Powołanie trójki

Po latach obsesyjnej pogoni Roland spotkał się w końcu z człowiekiem w czerni. Ich konfrontacja przyniosła ze sobą wiele nowych pytań, ale również jedną wyraźną wskazówkę: jeśli rewolwerowiec chce odnaleźć Mroczną Wieżę, musi najpierw odszukać i przekonać do współpracy troje wybrańców. Więzień, Władczyni Mroku i Śmierć – pod tymi tytułami kryją się trzy osoby z innego świata, w których ciało może przeniknąć Roland dzięki tajemniczym drzwiom nad brzegiem morza. Zadania nie ułatwia mu fakt, iż zaatakowany i okaleczony przez wychodzące z wody "homarokoszmary" w bardzo szybkim tempie traci siły. Balansując na granicy życia i śmierci, walcząc z osłabionym, opornym ciałem, Roland rozpoczyna mozolną wędrówkę w czasie i przestrzeni, aby powołać nowych rewolwerowców.

Powieść Kinga podzielona jest na trzy skoncentrowane na kolejnych wybrańcach części. Każda z nich różni się zarówno atmosferą, charakterem, jak i tempem akcji. Pierwsza, zatytułowana Więzień, skupia się na postaci Eddiego Deana, młodego narkomana, który próbuje przemycić narkotyki do Ameryki. Kolejne dwieście stron zapełniają opisy przypominające scenariusz z filmów sensacyjnych klasy B – z wartką akcją, strzelaninami i opisami narkotycznych majaków bohatera. Z kolei Władczyni Mroku dotyczy czarnoskórej schizofreniczki Odetty Holmes, która w jednym ciele gości dwie zupełnie inne osoby – elegancką i wytworną damę, a także wulgarną, agresywną i pełną nienawiści do wszystkich Dettę Walker. To właśnie dość żmudne i niezbyt dynamiczne zmagania Rolanda z nimi dwiema zajmują środkową cześć książki. Sam koniec (ponownie pełen scen akcji) przybliża czytelnikowi postać Jacka Morta, zwykłego księgowego, a zarazem seryjnego mordercy, pragnącego odcisnąć swoje piętno na życiach jak największej liczby ludzi.

Dopiero po przeczytaniu całej książki można w pełni docenić talent Kinga – idealnie dostosował tempo narracji oraz dynamikę wydarzeń do charakteru osób będących obiektami jego zainteresowania. Naładowany adrenaliną początek jest trochę chaotyczny, chwilami deliryczny, ale ma w sobie też dużo umiejętnie budowanego napięcia. To naprawdę dobry miks historii sensacyjnej z motywami fantasy – szkoda tylko, że przeważa tu część sensacyjna. Środek powieści traci wiele ze swojego rozpędu i staje się bardziej historią obyczajową, a zarazem rozbudowanym studium psychologicznym osoby cierpiącej na schizofrenię, z genialnie ukazanymi zmianami osobowości, przyczynami takiego stanu oraz jego objawami. Natomiast sama końcówka to metodycznie przeprowadzone przez Rolanda mission impossible – pełna wrażeń mieszanka chłodnej kalkulacji i szaleńczej improwizacji.

Podczas lektury największe wrażenie robi swoiste studium psychologiczne Kinga – świetne przedstawienie mrocznych stron ludzkiej osobowości, przyczyn słabości i różnych "defektów" naszej psychiki. Rozbudowana analiza uzależnienia Eddiego czy rozdwojenia osobowości Odetty, jak również ukazanie skrupulatnego planowania i realizowania kolejnych zbrodni przez Morta są niezwykle wnikliwe i realistycznie przedstawione. Chociaż postacie Kinga nie są osobami, które można łatwo polubić (do miana sympatycznych można zaliczyć chyba tylko Odettę Holmes), to z pewnością można je zrozumieć, a także zaangażować się w ich historie.

Warto zauważyć, iż w Powołaniu trójki mniejszą rolę niż w pierwszym tomie odgrywa Roland. On jest siłą sprawczą dramatycznych zmian zachodzących w życiu wybrańców, a jego interakcje z tymi osobami mają fundamentalne znaczenie dla fabuły, jednakże King mniej skupia się na ukazaniu jego "życia wewnętrznego", niż ma to miejsce u innych postaci. Istotny jest również fakt, że charakterystyka rewolwerowca wydaje się ugruntowana i niezmienna, zaś autor nie dodaje do niej w tym tomie praktycznie żadnych nowych elementów. Konfrontacja z człowiekiem w czerni nie wyleczyła protagonisty z jego obsesji ani nie wpłynęła w żaden sposób na zmianę jego postawy, lecz była jedynie jednym z wielu etapów poszukiwań Mrocznej Wieży. Po zdobyciu kolejnych wskazówek Roland z niezmiennym uporem i determinacją przystąpił do realizacji swojego zadania.

Podczas lektury Powołania trójki nie otrzymamy żadnych nowych informacji dotyczących Rolanda i przyczyn jego poszukiwań Mrocznej Wieży. Akcja posuwa się do przodu, lecz czytelnik wciąż pozostaje w zawieszeniu i z głową pełną pytań bez odpowiedzi. Podobnie jest w przypadku kreacji świata przedstawionego – Ameryka z XX wieku jest znajoma i nie wyróżnia się niczym szczególnym, zaś świat Rolanda to w tej części praktycznie tylko plaża. Bohater wędruje od drzwi do drzwi, walcząc ze słabością, kończącą się amunicją i zagrożeniem ze strony agresywnych homarokoszmarów. Na swej drodze nie spotyka ludzi (poza wybrańcami), zabudowań ani resztek dawnej cywilizacji – większość tego, co jest ważne dla fabuły, dzieje się w naszym świecie. Wielka szkoda, że King nie zachował tej wyjątkowej atmosfery będącej największą zaletą tomu pierwszego. Powołanie trójki jest zróżnicowane stylistycznie, ma zdecydowanie więcej akcji i ma świetnie zarysowanych bohaterów, jednakże straciło dużo z uroku Rolanda. Lektura z całą pewnością dostarczy każdemu czytelnikowi wielu wrażeń – w zależności od tego, na jakich elementach skupi swoją uwagę. Jedynie te osoby, które oczekiwały jakichkolwiek rozstrzygnięć lub bardziej konkretnych odpowiedzi, będą musiały obejść się smakiem i czekać na kolejną część, która może (ale wcale nie musi) przynieść ze sobą trochę więcej informacji.