» Recenzje » Wszystkie » The Pure

The Pure


wersja do druku

Czyli druga połowa podręcznika

Redakcja: Artur 'Garnek' Ganszyniec

The Pure
The Pure to dodatek poświęcony głównym wrogom Wyklętych - plemionom Czystych. Do tej pory jest dla mnie zupełnie niezrozumiałe, czemu trzeba było tak długo czekać na dodatek opisujący najpopularniejszych antagonistów w Wilkołaku i aż do końca 2006 roku wymyślać ich praktycznie od zera, opierając się jedynie na szczątkowych informacjach. Na szczęście The Pure został w końcu wydany i okazało się, że warto było czekać.

Podręcznik jest w postaci, do której przyzwyczaił nas już White Wolf – twarda okładka utrzymana w brązach i czerwieniach przedstawiająca hordę Czystych, spina 190 stron materiałów do Wilkołaka. Całość rozpoczęta jest czterostronicowym opowiadaniem, po którym następują cztery rozdziały, każdy rozpoczęty krótkim opowiadaniem i związaną z nim ilustracją. Przeciętnie, co trzecia-czwarta strona zawiera ilustrację, więc na zobrazowanie Czystych też nie ma co narzekać. Literówek jest niewiele, odesłań do strony XXX, tak popularnych w nowym WoDzie, nie uświadczyłem. Jedyną naprawdę denerwującą wpadką jest, wspomniany jako podstawowa taktyka, Dar Distant Knife, który nie został niestety opisany w podręczniku. Tyle o formie, teraz o treści.

Rozdział pierwszy, A Pure Society, opisuje przeglądowo społeczeństwo Czystych. Poczynając od ‘prawdziwej’ historii wilkołaków do dnia dzisiejszego, poprzez światopogląd, wygląd watahy, aż po relacje z duchami. Znaleźć tam możemy również wersję przysięgi, której przestrzegają Czyści, wraz z dokładnym opisem grzechów, których interpretacje, jak można się domyślić, różnią się znacznie od kanonu uznanego przez Wyklętych. Sporo miejsca poświęcono również werbunkowi – zarówno jego przyczynom, jak i metodom mającym przekonać wilkołaka do ‘wybrania właściwej strony’ – obejmującym nawet tortury. Kolejna obszerniej opisana kwestia w tym rozdziale dotyczy watah Czystych i ich terytorium. Warto tu wspomnieć, że totemy Czystych traktują wilkołaki jako sługi i zazwyczaj trzymają swoje watahy na krótkiej smyczy. Jedną z form społeczeństwa Czystych są konfederacje – lokalne sojusze watah (będące odpowiednikiem Protektoratów z The Rage) rządzące daną okolicą, i ustalające panujące w niej zasady. Nic dziwnego, że dość dokładnie potraktowano też sprawę wojny – w tym rozdziale można znaleźć cele, dla których Czyści atakują swoich znienawidzonych braci i kilka taktyk, które stosują (jak odcięcie od zaopatrzenia czy demoralizacja). Na koniec rozdziału znajdziemy krótki opis sposobów, w jakie Czyści radzą sobie we współczesnym świecie.

Rozdział drugi, The Three Tribes, jak sama nazwa wskazuje, poświęcony jest trzem plemionom, stanowiących społeczność Czystych. Każdemu poświęcono sporo miejsca – Fire-Touched i Ivory Claws otrzymali po 19 stron, zaś Predator Kings aż 22 strony – co w efekcie powoduje, że plemiona są opisane dokładniej niż Wyklęci w podręczniku podstawowym (czy nawet Lore of the Forsaken). Informacje umieszczane są według schematu:
- informacje o totemie plemienia oraz alternatywna wersja historii;
- zwyczaje plemienne, w tym rytuały inicjacji, pokuty oraz kary, metody rekrutacji i sposoby toczenia wojny;
- światopogląd: zawierający dodatkowe przykazania, archetypy danego plemienia, role pełnione w społeczności oraz opinie na temat innych plemion (z obu stron barykady), zmarłych, magów i duchów przekraczających Barierę;
- dwie lub trzy unikalne dla plemienia loże;
Dodatkowo w każdym z plemion wyeksponowane są elementy, które dane plemię uważa za najważniejsze.

U Fire-Touched znajdują się dodatkowe informacje o wizjach oraz duży kawałek o werbunku, karach, zakazach i odbywaniu pokuty. W części o Ivory Claws położono nacisk na czystość (zarówno krwi, jak i zachowania – w postaci zakazów od Srebrnego Wilka) oraz na informacje o totemach. Kilka stron poświęcono temu, jak żyć wśród ludzi, znajdować odpowiednich partnerów oraz wychowywać i chronić młode. Część poświęcona Predator Kings nie zawiera niektórych elementów z szablonu albo są one potraktowane bardzo krótko (kary, pokuta) - co jest zgodne ze światopoglądem plemienia. Za to część o inicjacji zwanej Krew, Kość i Dusza, jest bardzo rozbudowana. To nie jedyna rzecz, która wyróżnia to plemię. Opisane są również skutki paktu z Złowieszczym Wilkiem, w tym właściwe temu plemieniu następstwa zmian poziomu Harmonii. Opisano również charakterystyczne zwyczaje – zarówno te związane ze społecznością (Noc Serca, podczas której członkowie plemienia walczą ze sobą o najlepszych partnerów), jak i z wojną (pozbawianie głów pokonanych wrogów, oznaczanie własności krwią zabitych, kanibalizm). Znacznie więcej miejsca poświęcono również opiniom Predator Kings o innych – głównie Wyklętych.

Widać, niestety w sposób niekorzystny, że każdy rozdział był pisany przez inną osobę. Jak zaznaczyłem powyżej, trzeci fragment nie zachowuje nawet podtytułów wspólnych dla poprzednich dwóch, nie mówiąc już o poruszaniu w sposób uporządkowany tych samych tematów. Również pomiędzy dwoma pierwszymi częściami rozdziału są różnice – przykazania są umieszczone w innych sekcjach, Ivory Claws mają wspomnianych dwóch szczególnie znanych przedstawicieli plemienia na końcu, podczas gdy u Fire-Touched opisana jest przykładowa wataha – niestety aż na 4 strony. Zajęcie piątej części materiału poświęconego plemieniu opisem trzech wilkołaków jest nienajlepszym rozwiązaniem – na przykładzie pozostałych plemion wyraźnie widać, że można było to miejsce lepiej wykorzystać. Również wymienione archetypy, pomimo zajmowanego miejsca, są nieliczne i znacznie trudniej jest ‘z marszu’ zrobić postać Czystego wilkołaka niż Wyklętego. Inną wpadką autorów jest umieszczona w rozdziale pierwszym informacja, że Czyści mile widzą Beshilu i duchy opętujące ludzi, podczas gdy z lektury drugiego rozdziału wynikają informacje całkowicie z tym sprzeczne.

Rozdział trzeci, Scourge and Brand, poświęcony jest mechanice. Opisano w nim zmiany w procesie tworzenia wilkołaka oraz watahy Czystych. Wbrew wrażeniu, które można było odnieść po lekturze dotychczasowych dodatków, pojedynczy Czysty wilkołak jest znacznie słabszy mechanicznie od Wyklętego – nie dostaje żadnych premii z Patronatu (choć w zamian za kropkę Renown z Patronatu otrzymują kropkę w Purity), otrzymuje jeden dar mniej i ma dostęp tylko do czterech list (podczas gdy Wyklęci otrzymują od 6 do 8), jest bardziej wrażliwy na srebro (bashing co rundę przy dotknięciu) w zamian otrzymując tylko darmową kropkę w Atucie Totem. W rozdziale tym znajduje się tylko jeden nowy Atut i jedna Wada (oba dla Ivory Claws), zasady przyznawania Renown (zupełnie inne od tych z podręcznika podstawowego i niestety bardzo krótko i niejasno opisane) oraz listy Darów. Ivory Claws otrzymali dwie listy własnych darów (Agony i Scourging), oparte odpowiednio na bólu (zarówno odporności jak i zadawaniu) i oddzielaniu tego, co czyste od tego, co nieczyste. Pierwsza jest dość mocna, druga (poza pierwszymi dwoma Darami) przydaje się okazjonalnie. Fire-Touched również otrzymali dwie prywatne listy darów (Disease i Fervor), bazujące na dwóch przypisywanych im cechach – skłonności do zarazy i manii religijnej. O ile Dary Zarazy są przeciętne, o tyle lista Ferworu jest jedną z najmocniejszych, co ma zarówno plusy jak i minusy. Postacie nimi obdarzone są rzeczywiście groźnymi fanatykami religijnymi, niezważającymi na własne życie, jednak praktycznie niewyczerpalna pula Siły Woli i niemożliwość infiltracji plemienia (pierwszy Dar z listy umożliwia jako efekt uboczny rozpoznanie innych członków plemienia) mogą działać ze szkodą dla kroniki. Predator Kings otrzymują za to tylko jedną listę Darów (Savagery), która o dziwo skupia się głównie na Szale, a nie zdolnościach bojowych. Aby przedstawiciele tego plemienia również mechanicznie byli królami drapieżników, trzeba by jednak sięgnąć po The Rage i dać im dostęp do Darów przeznaczonych dla Krwawych Szponów (Blood Talons). W The Pure autorzy nie popisali się zbytnio, jeśli chodzi o zgodność opisu i zasad.

Na szczęście na tym trzeci rozdział się nie kończy. Znajdziemy w nim jeszcze rytuały charakterystyczne dla plemion Czystych, w których opisach zawarte jest wiele ciekawych informacji o sposobie życia i tradycjach tych wilkołaków. Nawet pomimo znacznej mocy niektórych (jak choćby Rite of Scorched Earth pozwalający spalić całą okolicę w Cieniu), są one zrównoważone i przedstawiają bardzo duży potencjał fabularny. Trzy przykładowe Totemy przedstawione dalej pozwalają zobaczyć, jaką mocą powinien dysponować przeciętny Totem Czystych. Podobnie Fetysze (8 plus 3 Taleny), są ciekawe i warte wprowadzenia do kroniki. Przykładem niech będzie Barwnik Hańby (Dye of Shame), farba pozwalająca Czystemu udawać przez krótki czas Wyklętego, dająca fabularne możliwości wprowadzenia szpiegów do społeczności Wyklętych.

Ostatni, czwarty rozdział, Storytelling the Pure, zawiera informacje o tym, jak wprowadzić Czystych do prowadzonej kroniki. Informacje o umieszczeniu ich jako antagonistów, są dość obszerne i wyczerpujące. Wiele pomysłów na przygody jest zawartych w teście, co czyni rozdział wartościowym, pomimo że w większości przypadków nie zaskakują one oryginalnością. Proponowane rozwiązania omawiają cele i metody wprowadzenia Czystych– od umieszczenia ich jako łowców, poprzez pokazanie jak niewiele różni obie strony, do kuszenia bohaterów możliwością przejścia na stronę ‘zwyciężającą’ i ‘mającą rację’. W tym rozdziale można znaleźć również sugestię o tym, w jaki sposób umieścić Czystych po tej samej stronie barykady, co Wyklętych czy jak pokazać, że są oni też ludźmi (znaczy wilkołakami), takimi samymi jak postacie graczy. Następna część rozdziału skupia się na najpowszechniejszym spotkaniu z Czystymi – wojnie. Umieszczone są tu kolejne informacje o taktykach (i brudnych sztuczkach) Czystych, metodach walki, wykorzystaniu terenu oraz sugestie dla Narratora, jak przeprowadzić starcie, w którym uczestniczy kilkanaście wilkołaków.

Kolejna część poświęcona jest przedstawieniu Czystych graczom – sposobach opisywania tych wilkołaków, ich mistycyzmu i różnic wynikających z zajmowanego terytorium (wataha Fire-Touched niemająca kontaktu z Wyklętymi może przypominać zgromadzenie spokojnych mnichów-ascetów, podczas gdy taka, która zmuszona jest z nimi regularnie walczyć, może bardziej przypominać krzyżowców). Opisano tu również kulturę nienawiści Czystych, związane z nią sposoby rekrutacji i wynikające z tego pomysły fabularne. Znajdziemy tu również trzy ciekawe plotki, będące w praktyce pomysłami na gotowe przygody. Część poświęcona odgrywaniu Czystych kończy się przedstawieniem nastroju związanego z każdym plemieniem oraz wymienieniu ze i przeciw rozegrania kroniki po stronie Czystych.

Sam rozdział zaś kończy się opisaniem settingu, w którym Czyści odnieśli całkowite zwycięstwo i dominują – Santa Fe w Nowym Meksyku. Setting opisany jest porządnie, z ciekawymi lokacjami, historią, przebiegiem wojny oraz zaczątkami przyszłych konfliktów. Opisane są również watahy z Santa Fe wraz z ich przedstawicielami – 13 watach Czystych i niedobitki Wyklętych. Ciekawostką jest silne powiązanie z opisanymi w Hunting Grounds: The Rockies Górami Skalistymi – umieszczono możliwość interakcji pomiędzy dwoma settingami, zarówno w postaci agresywnych ruchów ze strony Czystych, jak i Wyklętych. Zresztą, White Wolf postanowił ten wątek rozwinąć, co widać w opowiadaniu wprowadzającym do The Rage, gdzie następuje interakcja pomiędzy dominującymi watahami obu regionów.

Podsumowując, The Pure to pozycja obowiązkowa dla każdego Narratora, prowadzącego kronikę nowego Wilkołaka, zaraz po podręczniku głównym i na równi z The Rage oraz Blood of the Wolf. Cały dodatek wypchany jest przydatnymi informacjami, ciekawymi pomysłami i zawiera parę naprawdę inspirujących ilustracji (jak chociażby ta wilka ze strony 106). Pomimo uczucia niedosytu spowodowanego różnymi wspomnianymi w tekście uchybieniami i brakiem wyjaśnienia wszystkich kwestii, pieniądze wydane na ten dodatek na pewno nie będą zmarnowane.

Kup teraz:
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
8.5
Ocena recenzenta
Tytuł: The Pure
Linia wydawnicza: Werewolf
Autorzy: Aaron Dembski-Bowden, James Kiley, Matthew McFarland, Chuck Wendig
Okładka: Abrar Ajmal
Ilustracje: Abrar Ajmal, Jeff Holt, Brian LeBlanc, Steve Prescott
Wydawca oryginału: White Wolf
Data wydania oryginału: 2006
Liczba stron: 192
Oprawa: Twarda
ISBN-10: 1-58846-336-2
Numer katalogowy: WW30110
Cena: $29.99 US



Czytaj również

The Rage
Podręcznik dla watahy
- recenzja
Blasphemies
Bluźniercy & Heretycy
- recenzja
Predators
- recenzja
Shadows of Mexico
Niepozorny gigant
- recenzja
Damnation City
recenzja
- recenzja

Komentarze


iron_master
    Co do recenzji, bo Wilkołaka za dobzre nie znam...
Ocena:
0
Taka sobie. Z jednej strony fajnie opisać wszystko dokładnie co zawiera w sobie podręcznik. Jednak dla mnie jest stanowczo za długa. IMO dwie, max dwie i poł strony by starczyło, recenzja dla mnie powinna być w miarę krótka, przedstawiająca wady i zalety podręcznika. Irytuje mnie też nieco forma "rozdział x: to i to; rozdział x+1: to i to", ale to bardziej od gustu zależy. No i kilka powtórczeń, szczególnie z "Czystymi", ale to już czepialstwo ;)

Krótko mówiąc fajnie przedstawione, ale za długie.
07-08-2007 21:46
~bob_thorp

Użytkownik niezarejestrowany
   
Ocena:
0
Byc może dlatego ze nie znasz sie na wilkolaku i Cie on nie interesuje. osoby lubiace ten system, chcace wywalic ciezko zarobiona kase na kolejny suplement uciesza sie z dlugiej i konkretnej recki. mi podoba sie takie podejscie do tematu.
oby tak dalej
13-08-2007 15:34
Szczur
    @iron_master
Ocena:
0
No moje recenzje mają dość wybitnie charakter informacyjny i staram się przekazać Czytelnikowi jak najwięcej informacji o tym, co może a czego nie może znaleźć w dodatku, wraz z listą błędów i wypaczeń.
Owszem, mógłbym skrócić niektóre fragmenty do 'opisano dokładnie trzy plemiona Czystych', niemniej uważam za bardziej wartościowe przybliżenie w jaki sposób zostały one opisane i co jest nowatorskiego. W przypadku dodatków zakładam domyślnie, że Czytelnikiem jest osoba zapoznana w jakimś stopniu z daną linią (bo skoro chce kupić dodatek do wilka, to musi wilka znać).

Nie podejrzewam, żeby mój styl się zmienił - niemniej w redakcji również pozostałe osoby recenzują podręczniki i przykładowo Garnek pisze znacznie bardziej skrótowo odemnie, więc jego styl powinien ci znacznie bardziej podpasować.

Cieszę się, że zarówno Tobie, jak i bobowi_thorpowi, się recenzja podobała.
14-08-2007 00:46

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.