Szepty pod ziemią

Szepty pod ziemią stanowią płynną kontynuację Rzek Londynu, jedynie z niewielkim przeskokiem czasowym. Ukrywająca swą twarz za maską Leslie szkoli się w dziedzinie magii i mieszka w Szaleństwie, otrzymawszy przeniesienie do jednostki Petera. Poszukiwania czarnego maga póki co ograniczają się do roboty papierkowej, analizowania życiorysów pewnej grupy ludzi i poszukiwania jakichkolwiek poszlak dotyczących ich związków z "ciemną stroną mocy". Z kolei w kwestiach stricte zawodowych głównym przedmiotem śledztwa bohaterów jest morderstwo młodego studenta, syna amerykańskiego polityka, na torach londyńskiego metra. Mimo, iż każdy zaangażowany w sprawę policjant wolałby zapomnieć o wszystkich nadprzyrodzonych rzeczach, ślady na miejscu zbrodni od razu wskazują na jej niezwyczajne i nadnaturalne podłoże. Z tego powodu Peter oraz towarzysząca mu Leslie zostają oddelegowani jako wsparcie lokalnych sił policji. A żeby się nie nudzili, dochodzeniem interesuje się też agentka FBI Kimberley Reynolds, przeświadczona, całkiem słusznie zresztą, że Anglicy coś przed nią ukrywają. Jako, że nikt nie śpieszy się z informowaniem jej o wszelkich magicznych poszlakach związanych ze śmiercią chłopaka, Peter ma dopilnować, aby agentka pozostała w słodkiej niewiedzy.

Podobnie jak w poprzednich tomach, poszczególne etapy śledztwa pełne są licznych ślepych uliczek i zaskakujących zwrotów, przez co od początku do końca angażują uwagę czytelnika, nie pozwalając mu nawet na chwilę nudy. Ponadto nie można odmówić mu logiki i realizmu, a postępowanie policjantów z jednej strony wydaje się doskonale zrozumiałe, a z drugiej – dzięki jego magicznemu obliczu – jest pełne świeżości i oryginalnego ujęcia tematu. Z kolei wszystkie fragmenty dotyczące poszukiwań "upośledzonych moralnie czarodziejów" obfitują w dramatyczne sceny, jeszcze bardziej zwiększające dynamikę lektury.

Dodatkowym plusem książki jest powrót Leslie jako bohaterki pierwszoplanowej. Tworzy ona z Peterem niezwykle sympatyczny, wzajemnie się dopełniający zespół – dziewczyna jest metodyczna, skrupulatna i skupiona, zaś Peter, jak zwykle, kieruje się intuicją i postępuje w sposób żywiołowy, a momentami wręcz narwany. Bohaterowie pozostają w dynamicznej relacji, ich dialogi są żywiołowe i nie pozbawione wzajemnych docinek, jednak wyraźnie czuć sympatię, zaufanie oraz zrozumienie jakie do siebie żywią. Tej dwójki po prostu trudno nie lubić.

Na drugim planie pojawiło się kilkoro interesujących nowych bohaterów (w tym wspomniana wyżej agentka FBI, a także dwa nowe, spersonifikowane duchy dopływów Tamizy), powrócili także niektórzy znani z tomów wcześniejszych. Są oni wystarczająco dobrze zarysowani, aby bohater miał wrażenie zróżnicowanego, żywego tła dla poczynań protagonistów.

Po raz kolejny osobna wzmianka należy się Londynowi. Aaronovitch konsekwentnie raczy czytelnika anegdotami na jego temat i przybliża mu wybrane elementy tej wiekowej metropolii. Tym razem obiektem jego zainteresowania stało się londyńskie metro, dzięki czemu bliżej poznamy historię jego niektórych stacji, okolicznych budynków i wielu tuneli – zarówno tych używanych, jak i pozornie zapomnianych.

Na uwagę zasługuje też pewne wyraźne poszerzenie magicznego świata z powieściowego uniwersum. Bohaterowie nadal intensywnie doskonalą swoje umiejętności czarowania, dają też pokazy zastosowania magii w praktyce, zwiększa się także zakres tematów poruszanych przez Nightingale'a w trakcie szkolenia. Jednakże wcześniej nie padła ani jedna wzmianka o tym, jak wygląda świat magii w innych krajach. Czy czary w Chinach wyglądają w ten sam sposób, co zaklęcia Brytyjczyków? Czy mentalność oraz kultura i sztuka mają wpływ na sposób czarowania? Autor postanowił odpowiedzieć czytelnikowi na te pytania – co tylko zaostrzyło apetyt na więcej tego typu informacji.

Szepty pod ziemią stanowią kolejny udany tom cyklu Rzeki Londynu. To najwyższej klasy literatura rozrywkowa, z interesującą fabułą, odpowiednią porcją dynamicznej akcji, a także sympatycznymi, dobrze zarysowanymi bohaterami. Czego chcieć więcej?