Jazda!

Kuba Jankowski:

Autorzy sprezentowali nam zbiór siedmiu dobrych komiksów nie tylko dla dzieci i to całkowicie za darmo.

Oni są wśród nas sprowadza się do pytania, czy "potęga dziecięcej wyobraźni jest wiecznie żywa?". Myślałem, że współcześnie dzieciaki nie korzystają z niej, bo są bardziej bierne i nastawione na recepcję, a nie twórcze zabawy. Może i tak jest naprawdę, a tercet Mazur/Sienicki/Skrobol tylko wzdycha za czasami swojego dzieciństwa, kiedy zwinięty w rulon papier stawał się mieczem, a obcokrajowiec-zamiatacz w bibliotece trollopodobnym potworem?

Czy androidy śnią o jeleniach? to dla mnie w pierwszym skojarzeniu Pluto w miniaturce. Androidy też czują. Duet Gizicki/Ratka stworzył typową historyjkę dla wszystkich. Gra w nawiązania zawarta w tytule jest aż nazbyt oczywista dla starszych czytelników, a dla młodszych pozostaje historyjką o tym, jak uznawane za bezduszne maszyny androidy nauczyły ludzi pomagać zwierzętom w zimie.

W Wojnie Milanowska i Grządziela wypowiadają się w tonie podobnym do autorów Oni są wśród nas – wyobraźnia górą. Niby rodzice mówią, żeby nie bawić się jedzeniem, ale przecież obiad może być znakomitą scenerią wojenną, prawda?

Stacja 01 przypomina, żeby nie mylić prysznica (do którego dzieci pałają wrodzoną nienawiścią, mniejszą tylko od tej, z jaką odnoszą się do wanny) z teleporterem (który od zawsze dzieci fascynuje). Zabawne dla każdego.

Berek jest o dziecięcej przyjaźni. Miło, zabawnie, dokładnie jak w berku.

Nie wiem, czy Zjazd tego typu (uczestniczą w nim postaci z dziecięcej literatury) będzie dobrym miejscem dla dzieci?

Przesyłka ponownie nawiązuje do zabawy z wyobraźnią, do tego jak dzieci postrzegają świat.

Obiło mi się o uszy, że ten zbiorek miał być dla dzieci. Wyszedł "dla wszystkich". Tym większe brawa dla autorów. Główny mechanizm tych historyjek opiera się na wglądzie w sposób postrzegania świata przez dzieci. Niesamowite, jak dobrze dorośli ludzie pamiętają i potrafią wczuć się w to, co przeżywali tak dawno.


Maciej ‘repek’ Reputakowski:

Czy Jazda! jest dobrą propozycją komisową dla dzieci? Należałoby spytać dzieci. Jako duże dziecko mogę wypowiedzieć się za siebie.

Jak w każdej antologii, tak i w tym przypadku do lektury siadam z określonym celem: znaleźć choćby jedną etiudkę, która na dłużej zapadnie w pamięć. W Jeździe! znalazłem dla siebie dwie. Tak jak wszystkie komiksy w zbiorze, są to proste opowieści, pozbawione wyszukanych zabiegów narracyjnych. Skupiają się na przekazaniu jednej myśli – a w zasadzie morału.

Czy androidy śnią o żywych jeleniach? duetu Gizicki-Ratka wykorzystuje klasyczny Dickowski temat i dopowiada dalszy ciąg historii o koegzystencji ludzi i maszyn. Skoro to roboty wykonują wszystko za ludzi, to siłą rzeczy od nich zaczynamy się uczyć współczucia i troski o świat wokoło. Cztery strony, mądrze zagospodarowane.

Berek tercetu Sztybor-Nowacki-Nita, czyli opowieść o dziecięcej przyjaźni. A raczej o jej najważniejszym składniku, czyli lojalności. Sztybor napisał scenariusz jakby wyjęty z życia każdego, kto wie, co znaczy bawić się na podwórku, dobrze wykorzystujący przy tym cartoonowy styl Nowackiego. Cztery strony, ładnie pokolorowane i mądrze spuentowane.

A najbardziej ze wszystkiego podoba mi się okłada Igora Wolskiego. Przemawia do mojej chętnie uciekającej w dziecięce lata wyobraźni. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę