Najnowsze notki na blogach

          Znalazłem niedawno niekompletny manuskrypt, posępny przewodnik opowiadający o jednym z najbardziej przerażających miejsc Starego Świata a mianowicie o legendarnym zamku Drachenfels w Szarych Górach, czyli o dawnym ośrodku mocy Wielkiego Czarnoksiężnika, Postrachu Imperium, Grafa Grozy. Tego, którego imienia się nie wypowiada. To chyba fragment relacji z jakiejś wyprawy, majaczenia szaleńca lub popis wyobraźni jednego z bajarzy. Tak czy inaczej podaję go niżej w niezmienionej, nie wolnej od błędów formie, może ktoś skorzysta?   &...

Będzie krótko: Oppenheimer to bardzo dobry film. Historia sama w sobie świetna (podejrzewam, że osoby znające tę historię jako tako albo i lepiej będą miały dodatkową radość z oglądania), świetny dźwięk, super gra aktorska (może z jednym wyjątkiem, ale nie będę spojlerował). Oczywiście niezmiennie polecam lekturę książek Wołoszańskiego - kapitalne książki historyczne, pisane lepiej, niż potrafią napisać najlepsi pisarze tego świata. Co ciekawe, w kontekście wojny, nawet padło parę razy słowo Niemcy (około pięciu razy). Oczywiście "naziści" padło ze 100 razy, no ale wiemy jak jest. Oczywiście...

Syzyfowe Prace to kolejna klasyka od Grega w twardej oprawie, która znalazła się na mojej półce z książkami. Wierząc, że warto się zapoznać z takim rodzajem literatury, chwyciłem po tę cienką książeczkę. Czy popieram zachwyt polonistów nad nią? Głównym bohaterem książki jest Marcin Borowicz, bardzo młody człowiek (gdy książka się zaczyna, ma ledwie 8 lat), który zaczyna swoją karierę ucznia w lokalnej szkole. Szkoła jest w ruskim zaborze i językiem jej urzędowym jest język rosyjski. Nauczyciele ze szkoły pragną zrusyfikować młodzież polską, a ta początkowo się na to godzi, ostatecznie je...

Panującą w chacie ciszę, przerwał dźwięk, uderzających o metal orzeszków. – Naliczyłem dziewięć, mistrzu – rzekł Akanni, podnosząc głowę znad świętej tacy.   Olumide otworzył oczy i spojrzał zamglonym wzrokiem na ucznia. Oblicze wróżbity wykrzywiło się w skupieniu, dłoń zaś opadła na długą koszulę.  – Zapisz zatem, chłopcze, że wolą bogów jest, by Ayodele sprzedał swą sól w Okekone. Drogi są bezpieczniejsze, albowiem wszyscy rabusie, jak hieny patrzą łakomie na szlaki handlowe do większych miast – powiedział starzec, rozmasowuj...

Hej! Miałem dzisiaj bardzo fajny sen. W tym śnie istniała grupa uczniów liceum, które w piwnicach własnej szkoły odnalazła maszynę podróży w czasie. Jednocześnie, posiadali oni także magię wpływającą na los. Łącząc obydwie rzeczy, postanowili cofać się w czasie i naprawiać nieszczęścia, o których wiedzieli, że nastąpią. Niestety, nawet małe zmiany w czasie mają swoje konsekwencje, które są trudne do przewidzenia, a które po prostu muszą wystąpić… Sen był bardzo fajny i dotyczył wypadku drogowego jakiejś dziewczyny i policjanta, który jej pomógł (konkretna fabuła nie ma tutaj najmniejs...

Obejrzałem ostatnio kilka filmów – jakiś rekord życiowy chyba pobiłem:P. Oto krótki przegląd. Ahsoka Całkiem spoko, znowu mamy Jedi, znowu statki kosmiczne, gdzieś w tle historii jakiś Anakin, wątki polityczne z ex-Imperium czy inne cuda wianki. Genialne to nie jest, ale oglądało się przyjemnie. Aha, trochę długawe jak na widoczne posunięcie fabuły do przodu, chyba to taka tendencja wydłużania na poczet seriali. Podejrzewam, że gracze w różne gry ze świata Gwiezdnych Wojen mogą wyciągnąć z serialu więcej – ja nie grałem, więc jem, co mi dali.   Terminator 3 ...

Dziady to jedno z klasycznych dzieł romantyzmu polskiego, pisany wierszem dramat opowiadający historię Gustava/Konrada rozdartego między romantyczną miłością a chęcią wyzwolenia ojczyzny. Co myślę o tym dziele? Dziady składają się z kilku części – Upiora, części II, IV, pierwszej części Widowiska i części III, jak i „dodatków” (nazwijmy je), które są po prostu rymowane i nie wiadomo kto je mówi, jeśli ktokolwiek – możliwe zresztą, że wszystko po III części nie powinno być wystawiane w teatrze, a co najwyżej przeczytane przez Czytelników (?). Widać tutaj pewi...

Bardzo mi przykro, ale po raz kolejny na tym blogu, zamiast pisać o książkach i moich wrażeniach o nich (aktualnie czytuję Dziady), muszę pisać o wypowiedzi takiego czy innego pisarza i o tym, jakie to wszystko ofensywne i nielogiczne. Więc, mamy pana Rafała A. Ziemkiewicza. I jak dobrze wiemy, jest on popularnym prawicowym publicystą, ale i autorem książek – mniejsza z tym, że za mojego życia bodaj nic nie napisał w formie powieści. Mamy też księdza znad Bałtyku, co na plaży się onanizował. Przy ludziach. Przy przynajmniej jednym dziecku. I potem popełnił on samobójstwo, gdy media się...

Ostatnio do graczy zawitała nowa edycja wilkołaka apokalipsy. Sytuacja jest o tyle interesująca, że nowa wersja gry odcięła się od swoich poprzedniczek i stara się zaprezentować zupełnie nowy produkt, co stwarzało nadzieje na otrzymanie tytułu, który mógłby naprawić wiele problemów poprzednich edycji oraz będzie świeżym spojrzeniem na temat. Mój podręcznik przyjdzie dopiero we wrześniu, lecz w ramach kampanii, do której zgłosiłem się, dostałem możliwość, by sprawdzić nowego wilkołaka. Ten post nie jest recenzją. Są to raczej moje bieżące wrażenia z lektury. Nie przeczytałem podręcznika d...

Chciałbym polecić graczom na PC grę "Lamentum".  Ostatnio przeszedłem tę pozycję i powiem tyle, że mi się podobało.  Klimat – jest. Fabuła – no powiedzmy. Akcja – jest. Lamentum to taki survival horror ala Resident Evil, tyle, że w 2D. Akcji w grze jest dużo, walki można z grubsza omijać jak się nauczy jak lawirować między stworami – poza bossami, natomiast sama walka ze stworami jest w miarę ok, choć to też zależy od poziomu trudności. Grałem na dwóch – na początek easy tak dla szybkiej przebieżki, aż za łatwy,...