Jak to mawia mój znajomy, Serth, loch to cztery ściany, wygódka i kilka upchanych do środka beholderów. Jednak spośród wszystkich ciemnych lochów, paskudnych piwnic i smoczych skarbców, ten wyróżnia się jednym: nie ma tu złowrogich kultów, smoków, beholderów ani wygódki, choć wiem, że to ostatnie boli najbardziej. Przechodząc jednak do rzeczy, miejsce to nazywane jest Rupieciernią. Spotkałem się z nazwami Sezam, Magazynek, Skład na nocniki... no cóż, zapomnij o tym ostatnim. Czym jest Rupieciarnia? Najprościej mówiąc, jest to skład, użytkowany przez pewną rzeszę wtajemniczonych. Każdy z nich posiada część tego miejsca na własność, choć nie ma jej na wieczność. Właściciel może umrzeć, porzucić ją, dać sobie z nią spokój. Zazwyczaj ukrywa w tym miejscu swoje skarby bądź rzeczy, których chce się pozbyć, a zrobić tego nie może. Najczęściej także obwarowuje ją pułapkami gęściej, niż drzewa w Karasutrze rosną i zamyka szczelniej niż pas cnoty siostrzenicy faktola Harmonium. Względy bezpieczeństwa, sam rozumiesz.
Swojego czasu wszyscy wtajemniczeni byli zobowiązani do pomocy w razie wykrycia włamania, jednak nadeszły ciężkie czasy. Skrytobójstwa, wojny, strajki i inne dziadostwa doprowadziły do opuszczenia tego miejsca przez część użytkowników. Jednakże, i tu uważaj, nie wszyscy zabrali ze sobą swoje rzeczy. Niektórzy nie zdążyli, inni nie mają dostępu do portali. Obecnie Rupieciarnia jest pod kontrolą kilkunastu pomniejszych czaromiotów, zazwyczaj z Pierwszych Materialnych, którzy są zadowoleni z takiego a nie innego obrotu spraw. Szabrownicy i złodzieje albo słyszeli o skarbach potężniejszych właścicieli i giną w ich skarbach pod nawałą pułapek, albo zapuszczają się tam przez przypadek i najczęściej także giną. A i po co? Nazywam to miejsce Rupieciarnią, bo jest nią. Co dla jednych jest skarbem, dla drugich gratem.
Jak to miejsce wygląda od środka? Ot, nic ciekawego, gigantyczna sieć tuneli, prowadzących do skarbców. Właściciele pojawiają się w konkretnych miejscach, skąd muszą dojść do swojej części. Wszystkie tunele łączą się ze sobą, więc dla ułatwienia każde drzwi są inne. Nie jest tu specjalnie ciemno, choć nigdzie nie widać źródła światła. Nie pytaj, nie musisz wiedzieć, w jaki sposób to działa. To właściwie wszystko. Choć jest jeszcze jedna rzecz... Jak myślisz, kto stworzył to miejsce? Czarodzieje? Moce? Czego byś nie powiedział, wszystko to i tak będzie spekulacją. Plotki mówią, że pierwotnie to miejsce miało być jedynie wygodnym skrótem między kilkoma ważnymi miejscami. Ale skrótem dla kogo? I tu jest sekstans planarny pogrzebany. Nie wiadomo, kto jest twórcą tego miejsca. Może zresztą nie było żadnego "twórcy"?
Tymczasem, drogi szabrowniku, zabierz powoli nogę, a ja postaram się, by ta pułapka nie wybuchła. A potem grzecznie oddasz coś ukradł...
- Glenn, odźwierny Rupieciarni
Rupieciarnia jest półplanem powołanym do istnienia przez nieznanego twórcę w nieznanych celach. Równie dobrze mogłaby służyć jako tunel łączący kilka miejsc, jak i za twierdzę. Los chciał, by została planarnym składzikiem. Na szczęście dla jej użytkowników, wie o niej tylko ograniczona ilość osób, co zmniejsza ryzyko włamania. Dodatkowo można ukryć tam ważne rzeczy i zabezpieczyć je za pomocą środków, które są nie do przyjęcia w większości społeczności. Trafić do niej może wszystko: od pamiątek rodzinnych po cenne artefakty. Ich bezpieczeństwo zależy tylko od tego, kto je tam zostawia, gdyż to on zakłada odpowiednie pułapki i zabezpieczenia.
Cechy Rupieciarni jako półplanu
Normalna grawitacja: Trochę byłby bajzel, gdyby było inaczej, nie sądzisz?
Normalny czas: Jeśli chcesz tu dłużej posiedzieć, weź ze sobą bierki, szachy albo Zestaw Małego Rozbrajacza Pułapek...
Skończony: Znajduje się tutaj pięćdziesiąt komnat zwanych skarbcami, o różnej wielkości i kształcie. Nie ma tu okien i drzwi wejściowych, chociaż wrót do skarbców jest pełno. Do wszystkich komnat prowadzą tunele.
Normalnie morficzny: Jeśli masz porządny kilof, możesz kształtować, co ci się żywnie podoba.
Brak cech żywiołów i energii
Umiarkowanie ukierunkowany na neutralność
Ograniczona magia: Z racji tego, że półplan jest pełen skarbów, został zabezpieczony przed włamaniami za pomocą czarów teleportacyjnych. Wszelkie próby podróży planarnych z i do Rupieciarni, a także w jej obrębie, zawodzą - jedyny wyjątek stanowią portale znajdujące się w centrum.
Połączenia Rupieciarni
Dostać się tu można tylko dzięki konkretnym portalom - a choć tych jest masa, to część znajduje się w miejscach trudno dostępnych albo zapomnianych. Swego czasu wiele ich było w Sigil, jednak obecnie używa się tylko kilku. Lwią część używanych portali można znaleźć na Pierwszej Materialnej. Portale mają kształt szarych wirów i zazwyczaj są zabezpieczone na wszelkie możliwe sposoby. Wszystkie prowadzą do jednego miejsca, którym jest środek Rupieciarni - stąd trzeba dojść do swojego Skarbca, stąd też można wrócić do miejsca, z którego się przybyło. Do uaktywnienia każdego portalu jest potrzebny konkretny klucz (ustalony przez właściciela). Działa on w obie strony.
Mieszkańcy Rupieciarni
Rupieciarnia ma tylko czterech stałych mieszkańców: Glenna oraz trzy ścierwogryzy. Często odwiedzają ją także właściciele skarbców i złodzieje - ciała tych ostatnich są skrupulatnie usuwane przez tych pierwszych. Strażnicy skarbców nie są traktowani jako stali mieszkańcy.
Glenn (CN mężczyzna gnom czarodziej 8/łotrzyk 11) jest gnomem i wynalazcą, pełniącym funkcje odźwiernego. Nikt, włącznie z nim, nie wie, jak znalazł się w Rupieciarni, jednak sam Glenn nie zraża się tym. Nie ma za dużo roboty, więc swój czas poświęca na konstruowanie dziwnych ustrojstw (takich jak chociażby maszyna do gotowania jajek czy granat z przyśpieszonym zapłonem), zwiedzanie opuszczonych skarbców i naprawę niedziałających pułapek. Choć gnomi dozorca wygląda staro, nie wybiera się jeszcze na drugą stronę, cały czas prowadząc aktywny i niezbyt zdrowy tryb życia. Tryska humorem, zazwyczaj czarnym. Przy sobie ma zawsze kilka mikstur własnej produkcji, trochę ognia alchemicznego i kwasu czy też granatów ogłuszających. W plecaku trzyma opasły dziennik, w którym zapisuje swoje spotkania z pułapkami i zamkami w Rupieciarni. Przestudiowanie tego tomu zapewnia premie +4 z usprawnienia do Unieszkodliwiania mechanizmów i Otwierania zamków, jednak należy liczyć się z sarkastycznymi uwagami twórcy i wielkością dzieła. Przeczytanie i zrozumienie całości zajmuje około 3 dni.
Ścierwogryzy to kolejni lokatorzy Rupieciarni. Tak jak i w przypadku Glenna, nie wiadomo, skąd się tam wzięli ani kiedy się tam znaleźli, choć ich samych nikt nigdy o to nie pytał. Potwory te to wychudzone, patykowate wręcz humanoidy pokryte liszajami i krostami. Mają nienaturalnie wielkie ręce zakończone szponiastymi łapami i sardoniczny uśmiech przyklejony do twarzy. Ich skóra jest szarego koloru, a twarze zdobią wielkie nosy, będące w nieustannym ruchu. Ubrane są jedynie w podarte czarne spodnie i buty w podobnym stanie. Oczywiście mają także rozbiegane oczy i rozsądek godny szarżującego orka. Ścierwogryzy to po prostu gwałtowne i chciwe gamonie, dostające szału na widok złota. Wydają się raczej pocieszne niż groźne, choć ich lekceważenie może nie zakończyć się dobrze. Mimo wszystko nigdy nie zaatakują pierwsze, chyba że zobaczą złoto w rękach ewentualnego przeciwnika. Stworki potrafią także zakładać pułapki, czasem dość niebezpieczne, a także znają sztuczki, pozwalające na ukrycie niemagicznych przedmiotów i otoczenie przeciwnika ciemnością.
Stwory te występują tylko na tym półplanie, a ich liczba jest stała. Gdy ginie jeden z nich, w tajemniczych okolicznościach na jego miejsce pojawia się drugi.
Glenn i ścierwogryzy żyją ze sobą w zgodzie. Stwory nie ruszają Skarbców, z których użytkownicy nadal korzystają lub tych, których właściciele uprzedzili dozorcę o swojej nieobecności, zaś Glenn pozwala im na drobne kradzieże, choć próba wyniesienia czegoś potężnego lub bajońsko drogiego nie skończy się dobrze dla stworów. W razie ataku na dozorcę, ścierwogryzy staną w jego obronie. Także gnom nie pozwala skrzywdzić stworów.
Miejsca w Rupieciarni
Mimo że półplan jest ograniczony, mieści się w nim całkiem sporo pomieszczeń. Oto kilka z nich:
Graciarnia Glenna: Tu swoje graty trzyma Glenn - gnomi wynalazca o dość pokręconym nastawieniu do życia (jak większość gnomów). Komnata ma wymiary 4m x 3.5 m, a 2 m wysokości. Całe pomieszczenie jest pełne skrzyń, w których znajdują się elementy różnorakich maszynerii, narzędzia, szmaty i parę butelek oliwy. Wszędzie walają się śrubki i nakrętki. Na ścianach wisi mnóstwo czasomierzy; poza tym znajdują się tu tylko trzy meble: stół, krzesło i skrzynia. Na stole leży mistrzowsko wykonane szkło powiększające i prototyp nowej maszynerii gnoma, wyglądający jak wiewiórka z doczepionymi kółkami i zbiornikiem na proch. Na stole leży schemat tego urządzenia. W skrzyni jest kilka przedmiotów: różdżka kwasowej strzały Melfa (13 ładunków), zwój słabszej ochrony przed żelazem, mistrzowskie narzędzia złodziejskie, mikstura neutralizowania trucizny i mikstura leczenia lekkich ran. Oczywiście skrzynia jest zamknięta (ST 30) i zabezpieczona pułapką z błyskawicą (ST Przeszukiwania i Unieszkodliwiania mechanizmów 20).
Korytarze Rupieciarni : Niektóre korytarze są dość niskie, inne niesłychanie wąskie. Jest także jeden zawalony różnymi "bezwartościowymi gratami". Nikt nie wie, kto zrobił ten bałagan, jednak jedno jest pewne: ten "ktoś" nigdy nie posprzątał po sobie. Jest tu trochę bezwartościowych, choć ładnych śmieci (fantazyjnie wykonane, zużyte różdżki, puste kolorowe buteleczki po miksturach, starożytne monety, które już dawno utraciły wartość itp.), trochę żelastwa (różne bronie, często przerdzewiałe, choć zdarzają się też dobre egzemplarze, czasem trochę rzadkich metali, jak żelazo morgut czy ysgardzki drut serdeczny) oraz kilka ciekawych gratów (różne książki: od Trajektorii magicznego pocisku i jej zapisu matematycznego do Romansów orka Kalbura; parę obrazów, kilkanaście napoczętych butelek whisky i duże ilości gier planszowych i taktycznych, takich jak szachy czy go). Bałaganu nie da się skutecznie zredukować, a wszędzie leżą częściowo rozbrojone pułapki.
Leże ścierwogryzów: W starym, dawno zdewastowanym skarbcu mają swoją siedzibę ścierwogryzy. Urządziły tu sobie barłóg, przez co wokół panuje straszny smród, a wszędzie leżą brudne koce. Na samym środku pomieszczenia znajdują się łupy chciwych stworów (pierścień ochrony +2, wisiorek zdrowia, 2000 sztuk srebra), otoczone ukrytym wilczym dołem (ST Przeszukiwania 25; ST Unieszkodliwiania mechanizmów 20; rzut obronny na Refleks o ST 25 pozwala uniknąć; głębokość 15 [5k6, upadek]). Nad samym skarbem zawieszona jest także pułapka ze spadającym kamieniem (ST Przeszukiwania i Unieszkodliwiania mechanizmów 20; Atak +10 wręcz [2k6, kamień]). Pod kocami znajdują się także ukryte złote monety, które potwory poukrywały wzajemnie przed sobą (500 sz). Gdy tylko ścierwogryzy usłyszą, że ktoś buszuje w ich domu, natychmiast przybiegną.
Skarbce: Skarbce są różne, jednak łączy je jedno: są zabezpieczone i kryją cenne (choćby dla właściciela) rzeczy. Większość skarbców to średniej wielkości komnaty, pośrodku których znajduje się skrzynia bądź piedestał. W środku zazwyczaj jest skarb, a wokoło rozmieszczone są zabezpieczenia i pułapki. Są także bardziej finezyjne miejsca, jak komnaty pełne trudnych zagadek i wielkie sale, przedarcie się przez które zdaje się wymagać wsparcia przynajmniej gildii złodziei, a i wtedy bardziej przypomina szturm na Zbrojownię niż włamanie. Skarbce mogą posiadać tu, między innymi, książęta żywiołów, legendarni herosi, a nawet same Moce (czy raczej ich kler).
Pomysły na przygody w Rupieciarni:
Składzik Augiasza (zadanie dla początkujących): Pewien starszy mag najmuje bohaterów graczy do penetracji lochu. Jak się okazuje, mają tam dla niego... posprzątać. Jeśli nie zniechęci to dzielnych herosów, mogą się przekonać, że sprzątanie wcale nie jest łatwe, gdyż szabrownicy i pułapki skutecznie komplikują sprawę...
Sezamie, otwórz się! (zadanie dla doświadczonych lochołazów): Bohaterowie trafiają do raju każdego lochołaza: ogród ze złota, srebra i klejnotów. Wielki łup. Wszystko idzie gładko do czasu, gdy droga odwrotu zostaje odcięta. Postaci graczy muszą przeszukać rozległy skarbiec, by znaleźć inne wyjście. Rodzą się pytania: "Czy jesteśmy tu sami?", "Jak można wyżywić się złotem?" i najważniejsze: "Jak stąd, na wszystkie biesy, wyjść?!"
Dwanaście Prac Glenna (trudne zadanie): Bohaterowie przybywają do Rupieciarni w celu zbadania jednego ze skarbców. Na przeszkodzie staje im jednak Glenn, który w zamian za dostęp do skarbca żąda wykonania dla niego kilku zleceń, takich jak zdobycie kilku mechanicznych części z Mechanusa (trzeba liczyć się z nieprzebraną biurokracją, utrudniającą najmniejszy zakup) czy znalezienie magicznego oleju na Acheronie (konkretnie na warstwie Thuldanin, będącej śmietniskiem planów). Warto dodać, że sam gnom do ułomków nie należy...
Skarbiec #51 (bardzo trudne zadanie): Co by się stało, gdyby okazało się, że Rupieciarnia ma jedną komnatę więcej? Co może się w niej znajdować? Nowym skarbcem interesują się potężne stronnictwa i Moce. Śpiewka mówi, że kiedyś ukryto tu wytwory niezwykłej technologii, pochodzącej z planów tak odległych, że mało kto o nich wie. Jeśli to prawda, Rupieciarnia może przeżyć istną jesień średniowiecza, jak nazywano pewien niezwykle niespokojny okres na prowincjonalnej Pierwszej.
