Krzyk czapli - Lian Hearn

Już na samym początku trzeba to powiedzieć: jeśli ktoś lubi klasyczne happy-endy i czytał trzy pierwsze tomy Opowieści Rodu Otori, powinien trzymać się z dala od Krzyku Czapli. Najnowsza powieść Lian Hearn, która ukazała się na polskim rynku, jest bowiem książką niesłychanie smutną i to nie tylko z powodu pamiętnej przepowiedni, która pewnego dnia zmieniła całe życie Otori Takeo.

Krzyk Czapli burzy cały spokój, jaki zapanował pod koniec W blasku księżyca. Początkowo nic nie zapowiada nadchodzących wydarzeń, jednak ze strony na stronę spisek staje się coraz wyraźniejszy, a dobry i wspaniałomyślny władca Trzech Krain zyskuje coraz to większą ilość wrogów. Największy cios przychodzi jednak – jak zwykle w takich przypadkach – z najmniej spodziewanej strony i to w momencie, w którym wydaje się, że wszystko zaczyna zmierzać ku lepszemu.

Niewiele więcej można zdradzić z fabuły powieści tak, by nie zepsuć przyszłym odbiorcom przyjemności z lektury. Jest tak dlatego, że w Krzyku Czapli, w odróżnieniu od wcześniejszych części, nie uświadczymy przestojów akcji czy spokojniejszych momentów. Pomimo iż książka ma pięćset stron z okładem, to każda z nich potrafi sprawić, że serce na moment staje w piersi.

Do tej bardzo znaczącej nowości Lian Hearn dorzuca wszystko to, co tak pokochali czytelnicy na całym świecie – wspaniałych, doskonale zarysowanych bohaterów, którzy niemal wychodzą z kartek powieści; barwny świat, tak podobny, a jednocześnie tak niepodobny do naszego, a także klimat i prawdziwego ducha średniowiecznej, przesyconej ludowymi baśniami Japonii.

Lian Hearn, czerpiąc pełnymi garściami ze swojej pasji i licznych podróży do Kraju Kwitnącej Wiśni, stworzyła doskonałą powieść, będącą idealnym dopełnieniem wcześniejszej trylogii. Miłość, wiara, poświęcenie, a także nienawiść, smutek i rozpacz – wszystko to, co widzieliśmy już wcześniej w wielu innych książkach, w wydaniu Lian Hearn nabiera nowej głębi i o wiele żywszych barw. Autorka naprawdę potrafi sprawić, że czytelnik niemal czuje się częścią opowiadanej historii – nienawidzi "tych złych" niemal tak bardzo, jak główny bohater, i równie silnie kocha jego bliskich.

To, co można Krzykowi Czapli zarzucić, to momentami nadmierna stylizacja, będąca jednak cechą charakterystyczną literatury wschodu, na której powieść jest niewątpliwie wzorowana. Autorka opisuje każdy gest, przytacza każde słowo, nawet jeśli nie ma ono większego znaczenia. Taka praktyka sprawia, że czytelnik przyzwyczajony do literatury stricte europejskiej może czasem czuć się znużony opowieścią. Wtedy wystarczy jednak odłożyć ją na chwilę, a wolny moment wykorzystać na ułożenie sobie w głowie wszystkich wydarzeń.

Trudno oddać w recenzji wrażenie, jakie Krzyk Czapli robi na odbiorcy. Z książki aż promieniuje pasja autorki i miłość do kraju, w którym tak naprawdę osadzona jest akcja. Niejednokrotnie można odnieść wrażenie, że Lian Hearn wie o Japonii więcej niż niejeden Japończyk. Należy się cieszyć, że postanowiła przekazać tę wiedzę swoim czytelnikom, i to w tak przystępny i pasjonujący sposób. Zresztą – nie jest to jedyny powód do radości. Na wydanie czeka jeszcze jeden tom Opowieści Rodu Otori, będący prequelem całego cyklu. Być może po niego będą mogli bez obaw sięgnąć także ci, których wydarzenia opisane w Krzyku Czapli przyprawiły o bezsenność.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę