Thorgal #08: Alinoe

Zwykle się nie czepiam tekstów w internecie ale obok postawionych tu tez nie da się przejść obojętnie... Alinoe był pierwszym thorgalem jaki wpadl i w ręce (ładnych kilkanaście lat temu) i to od niego zaczęła się moje wielka miłość do tej serii...

zatem:

Całość sprowadza się do jednego pomysłu. Może nie najgorszego i z pewnością ciekawego w tych konkretnych realiach, niemniej niewykorzystanego w pełni.     -     dlaczego niewykorzystanego? bo nie ma armii żywych trupów, o których wspomniano wcześniej? to krótka i zwięzła opowieść, przerywnik w sadze, zapowiadający przyszłe umiejętności Jolana. dla mnie osobiście - bardzo dobra w fabularnych proporcjach, nie ma nudy, nie ma przesytu nieprawdopodobnymi wydarzeniami. no i o cóż chodzi z tym "jednym pomysłem"? to część sagi, historia, która zamyka się w jednym albumie - jak wiele "pomysłów" na 1 album autorzy powinni dostarczać?

Należy jednak przyznać, że Aaricia nie jest postacią na tyle charyzmatyczną, by zdołała nadrobić braki powstałe przez nieobecność swojego małżonka. Trzeba jeszcze na chwilę odroczyć dopracowanie jej sylwetki przez twórców, bo dopiero w Wilczycy zaczyna ona w jakikolwiek sposób intrygować.     -     Aaricia nie jest machającym mieczem Wikingiem ale w Alinoe jej perypetie są wciągające. póki co dostaje się jej ta jedna historia, moim zdaniem jej perypetie są ciekawe - samotna matka na bezludnej wyspie, na której nagle pojawia się dziwny chłopiec...wykazuje się odwagą, stara opanować sytuację pomimo braku środków, ma opór żeby zaatakować Alinoe, w końcu to dziecko - to bardzo dopasowane do konwencji albumu zachowania. No i czemu ma intrygować od Wilczycy? A cykl Krainy Qa? To wtedy zaczyna staiwać na swoim  i być czymś więcej niż żoną Thorgala.

 jednak fabularna "bieda" w Alinoe sprawia, że o tym komiksie można szybko… zapomnieć, bo zielonowłosy wytwór wyobraźni Jolana to tylko próbka jego umiejętności, nie zaś istotny epizod w całej kilkudziesięciotomowej sadze    -    cóż, ja Alinoe pamiętam do tej pory, i to lepiej niż większość nowszych części. myślę, że właśnie dzięki prostocie historii, która nie jest dla mnie "biedą". prostota nie musi równać się ubóstwu. Alinoe w moim subiektynym rankingu thorgali bije na głowę przekombinowane albumy w stylu Strażniczki Kluczy czy Korony Ogotaia.

Hmmmm....

Ja także mam inny odbiór Alinoe. Bardziej z perspektywy czasów kiedy go czytałem (pierwsze wydanie Orbity). 

No i właśnie moc niedopowiedzeń stanowi o sile tego komiksu, i nie osobiście nie nazwałbym tego biedą.

Jak dla mnie jeden z lepszych "Thorgali".