać na swoją kolej. Jedyną negatywną interakcją jaką widzę w grze jest to, że gracze w swojej rundzie mogą podejrzeć następną kartę z Talii Farm.

Zasady gry jak widać są banalnie proste, a samo tłumaczenie reguł zajmuje około minuty. Muszę przyznać, że gra wciąga, a krótki czas rozgrywki wzmaga apetyt na rozegranie kolejnych partii. Jedynym ograniczeniem w Winnicy jest notes z arkuszami, który w końcu ma prawo się skończyć. Gra nadaje się tak dla początkujących, jak i dla zaawansowanych graczy, a zatem jeśli lubicie gry logiczne jest to pozycja w sam raz dla was.

Plusy:

• Proste zasady
• Spora dawka emocji
• Bardzo duża regrywalność
• Krótki czas rozgrywki
• Dobre skalowanie w każdym gronie
• Wariant jednoosobowy

Minusy:

• Za duże pudełko

Dziękujemy wydawnictwu Granna za udostępnienie materiału do recenzji.