» » Ostre cięcia

Ostre cięcia


wersja do druku

Okruchy życia postaci starych i nowych

Redakcja: Kaj, Marcin 'Karriari' Martyniuk, Matylda 'Melanto' Zatorska

Ostre cięcia
Niejednoznaczni bohaterowie, bezwzględny świat, brutalność, cięte dialogi, czarny humor – jeśli stęskniliście się za cechami charakterystycznymi twórczości Abercrombiego, Ostre cięcia powinny usatysfakcjonować każdego, kto może pochwalić się znajomością przygód Logena, Jezala i Glokty.

Niemal 4 lata minęły od wydania ostatniej powieści osadzonej w świecie Pierwszego Prawa, a chociaż trylogia Morza Drzazg była co najmniej dobra, to większość czytelników wypatruje raczej kolejnej książki opowiadającej o wojnie pomiędzy dwoma imperiami i kontrolującymi je magami. Na pełnoprawną kontynuację przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać, ale w międzyczasie pisarz sprezentował fanom zbiór opowiadań, zupełnie nowych oraz już wcześniej publikowanych, przedstawiających chwile z żywotów dobrze nam już znanych bohaterów oraz dopiero teraz wprowadzonych na scenę postaci.

Znajdujące się w zbiorze teksty możemy podzielić na dwie kategorie: pojedyncze opowiadania skupiające się na konkretnych postaciach z Pierwszego Prawa, oraz te poświęcone Shev i Javre – nowym bohaterkom, których przygodom poświęcono aż kilka tekstów. Samozwańczą najlepszą złodziejkę w Styrii oraz pochodzącą z Thondu wojowniczkę poznajemy w Drobnych przysługach, które nie wyróżniają się niemal niczym poza wprowadzeniem protagonistek na scenę oraz umotywowaniem ich późniejszej podróży po świecie. Ucieczka z miasta pozwala nam lepiej poznać Javre, ale opowiadanie jest tak krótkie, że trudno o nim powiedzieć wiele więcej. Dobrana para kontynuuje rozpoczęty w poprzednim tekście wątek, a dzięki postaci znanego już czytelnikom Whirruna stanowi bez wątpienia najśmieszniejsze opowiadanie w zbiorze – można wręcz odnieść wrażenie, że przenieśliśmy się do quasi-Pratchettowskiej rzeczywistości alternatywnej, jednak nie mam serca bardzo na to narzekać, biorąc pod uwagę, jak ponura jest zazwyczaj twórczość Abercrombiego.

Dwa ostatnie teksty, Troje to tłum i Czasy są ciężkie dla wszystkich, są dłuższe od poprzednich, dzięki czemu opowiadane historie mogą wreszcie zostać należycie rozwinięte – nie dziwi zatem fakt, że należą one do grona najlepszych opowiadań zamieszczonych w Ostrych cięciach. Niestety, pomimo wysokiej jakości zwracają one uwagę czytelnika na pewien problem związany z wątkiem Shev i Javre: ich najciekawsze przygody odbywają się niemal wyłącznie pomiędzy przedstawionymi w zbiorze historiami, umyślnie wywołując wrażenie niedosytu u odbiorcy. Można przypuszczać, iż obie bohaterki odegrają istotną rolę w kolejnej trylogii osadzonej w świecie Pierwszego Prawa i w związku z tym ich losy zostaną jeszcze szczegółowo opisane, ale pewności nie ma, dlatego takie umyślne irytowanie czytelnika przez autora należy mimo wszystko zapisać w poczet wad.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Pozostałe utwory dotyczą przede wszystkim bohaterów znanych nam już z poprzednich książek Abercrombiego. Otwierający zbiór Piękny drań prezentuje nam pułkownika Sanda dan Gloktę tuż przed jego schwytaniem przez Gurkhulczyków i torturami, które zdefiniowały całe jego dalsze losy. Niestety, liczy on sobie ledwie kilkanaście stron, przez co nie da się go uznać za więcej niż tylko portret postaci – nie ma tu miejsca na fabułę, a co dzieje się dalej, wie już każdy, kto czytał Pierwsze Prawo. Robota głupiego pozwala nam zawrzeć znajomość Dwunastką Gnata na kilka lat przed wydarzeniami z Bohaterów: jest to jeden z lepszych tekstów zamieszczonych w Ostrych cięciach, ale wyłącznie dlatego, że przedstawiono w nim konkretny wątek oraz wykorzystano na jego opisanie odpowiednią ilość stron, dzięki czemu uniknięto nadmiernego minimalizmu. Pewne jest za to jedno – opowiadanie warto przeczytać choćby dla ujrzenia, jak zachowywał się młody Whirrun z Bligh. Piekło opowiada z kolei o zakończeniu oblężenia Dagoski z Nim zawisną, widzianym oczami Temple'a znanego nam z Czerwonej krainy, i trzeba przyznać, że obraz ogarniętego paniką miasta niszczonego przez wrogą armię wywiera na czytelniku silne wrażenie, zwłaszcza gdy przypomnimy sobie, jaki wpływ na osobowość głównego bohatera będzie miało to wydarzenie w przyszłości. Dodając do tego wprowadzenie potencjalnie interesującego wątku, który być może zostanie rozwinięty w przyszłości, muszę przyznać, że jest to jedno z najlepszych opowiadań zawartych w tym zbiorze.

W niewłaściwym miejscu i niewłaściwym czasie opiera się na prostym, ale interesującym pomyśle: przedstawieniu, jakie konsekwencje dla niewinnych osób postronnych miała wendetta Monzy będąca głównym wątkiem książki Zemsta najlepiej smakuje na zimno. Jak niemal każdy tekst z Ostrych cięć otrzymał jednak zbyt małą liczbę stron poświęconych na satysfakcjonujące wykorzystanie głównego motywu fabularnego, co nie zmienia faktu, iż mimo wszystko opowiadanie zasługuje na plusa. Podobne, lecz jeszcze lepsze, jest Wczoraj, niedaleko wioski zwanej Bardem, przedstawiające jedną z drobnych potyczek, do których dochodziło na Północy, podczas wojny opisanej w Bohaterach – co spowodowane jest obecnością Bremera dan Gorsta, jednej z najlepiej wykreowanych postaci w całym cyklu.

Poświęcona Płoszce Też mi desperatka kompletnie nie przypadła mi do gustu, przede wszystkim ze względu na małą oryginalność – nie dowiadujemy się tu o bohaterce niczego, czego czytelnik nie wywnioskował z lektury Czerwonej krainy. Wolność to najkrótsze opowiadanie w zbiorze i jedyne, w przypadku którego lakoniczność stanowi zaletę, ponieważ mamy do czynienia z dowcipem – tekstu tego z samej jego natury nie można traktować poważnie, dobrze zatem, że puenta nie zawodzi. Całość zostaje zamknięta Stworzyłem potwora udowadniającym raz na zawsze czytelnikom, że krwawa reputacja Logena Dziewięciopalcego jest całkowicie i niezaprzeczalnie zasłużona. Niełatwo ocenić ten tekst, gdyż z jednej strony został on napisany najlepiej z wszystkich opowiadań wchodzących w skład Ostrych cięć, ale można kłócić się, czy jest on na pewno spójny z fabułą serii – trudno bowiem uwierzyć, że przedstawiony w tekście, opętany żądzą przemocy szaleniec zdołał w jakikolwiek sposób zdobyć później lojalność znacznie szlachetniejszych od niego ludzi.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę

Ostre cięcia to lektura tylko dla fanów poprzednich książek Joego Abercrombiego – mnogość nawiązań do pozostałych utworów Amerykanina jest tu taka, że pozostali czytelnicy zdecydowanie nie mają tu czego szukać. Co więcej, nawet gdyby było inaczej, to książka spodobałaby się prawdopodobnie jedynie miłośnikom owego uniwersum – większość opowiadań jest po prostu zbyt krótka i prosta kompozycyjnie, przez co muszą się bronić smaczkami fabularnymi, powrotami znanych i lubianych postaci oraz humorem. Chociaż od lektury odchodzi się usatysfakcjonowanym pomimo wszelakich niedociągnięć, to od tak uznanego autora powinno się oczekiwać więcej – póki co można wyciągnąć wniosek, że powinien on ograniczyć się do pisania powieści, gdyż te wychodzą mu znacznie lepiej niż krótkie formy.

Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę
7.0
Ocena recenzenta
6.5
Ocena użytkowników
Średnia z 2 głosów
-
Twoja ocena
Mają na liście życzeń: 0
Mają w kolekcji: 0
Obecnie czytają: 0

Dodaj do swojej listy:
lista życzeń
kolekcja
obecnie czytam
Tytuł: Ostre cięcia
Cykl: Pierwsze prawo
Autor: Joe Abercrombie
Tłumaczenie: Robert Waliś
Wydawca: MAG
Data wydania: 15 czerwca 2016
Liczba stron: 416
Oprawa: twarda
ISBN-13: 978-83-7480-652-7
Cena: 35 zł



Czytaj również

Zemsta najlepiej smakuje na zimno
Każdy ma się za co mścić
- recenzja
Pierwsze prawo Abercrombiego - przekrojowo
Świat bez bohaterów
- recenzja
Ostre cięcia
Stępione ostrze
- recenzja
Nim zawisną
- fragment
Nim zawisną
- fragment

Komentarze


Jeszcze nikt nie dodał komentarza.

Komentowanie dostępne jest po zalogowaniu.