Autor: Paweł 'Singer' Niećko
Tożsamość zabójcy z Whitechapel do tej pory uznaje się za jedną z największych zagadek kryminalnych. Prosto z piekła to komiksowa próba syntezy porozrzucanych strzępków informacji związanych z historią Kuby tak, aby przynajmniej teoretycznie osiągnąć wiarygodność.
Inspektor Abberline: Teorie! Niemal utonęliśmy w tych teoriach, tyle ich było.
Alan Moore, spośród wielu teorii podejmujących temat Kuby Rozpruwacza, przychylił się do wersji spiskowej prezentowanej przez Stephena Knighta na łamach książki Jack the Ripper: The Final Solution opublikowanej w 1976 roku. Według pisarza, morderstwa miały uchronić brytyjską rodzinę królewską przed skandalem związanym z sekretnie zawartym małżeństwem dziedzica tronu, księcia Alberta Victora, i kobiety niskiego stanu, Annie Elizabeth Crook. Moore zadał sobie wiele trudu, aby jego wersja zdarzeń nabrała wiarygodności. W toku komiksu pieczołowicie rekonstruuje zarówno okoliczności zbrodni, jak i same zabójstwa. Przybliża nawet poboczne postaci, które brały udział w dramacie kobiet, często cytuje autentyczne wypowiedzi.
Dlatego też, nawet jeżeli wysunięta przez Moore'a wersja zdarzeń mija się z prawdą, komiks stanowi prawdziwe kompendium wiedzy na temat wydarzeń, które wstrząsnęły Wielką Brytanią ponad sto lat temu. Ogrom pracy, jaki autor włożył w przygotowanie tak dokładnego odwzorowania nawet marginalnych szczegółów, zdradza prawie pięćdziesięciostronicowy suplement zamieszczonym na końcu albumu. Owe przypisy informują czytelnika, na jakich źródłach opierał się autor, opracowując kolejne zawarte w komiksie sceny i wypowiedzi.
Moore z wielką starannością odtworzył styl życia i społeczne rozwarstwienie obowiązujące w Anglii w ostatnich latach XIX wieku. W komiksie można śledzić losy przedstawicieli różnych klas. Autor przybliża także symbolikę i rytuały wolnomularstwa. Często brutalne życie codzienne mocno zarysowuje się w tle opowiadanej przez niego historii. Autentyzm opowieści podtrzymują surowe, wyraziste, czarno-białe rysunki Eddiego Campbella, który świetnie oddaje mroczny, defetystyczny klimat opowieści. Artysta nie stroni od krwawych i kontrowersyjnych obrazów, często szokując czytelnika szczegółowymi scenami zabójstw. Kolejne ilustracje płynnie i bez przeskoków opowiadają przedstawianą historię.
William Gull: Czasami akt społecznej magii jest konieczny.
Pomimo olbrzymiej dawki realizmu, Prosto z piekła nie jest jedynie rekonstrukcją wydarzeń sprzed lat. Autor postanowił wzbogacić prozaiczną historię, nadając morderstwom głębszego znaczenia. W celu utrzymania wiarygodności opowieści, wplótł w nią niemożliwe do weryfikacji czy zanegowania osobiste motywy zbrodni Kuby Rozpruwacza, które rzucają zupełnie nowe światło na maraton jego zabójstw.
Zgodnie z wersją Moore'a, mordercą był nadworny lekarz królowej Wiktorii, Sir William Gull. W komiksie Gull przedstawiony został jako zagorzały wyznawca teorii, że kobiety reprezentują nieświadomą, irracjonalną część społeczeństwa, podczas gdy mężczyźni są ucieleśnieniem racjonalnych atrybutów. W efekcie obie strony trwają w nieustającym konflikcie, a od zarania dziejów toczy się batalia o dominację pomiędzy pierwiastkiem męskim i żeńskim. Gull postrzega kobiety jako zagrożenie dla istoty racjonalności, siłę ciągnącą ludzkość wstecz. Sekwencję morderstw traktuje jako mistyczny obrzęd, mający zagwarantować utrzymanie władzy w rękach mężczyzn. Triumf rozumu i logiki nad magią i szaleństwem. Londyn przedstawiony oczami Gulla nabiera całkiem nowego znaczenia. Koncentracja ludzi i kamienia staje się ołtarzem, na którym lekarz składa ofiary w imię swoich wierzeń.
William Gull: Czy można zatem rzec, że historia ma swoją strukturę, Hinton? Koncepcja tyleż wspaniała, co straszliwa.
W komiksie autor dał upust swojej fascynacji naturą czasu. Moore założył, że pewne zgoła niepowiązane wydarzenia w rzeczywistości tworzą ciągłość, "niewidzialną krzywą, wykreślaną przez stulecia". Często nawiązuje do Hintonowskiej koncepcji czwartego wymiaru, która głosi, że ludzie tak naprawdę żyją w czterech wymiarach, lecz, z powodu swojej niewystarczającej percepcji, są w stanie dostrzec jedynie trzy. Tym czwartym wymiarem ma być czas, tyle że współistnieje on w jednym momencie, a nasze ograniczone zmysły nie potrafią tego uchwycić. Podobnie jest w przypadku dwu- i trójwymiaru na przykładzie wstęgi Möbiusa. Można więc wysunąć pogląd, że na tym nie kończy się ta prawidłowość. Adaptując te teorie na potrzeby scenariusza, autor w sposób jawny i całkowicie bezkarny może zacierać granicę pomiędzy wydarzeniami przeszłymi a współczesnością. Dzięki temu, za pośrednictwem Gulla, Moore piętnuje dzisiejszą apatię oraz niepamięć własnej historii i dorobku kulturowego.
Prosto z piekła to wielopoziomowa historia, którą można smakować na różnych płaszczyznach. Alan Moore stworzył nie tylko dokument zgłębiający meandry sprawy Kuby Rozpruwacza, ale również wyborną opowieść kryminalną, świadectwo życia londyńskiego społeczeństwa u kresu XIX wieku czy nawet historię posiadającą znamiona traktatu filozoficznego. Kompleksowość pomysłu autora jest niewątpliwie jednym z największych walorów komiksu. Moore potrafił wziąć w swoje ręce niepełny wyrywek historii i stworzyć z niego rozbudowaną, dojrzałą opowieść, która powinna, jeśli nawet nie zachwycić, to przynajmniej wzbudzić szacunek u najbardziej nawet wybrednego czytelnika.
