Obrońcy Skarbów

Jednak zanim przejdę do właściwej recenzji, wypada wspomnieć o kilku słowach, którymi widzów zgromadzonych na przedpremierowym pokazie prasowym przywitała Elżbieta Rogalska, przedstawicielka Wydziału Strat Wojennych z Departamentu Dziedzictwa Kulturowego. Rogalska pokrótce opisała, jak wygląda powojenne odzyskiwanie przez Narodowy Instytut Dziedzictwa zagrabionych dóbr, zaznaczając, że działania te są częścią polityki wszystkich państw europejskich oraz Stanów Zjednoczonych. W latach 1945-1950 do Polski powróciły tysiące zaginionych dzieł - w tym słynna "Dama z łasiczką" Leonarda da Vinci. W okresie rządów komunistycznych wspomniany Wydział Strat Wojennych został zamknięty przez władze socjalistyczne. Ponownie otworzono go dopiero w latach dziewięćdziesiątych.

Obrońcy skarbów to historia oparta na prawdziwych wydarzeniach, których bohaterami byli żołnierze specjalnego amerykańskiego oddziału wysłanego do Europy pod koniec II wojny światowej celem udzielenia pomocy w odzyskiwaniu dzieł i zabytków zagrabionych przez nazistowskie Niemcy. Tytułowa grupa Monuments Men (ang. "Obrońcy skarbów"), złożona w większości z konserwatorów zabytków, historyków i pasjonatów sztuki, przybywa ratować utracone dziedzictwo i zwrócić je prawowitym właścicielom.

Historia głównych bohaterów, zwerbowanych do wykonania zadania niemożliwego i pozornie z góry skazanego na porażkę, od razu może kojarzyć się z Działami Navarony czy Parszywą dwunastką. Nie brak tu patosu, podniosłych chwil i gloryfikacji amerykańskich chłopców, którym oczywiście wszystko ostatecznie się udaje. Jednak na tle wojennych wydarzeń, Clooney wyraźnie chciał przekazać i uwydatnić przede wszystkim szlachetność celu, przyświecającego działaniom naszej wspaniałej grupy herosów.

Zestawienie Johna Goodmana (wcielającego się w Waltera Garfielda - poczciwego i oddanego przyjaciela wszystkich), Billa Murraya (grającego Richarda Campbella - samotnego cynika ukrytego pod maską wesołka), Matta Damona (w roli Jamesa Grangera - idealnego męża i ojca), Jeana Dujardina (jako Jean-Claude'a Clermonta - bezkonfliktowego Francuza) oraz samego Clooneya (czyli Franka Stokesa - trzymającego w ryzach całą brygadę dowódcę) ewidentnie miało dominować nad toczącą się w tle wojną i uwypuklić oddanie Obrońców w szlachetnej sprawie; nawet, jeśli ta miałaby kosztować życie towarzyszy. Najważniejszym zabytkiem, którego śladem podążają bohaterowie staje się Madonna z Brugii, autorstwa Michała Anioła. To ona okazuje się tutaj symbolem ogromnego poświęcenia i walki o dziedzictwo.

W poszukiwania zaginionych skarbów wmieszana jest dodatkowo postać grana przez Cate Blanchett, czyli francuska kolaborantka Claire, pomagająca Obrońcom - a konkretnie Jamesowi Grangerowi - odkryć miejsce przechowania najznamienitszych skradzionych dzieł sztuki. Można by pomyśleć: "wątek romantyczny, jakież to oryginalne...". Clooney jednak nie podąża tutaj utartymi schematami, a rozwiązanie historii Claire i Grangera okazuje się miłym zaskoczeniem.

Mimo, że akcja nie toczy się wartko, a napięcie nie sięga zenitu, film ogląda się całkiem przyjemnie. Zwłaszcza, jeśli skupimy się na grze aktorskiej, weźmiemy poprawkę na fakt, że za fabułą stoi prawdziwa historia, którą przeniesiono na ekran oraz docenimy inne niż zwykle podejście do ukazywania wydarzeń rozgrywających się podczas wojny. Nacisk położony został bowiem na działania nigdy przedtem nie eksponowane tak silnie w żadnej produkcji. I za to, moim zdaniem, Clooneyowi należy się uznanie. Nie sądzę, by Obrońców skarbów można było uznać za rewelacyjny, porywający obraz, niezbędny w filmowym dorobku reżysera. Mimo to uważam, że warto polecić go właśnie ze względu na obsadę i ciekawą historię, którą opowiada.

Dziękujemy Imperial-Cinepix za udostępnienie materiału do recenzji.