Grumbar

Władca Ziemi, Władca Ziemi Poniżej Korzeni

Autor: Wojciech 'amnezjusz' Wein

Grumbar

Grumbar
Władca Ziemi, Władca Ziemi Poniżej Korzeni
Większe bóstwo
Symbol: góry na purpurowym tle
Plan ojczysty: Plan Żywiołu Ziemi
Charakter: neutralny
Dziedzina: żywioł ziemi, solidność, niezmienność, przysięgi
Wyznawcy: archonci żywiołów (ziemia), wojownicy, mnisi, tropiciele
Charakter kleru: CN, N, NZ, ND, PN
Domeny: czas, jaskinia, metal, ziemia
Ulubiona broń: kamienna pięść (młot bojowy)

Grumbar (grum-bar) jest jednym z czterech bóstw żywiołów Faerunu - wcieleniem żywiołu ziemi. Jedynie w bardzo niewielkim stopniu interesuje się sprawami dotyczącymi Torilu, co przekłada się na liczbę jego wyznawców. Grumbar uosabia stałość, pewność oraz niezmienność - czyli wszystko to, z czym kojarzona jest ziemia. Władca Ziemi jest cichym bóstwem, potajemnie przemierzającym i obserwującym wszystkie wydarzenia rozgrywające się na oraz pod powierzchnią, a zarazem strażnikiem sekretów spoczywających w najgłębszych czeluściach.

Podobnie jak pozostałe bóstwa żywiołów - za wyjątkiem Kossutha - Grumbar nie pozostaje w bliskich stosunkach ze swymi wiernymi. Wszystkie jego reakcje na modły są przewidywalne, a wszelkie zmiany czy też próby rozwoju u swych wiernych traktuje z dystansem, chcąc zachować istniejący porządek.

Na większości kościelnych wizerunków Władca Ziemi przedstawiany jest jako wysoki, barczysty żywiołak ziemi z oczami w postaci błyszczących rubinów. W wielkim przybliżeniu tak właśnie wygląda awatar bóstwa, które - wedle zapisów kościelnych - tylko czterokrotnie odwiedziło Toril. Każdy krok wysokiej na niemal dziesięć metrów majestatycznej figury wywołuje wstrząsy, a gdy się odzywa, jej głos nigdy nie brzmi tak samo - raz dokładnie jak zderzające się skały, a kiedy indziej jak brzęczące kamyki na plaży lub jak orana darń.

Wyznawcy Grumbara często składają mu ofiary, pomimo iż wiedzą, że tylko z rzadka odpowiada on na ich modlitwy. Władca Ziemi bez słowa przyjmuje podarki, wsysając je pod ziemię. Do najczęstszych darów należy sardoniks i jaspis oraz wykonane z rubinu statuy przedstawiające jego osobę. Zdarza się, że bóstwo odpowiada na modły, wtedy też obdarza wiernych magią ochronną oraz wiedzą o położeniu podziemnych pokładów rudy. Gesty z jego strony mają jednak dość specyficzny charakter - może on odpowiedzieć wiernemu, który rzadko kiedy wspomina jego imię, podczas gdy osoby w pełni mu oddane i składające dziesiątki darów mogą w trakcie całego życia nie otrzymać ani jednego znaku czy odpowiedzi. Warto wspomnieć, że jego niezadowoleniu oraz gniewowi towarzyszą potężne trzęsienia ziemi. Co jednak ciekawe, Władca Ziemi w miarę regularnie wysyła na Pierwszą Materialną istoty ze swego planu - xorny, khargry i żywiołaki - by niosły pomoc jego wyznawcom.

Historia/Związki: Jako władca jednego z żywiołów, Grumbar istnieje jakby poza historią Faerunu, dlatego też trudno znaleźć większą ilość informacji o jakichkolwiek jego dokonaniach. Wedle kościelnych zapisków Władca Ziemi brał czynny udział w stworzeniu Wielkiej Rozpadliny - to właśnie w czasie jej kreacji pierwszy raz zawitał na Toril. Miejsce i czas pozostałych trzech oficjalnie odnotowanych manifestacji znane są tylko najwyższym kapłanom bóstwa.

Grumbar nie jest za bardzo zainteresowany nawiązywaniem kontaktów z innymi Mocami. Jedynie z racji na współdzielenie dziedzin oraz podobne zainteresowania pozostaje w luźnych sojuszach z bóstwami takimi jak Geb, Garl Złotopołyskliwy, Dumathoin, Kurtulmak, Laduguer, Urogolan czy też Skoraeus Kamienne Kości. Nie ma dlań przy tym żadnego znaczenia nienawiść, jaką darzy się kilkoro spośród nich. Jest też kilka bóstw, które ze względu na ich destrukcyjną i zmienną naturę darzy wyjątkową niechęcią. Zalicza się do nich Urdlen, który poprzez swoje czyny zniechęcił do siebie chyba wszystkie bóstwa Faerunu. Także niestała Akadi należy do jego wrogów, choć tu początków konfliktu należy szukać na dalekich Ziemiach Hordy, gdzie dwójka bóstw Etugen - utożsamiany z Grumbarem - oraz Teylas - Akadi - od tysiącleci toczy walkę o panowanie nad wielkimi stepami. Konflikt ten w pewnym stopniu przeniósł się na wyznawców obu bóstw i do dziś widać występujące pomiędzy nimi animozje. Ostatnim bóstwem nie pałającym do Grumbara pozytywnymi uczuciami jest Umberlee, która od dziesięcioleci bezskutecznie pcha swych wiernych do walki z wyznającymi Władcę Ziemi niziołkami znad Morza Wewnętrznego.

Dogmat: Nauki Władcy Ziemi mówią głównie o stałości, pielęgnowaniu tradycji i przeciwstawianiu się zmianom. Starsi członkowie kleru opowiadają historie mające pokazać, że tylko taka postawa może przynieść w życiu radość i spełnienie.

Wieczny Grumbar jest doskonały i niezmienny. Staraj się więc go naśladować, nie zmieniaj się ani nie pozwalaj, by zmieniał się świat wokół ciebie. Słowo raz dane jest kamieniem węgielnym, na którym wznosi się stabilne społeczeństwo. Złamać przysięgę oznacza wybić szczelinę w fundamencie cywilizacji. Idź przed siebie i szerz nauki Grumbara, swoim postępowaniem dowodząc, jak wielkie poczucie bezpieczeństwa może on oznaczać.

Kler i świątynie: Jeszcze przed Czasem Kłopotów kler Grumbara pełen był zwykłych duchownych, którzy pełnili większość kościelnych funkcji. Z nieznanego powodu, tuż po zakończeniu Czasu Awatarów olbrzymia część kapłanów należących do kościoła przemianowana została na archontów, którzy obecnie stanowią trzon duchowieństwa. W dodatku kościół został wzmocniony przez kilka pomniejszych mnisich zakonów, których członkowie wespół z tropicielami stanowią zbrojne ramię kleru.

Kościół Grumbara dzieli się na tzw. załogi: grupy zrzeszające siedmiu archontów, siedmiu mnichów, siedmiu tropicieli oraz możliwie jak najliczniejsze osoby świeckie. Członkowie załóg dobierani są na podstawie swych czynów, cech charakteru oraz spojrzenia na świat, przez co każda z nich specjalizuje się w czymś innym. Grupy te zwykle działają w jednym regionie, choć archonci często w samotności wędrują po niebezpiecznych ostępach, poszukując wszelkich oznak niebezpieczeństwa czyhających nad ziemiami, na których działają pozostali wierni. Na ziemiach zamieszkanych przez nomadyczne i koczownicze plemiona załogi są zwykle wspomagane przez miejscowych druidów, którzy za wszelką cenę pragną im pomóc.

Wyznawcy Grumbara często uczestniczą w publicznych dyskusjach, występują tam przeciwko czarostatkom, które uznają za wielkie zło. Krytykują też, choć w mniejszym stopniu, wyprawy badawcze wyruszające na podbój nowych ziem daleko za Bezdrożne Morze. Według nich sama idea wypraw jest godna, lecz znacznie więcej pożytku przyniosłyby ekspedycje w dotychczas niezbadane obszary Faerunu, Kara-turu czy Zakhary. Wielu kapłanów naucza także, iż wszelkie zmiany - czy to społeczne, polityczne czy nawet architektoniczne - mają zły wpływ na świat i z wszystkich sił próbują pokazać zalety konserwatywności.

Duchowieństwo Grumbara składa się głównie z ludzi, choć w jego szeregach nie brakuje także krasnoludów, półelfów czy goliatów. Niezależnie od rasy, prawie wszyscy członkowie kleru cechują się imponującą sylwetką. W czasie kościelnych uroczystości przywdziewają stroje, które podkreślają ich posturę i stateczność. Na ubiór taki składa się brunatna, związana w talii toga z kapturem, długi szary płaszcz usztywniony na ramionach, z powodu którego nosząca go osoba wygląda na szerszą, niż jest w rzeczywistości, oraz skórzane buty. Kamienie szczególnie poświęcone Władcy Ziemi - rubiny lub sardoniksy - zazwyczaj zdobią pierścienie i naszyjniki. W czasie podróży do Faerunie, grumbaryci przywdziewają najlepsze dostępne sobie pancerze, gdyż wiedzą, że nawet najefektowniej wyglądający strój nie pomoże im w razie starcia.

Nowicjusze w wierze nazywani są Milczącymi i dopiero po pomyślnym przejściu Przysięgi Stąpania po Ziemi można zostać pełnoprawnym duchownym, przyjmując miano Związanego Przysięgą. W kolejności od najniższego do najwyższego rangą, w kościele Władcy Ziemi używane są następujące tytuły: Opoka Wiary, Granitowa Płyta, Sprawiedliwa Skała, Podpora Wiary, Nieugięta Kolumna, Oddany Trybun, Lojalny Architraw, Założycielska Pięść, Niezmienny Bastion, Pokonujący Łuki, Lojalne Sklepienie oraz Podstawa Grumbara. Mnisi należący do kleru noszą miano Kamieni Węgielnych, archonci tymczasem zwą się Chodzącymi po Ziemi.

Kaplice i świątynie Grumbara prawie co do jednej wykonane są z kamienia, gdyż czczący go architekci są niezwykle konserwatywni i bardzo rzadko korzystają z innych materiałów. Obcym odpoczywającym w świątyniach potężne mury oraz wspaniale wykończone sufity i ściany dają wrażenie przebywania w żywej skale. Klejnoty - szczególnie rubiny i sardoniks - są popularnym elementem dekoracyjnym, ale fragmentów wykonanych z drewna można by ze świecą szukać. Największe świątynie poświęcone Władcy Ziemi znaleźć można - przy dużej dozie szczęścia, gdyż są dobrze ukryte - w górach Orsraun, na Grzbiecie Świata, w stanowiących wschodnią ścianę Zakhary górach Muaraghal oraz w górach Wu Pi Te Shao. Wszystkie one powstały w naturalnych jaskiniach i przy pomocy doskonałych rzemieślników zapełniły pustki, które w nich panowały. Dodać należy, że świątynia z gór Mauraghal należy do najświętszych miejsc kultu tego bóstwa i każdy szanujący się grumbaryta co najmniej raz w życiu powinien odbyć doń pielgrzymkę.

Wyznawcy Grumbara wznoszą modły do swego patrona każdego ranka oraz każdego wieczora, dziękując mu za zachowanie porządku oraz za to, że pozwala im przez kolejny dzień cieszyć się wędrowaniem po ziemi. Poza tym w kościele bóstwa obchodzone są dwa ważne święta. Przysięga Stąpania po Ziemi dotyczy wszystkich chcących wstąpić do kleru bóstwa. Składający ją ślubują nigdy nie podróżować wodą ani powietrzem, chyba że od tego zależeć będzie ich życie – nawet wtedy jednak wierny, który uciekł się do podróżowania dzięki zmiennym wiatrom, ryzykuje utratę dostępu do większości zaklęć. Drugą ważną uroczystością jest Braterstwo z Ziemią. W tym wielkim, poprzedzonym długimi modłami święcie uczestniczą tylko archonci, którzy przywołują braci z Planu Żywiołu Ziemi i obdarowują darami, które ci zabierają z powrotem do Grumbara. Warto jeszcze wspomnieć o tym, że w dzień Śródlecia wierni Grumbara zbierają się razem, by złożyć dziękczynienie za kolejny miniony rok i rozmyślać nad nadchodzącym, planując zawczasu swoje działania. Pomysły oraz działania raz wszczęte mogą zostać rozwinięte, zmienione lub przerwane dopiero podczas kolejnego spotkania podsumowującego rok.

Kościół Władcy Ziemi może poszczycić się dwoma zbrojnymi zakonami. Uczniowie Niezmiennego Oblicza skupiają mnichów, którzy trenują w spartańskich warunkach oraz poszukują wiedzy, jak najlepiej wykrywać zmiany i jak najskuteczniej im zapobiegać. Rycerze Sardoniksu natomiast to zakon tropicieli i paladynów, którzy strzegą świętych miejsc, a także prowadzą grumbarytów do walki podczas konfliktów. Do ich zadań należy również tropienie i przykładne karanie tych wszystkich, którzy sprzeniewierzyli się naukom Grumbara.