Kowadło, Stal - S.M. Stirling, D. Drake

Pokonał Kolonistów. Zgniótł Eskadrowców. Raj Whitehall – Młot na Barbarzyńców, Miecz Ducha Człowieka, bohater uwielbiany przez tłumy. Teraz musi zmierzyć się z wojskami Brygady – wyszkolonymi, dobrze uzbrojonymi i gotowymi bronić każdego skrawka swojej ziemi. Gubernator powiedział: zgnieść Brygadowców. Rozkaz rozkazem, ale jest jeden problem: stosunek sił jest jak 30:1. Na korzyść wroga oczywiście. Przed takim właśnie problemem staje bohater cyklu Generał w tomach trzecim (Kowadło) i czwartym (Stal). Jeśli mu się nie uda, notable Rządu Cywilnego – a zwłaszcza gubernator – odetchną z ulgą. Uwielbiany przez swoich żołnierzy wódz zginie lub powróci z kampanii w niesławie. Zniknie poparcie, które mógłby wykorzystać, by dokonać zamachu stanu i przejąć władzę. Ale, jeśli mu się uda, Rząd Cywilny zyska nowe terytoria, a Whitehallowi przydzieli się najwyżej jeszcze trudniejsze zadanie. Część trzecia i czwarta Generała stanowią jedną całość fabularną. Tym razem Centrum i Raj mają trudny orzech do zgryzienia: wojska mało, terytorium przeciwnika rozległe, a na dodatek kuzyn gubernatora uparł się wziąć udział w wyprawie – jeśli on straci głowę, straci ją również i Raj. Sytuacja wygląda na beznadziejną, tym bardziej, że gubernatorski nadzór skutecznie pęta dowódcom ręce, a sieć intryg mających osłabić pozycję Whitehalla gęstnieje z dnia na dzień. Z każdej beznadziejnej z pozoru sytuacji znajduje się jednak wyjście – i jeśli ktoś ma je znaleźć, to właśnie generał Whitehall. Kowadło opisuje marsz przez ziemie Brygady i polityczne manewry, jakie stosuje armia Rządu Centralnego, by zabezpieczyć swoje tyły. Tom momentami nuży, lecz jest niezbędnym wstępem do epickiego zwieńczenia podboju opisanego w Stali. Tutaj dopiero Stirling naprawdę rozwinął skrzydła i pokazał, na co go stać. Opis oblężenia Zachodniej Rezydencji to prawdziwa perełka. Trzeci i czwarty tom to najlepsze części cyklu. Wreszcie znajdziemy w nich nieco głębszą fabułę niż dotychczas – autor uwalnia się od schematu rodem z gry RTS i opisuje coś więcej, niż tylko starcia zbrojne. Pozwala to nieco odpocząć od momentami wtórnych potyczek, a jednocześnie poznać olbrzymie tło całej wojny – rozgrywki zakulisowe są równie emocjonujące, jeśli nie bardziej, od samej kampanii. Szkoda tylko, że Stirling zamiast zakończyć historię właśnie w tym miejscu (starczyło dopisać kilkadziesiąt stron), napisał jeszcze jeden tom. Ale o tym w kolejnej recenzji.

Tomy ze względu na ciągłość fabularną otrzymują ocenę zbiorczą. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę