Jak czytać Gamedeca?

Marcin Przybyłek napisał krótki artykuł, w którym opisuje, w jakiej kolejności należy czytać cykl Gamedec jego autorstwa.

Marcin Przybyłek:

Saga Gamedec liczy obecnie sześć tomów, a w listopadzie 2012 roku stuknęło jej równo dziesięć lat (w numerze 11/2002 Nowej Fantastyki ukazało się pierwsze opowiadanie o Torkilu pt. „Małpia Pułapka”). Wypada przy tej okazji powiedzieć, jak ją czytać, bo przez dekadę powstały wątpliwości i pytania, zwłaszcza, że niektóre powieści były sztucznie dzielone, tomy nie były numerowane i wydały je różne wydawnictwa.

Po pierwsze (trochę od końca) warto zaznaczyć, że cykl ten nie opowiada o jednym okresie. Świat Gamedeca (GamedecVerse) się rozwija i różne książki opisują różne stadia rozwoju ludzkości. Całość, zaprojektowana na co najmniej osiem tomów, dzieli się na trzy Ery:

• 1. Przed Imperium Granica rzeczywistości, Sprzedawcy lokomotyw, Zabaweczki. Błyski, Zabaweczki. Sztorm)
• 2. Młode Imperium (Czas silnych istot, księgi 01 i 02)
• 3. Wielkie Imperium (Obrazki z Imperium, powieść, którą właśnie piszę).

Po drugie warto z całą mocą podkreślić, że zarówno Zabaweczki jak i Czas silnych istot, to (obszerne) powieści, których nigdy nie zamierzałem dzielić, więc powinny być czytane jako całość. Nie należy niezależnie oceniać Błysków czy księgi 01 Czasu silnych istot.

Po trzecie przyjrzyjmy się, jak poszczególne książki były pisane.

• 1. Granica rzeczywistości (SuperNOWA, 2004) – debiut książkowy, 12 ułożonych chronologicznie opowiadań. Można ten tom czytać niezależnie od reszty sagi. Warto pamiętać, że to zarówno początek epickich przygód Torkila Aymore’a jak i pisarskich zmagań autora, a w związku z tym im dalej – tym ciekawiej.
• 2. 13. opowiadanie, czyli „Prośba” (2007) - nie zmieściło się do „Granicy rzeczywistości”. Zostało opublikowane w letnim Wydaniu Specjalnym Nowej Fantastyki. Jest kluczowe dla zrozumienia niektórych treści umieszczonych w Zabaweczkach, więc niestety warto się z nim zapoznać. Jeśli nie masz dostępu do tego numeru pisma, napisz mail do autora niniejszego artykułu.
• 3. Sprzedawcy lokomotyw (SuperNOWA, 2006) – powieść opisująca zdarzenia, które mają miejsce trzy lata po Granicy rzeczywistości. Rzecz rozpoczyna epicką narrację, która domyka się wraz z zakończeniem Zabaweczek.
• 4. Zabaweczki (podzielone przez wydawnictwo SuperNOWA na dwie księgi: Zabaweczki. Błyski (2008) i Zabaweczki. Sztorm (2010)) – powieść, która powinna być czytana bezpośrednio po Sprzedawcach lokomotyw, połączona z tą książką czasowo i treściowo. W sumie Sprzedawcy… i Zabaweczki to całość i zalecam poznawanie jej bez żadnych przerw.
• 5. Czas silnych istot (Fabryka Słów, 2012) – to także jedna powieść i nie należy oddzielać czasowo lektury księgi 01 i 02. Ponieważ od wydania „Sztormu” upłynęły dwa lata, a od publikacji pierwszego opowiadania o Torkilu lat dziesięć, napisałem „CSI” w taki sposób, żeby osoba nieznająca uniwersum Gamedeca mogła rozpocząć przygodę z Torkilem właśnie od tej powieści, a potem, jeśli będzie zainteresowana, przeczytała resztę w charakterze prequelu.
  
  

Dla ułatwienia sporządziłem graf, który przedstawia powyższe wynurzenia w formie obrazkowej. Mam nadzieję, że teraz wszystko stanie się jasne i skonfundowani czytelnicy bez problemów będą wiedzieli, co jest po czym, z czym i dlaczego.

Na koniec wypada mi, z okazji dziesięciolecia, życzyć Torkilowi co najmniej miliarda cykli (nieśmiertelny już jest), kilku systemów planetarnych na własność oraz wszystkiego, co mu się w międzyczasie zamarzy, zaś czytelnikom, którzy jeszcze nigdy nie sięgnęli po przygody Gamedeca – miłej lektury. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę