Potwór też człowiek #KB44

Ulubiony potwór MG
U jednego z moich kumpli grałem kilka razy w WFRP. I ów MG co najmniej dwukrotnie wystawił przeciwko nam stwora widniejącego w bestiariuszu, jako kameleopij. Potwora ta, będąca w istocie wielką pijawką, posiada zdolność wtapiania się w otocznie za pomocą iluzji. Tak jak kameleon, tylko bardziej, bo może na ten przykład udawać skrzynię ze skarbami. Z kolei na ilustracji kameleopij przyjmował postać nadobnego, związanego dziewczęcia, które zapewne przynętą było dość skuteczną, aczkolwiek iluzja w kontekście zastanego opisu raczej absurdalna, bo trudno uznać półnagą dziewoję za typowy element otoczenia typowego dla warhammerowej przygody. I chociaż ilustrator trochę pojechał, to paradoksalnie trafił w punkt. Potwór byłby o wiele ciekawszy, gdyby zamiast wtapiać się w tło, potrafił właśnie przybrać postać czegoś, co ofiara łyknie, jak młody kaczor. Przy czym, w przypadku kilku ofiar, każdy widziałby tak naprawdę coś innego (nawet związane, hoże dziewczę każdy widziałby inaczej, bo każdy ma swój ideał - podejrzane powinno być już samo to, że dziewczyna wygląda, jak ze snów). Tyle że zanim uzgodnią, co widzą, to może być już za późno.

Jeśli zamieszczony tutaj fragment wpisu Cię zainteresował, to teleportuj się na blog quodmeturbat aby przeczytać całość.

Przy okazji zachęcam do ściągnięcia antologii karnawałowych wpisów pierwszych 25 edycji.