pRzYpAdKoWy felieton 05

Wakacje się kończą, chociaż w zasadzie człowiek "pracujący inaczej" tej cezury 1 września nie powinien traktować jako końca. Został mi jeszcze miesiąc słodkiego stukania w klawiaturę, czyli w zasadzie… mozolnej i męczącej roboty. Potem ruszę się sprzed komputera, aby nauczać i w nauce komiksu nie pominę. Zastanawiam się, czy któryś z nowych studentów, mniej więcej z rocznika, kiedy zaczęły wychodzić "timisemiki", powiedziałby coś takiego, co ostatnio usłyszałem od znajomego? Po kolei. W drodze Sierpień poświęciłem na przemieszczanie się po kraju z krótkimi powrotami do Warszawy. Milczeniem pominąć powinienem nieszczęsny Off Festiwal, bo rozczarował mnie wszystkim, od góry do dołu, a jego komiksowy aspekt najlepiej opisał Paweł Timofiejuk. Być może rozumuję innymi kategoriami, ale nie pojmuję, jaką różnicę dla organizatora stanowi wydanie pięciu czy dwudziestu karnetów osobom, które chcą coś ciekawego na festiwalu pokazać? Ile to organizatora kosztuje? Poza tym dla niektórych z gości, którzy mieli dbać o program komiksowy, wystarczyłyby wejściówki jednodniowe… W zasadzie na mojej drodze nie pojawiło się w te wakacje aż tak dużo komiksów. W Toruniu wypatrzyłem mural, na którym dwójka ludzi rozmawiała "dymkami", zapraszając do kwiaciarni, u wujków czytałem komiksy po rowerowych "wyrypach", na działce u rodziców zawartość komiksów była zerowa, a w Wysokich Tatrach ze świstakami raczej się o Stuck Rubber Baby nie pogada. Za to w popradzkiej księgarni spytałem o jakieś słowackie tytuły i potwierdziło się to, co przeczytałem w ostatnich Zeszytach Komiksowych: Słowacja komiksem jeszcze nie stoi, choć sporo rzeczy amerykańskich w tłumaczeniu można kupić. Hity gastronomiczne: kartacze i wyprażany syr. Przed komputerem Krótkie chwile spędzone przed ekranem komputera były raczej komiksowo frustrujące… Zamieszanie z Offem, wystawą polskiego komiksu w Japonii oraz mazaki i postity, o których już mi się nie chce myśleć. Słodka szarpanina. Zastanawiam się, czy reakcje nasze (czytaj: komiksowa) są na te przypadki:

• prawidłowe,
• histeryczne,
• prawie prawidłowe, ale jednak zbyt histeryczne,
• żadne z powyższych.

Miałem w pewnym momencie uwierające moje szare komórki wrażenie, że blisko nam do nieznośnego pieniactwa "elyty" politycznej tego kraju. Z drugiej strony, jeśli to po nas spłynie, to nikt inny się za nami nie wstawi… Coś takiego za 10 złociszy, do poczytania na drogę… I tutaj dochodzę do puenty. W drodze na żużlowe Grand Prix w Toruniu (urodziłem się w Lesznie, tam nie istnieją inne sporty poza żużlem i szybownictwem), w rozmowie z kolegą kolegi wyszła ciekawa kwestia. Jakoś tak zeszło na rozmowę o komiksach, chociaż tematy rozmów w naszym gronie raczej na ogół są od komiksów dalekie. Padły nieśmiertelne Thorgale, Kapitan Klos i "timisemiki". Kolega Szymon stwierdził, że kupił sobie w kiosku na drogę ostatnio Wiedźmina i że nawet fajnie to narysowane, ale jednak historia pozostawia sporo do życzenia. No i stwierdził, że fajnie by było móc sobie w kiosku na drogę kupić taki komiks do szybkiego i lekkiego poczytania, jakiś taki z trykociarkami, jak kiedyś można było bez problemu znaleźć. Bardzo mi się to podejście spodobało, bo widać, że wśród "zwykłych" ludzi jest chęć przygodnego czytania komiksów, nie kolekcjonowania i wydawania coraz większych sum na drogie albumy, ale nie mają oni specjalnie dostępu do tego typu publikacji. Oczywiście nie rozciągam tego przypadku na jakąś gigantyczną grupę odbiorców, bo to zakładał na początku Konstruktu Jakub Kijuc. Nie wiem, czy pamiętacie jeszcze tęskniących za zeszytówkami? Może jednak jest coś na rzeczy, że środowisko komiksowe się zamyka i wysycha przed ewoluowanie w stronę zbyt elitarnego hobby? Szaleństwo? To komiks! Pod naszą poltergeistową informacją o wspomnianym już w tym felietonie tekstem Pawła Timofiejuka wywiązała się zabawna wymiana zdań o wypromowaniu komiksu w formie reklamy. W skrócie: jeden z członków polterowej społeczności, Memling, zaproponował kampanię w stylu tej propagującej picie mleka. Ja nawet ułożyłem hasło: "Czytaj komiks, będziesz inteligentny". A potem posypały się propozycje różne, z których ja osobiście faworyta upatruję w takim product placement: Szaranowicz przy wejściu na antenę spóźni się z odłożeniem komiksu na bok i niech widać będzie przez moment np. okładkę Hellboya. Zabawne i może nawet realizowalne? Druga sprawa, z czytaniem na drogę. Komiksów, rzecz jasna. Z dnia na dzień używane przez nas telefony komórkowe stają się bardziej zaawansowanymi urządzeniami, które mogą służyć do czytania "dymków". Jeśli usprawnić system mikropłatności (którego niezwykłą siłę i użyteczność promował Scott McCloud w, nomen omen, komiksie Reinventing Comics) i rozbudować bazę dostępnych pozycji, to rozwiąże się problem zadawania kłopotliwego pytania "są jakieś komiksy?" znudzonej pani kioskarce. Będzie tanio i zawsze pod ręką (chociaż Wojtek Birek słusznie zauważył, że "ksiązka nie potrzebuja zasilania", w przeciwieństwie do tych sprytnych nowych i malutkich gadżetów). Oczywiście, na drogę można zabrać zawsze coś z domowej kolekcji, ale to trochę odbiera podróżowaniu z zakupionym dopiero co komiksem magii. Może w tego typu krokach jest metoda na popularyzację komiksu? Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę