Nocarz - Magdalena Kozak

Na temat wampirów napisano wiele książek i wydawało by się, że już nic oryginalnego o tych istotach nie powstanie. Debiutancka powieść Magdaleny Kozak pt. Nocarz jest w dużym stopniu zaprzeczeniem tej tezy. Nikt wcześniej bowiem nie wpadł chyba na pomysł, aby z wampirów uczynić stroniących od ludzkiej krwi obrońców obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.

Wstępem do powieści jest treść roty ślubowania Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, jaką muszą wyrecytować wszyscy świeżo upieczeni funkcjonariusze. Jednym z żółtodziobów jest właśnie główny bohater książki, Jurek Arlecki. Młody, samotny, były pracownik firmy farmaceutycznej z niskim poczuciem własnej wartości. Służba w ABW ma obrócić jego życie o sto osiemdziesiąt stopni. I obraca, jednak w zupełnie nieoczekiwanym kierunku. Marzenia o karierze polskiego Jamesa Bonda szybko okazują się złudne. Przełożeni Jurka sadzają go bowiem przed komputerem i każą wyszukiwać informacje na temat… wampirów. Główny bohater bierze to za jeden z testów, mający sprawdzić jego zachowanie w określonych sytuacjach. Dopiero podczas pierwszej pracy operacyjnej dociera do niego, że to nie były żarty. W jego życiu zachodzą zmiany, o jakich mu się nie śniło. Jurek trafia do Nocarzy, tajnej komórki ABW złożonej tylko i wyłącznie z wampirów.

W dalszych rozdziałach książki autorka opisuje dość specyficzną służbę Nocarzy. Polega ona głównie na tropieniu handlarzy nielegalną, ludzką krwią i przeprowadzaniu związanych z tym, mało spektakularnych akcji zbrojnych. Główny bohater nie jest już Jurkiem Arleckim. Po swej przemianie otrzymał nowe imię – Vesper. Od samego początku służby w tej osobliwej jednostce towarzyszy mu Nidor, starszy wampir w randze kapitana. Jest on dla Vespera kimś w rodzaju anioła stróża i jednocześnie przyjaciela. Główny bohater zaprzyjaźnia się również z innymi wampirami, które swym zachowaniem bardziej przypominają ludzi niż krwiożercze bestie. Vesper poznaje także zwierzchnika wampirzego rodu wojowników, Lorda Ultora, dzięki któremu stał się krwiopijcą. Jak przystało na książkę autorstwa kobiety pojawia się też malutki wątek miłosny. Vesper zakochuje się bowiem w wampirzycy, będącej jednak po drugiej stronie barykady. Zakazane uczucie to jedno ze źródeł rozterek głównego bohatera, które towarzyszą mu niemal przez cały czas.

Ciekawie wymyślona struktura organizacyjna wampirzego podziemia opiera się na działalności pięciu rodów, odpowiadających za najważniejsze aspekty życia wampirów na Ziemi. Na czele każdego rodu stoi jeden z Lordów. Wampiry mają również swój wymiar sprawiedliwości w postaci Kapituły, którą tworzą przywódcy rodów. Owa Kapituła będzie miała istotny wpływ na losy Vespera.

W książce mamy również światek przestępczy. "Złe wampiry" określane są tu mianem Renegatów. Generalnie są to osobnicy w jakiś sposób związani z handlem nielegalną, ludzką krwią. Według wizji autorki praworządni krwiopijcy uznają tylko krew sztuczną, nie nasyconą niebezpiecznymi substancjami produkowanymi przez ludzkie emocje. Można tu znaleźć liczne analogie do istniejącego w rzeczywistości narkotykowego podziemia.

Nielegalna krew to kolejny powód walki Vespera z własnymi słabościami, a odwieczna wojna Nocarzy z Renegatami jest doskonałym tłem dla losów i rozmyślań bohatera.

Podczas śledzenia przygód Vespera nietrudno dostrzec, że autorka Nocarza ma dużą wiedzę na temat funkcjonowania służb specjalnych. Magdalena Kozak swobodnie operuje nazwami broni, jaką posługują się jej bohaterowie i zna specyfikę samochodów, w które ich wyposażyła. Autorka wykorzystuje też swoją wiedzę medyczną, dzięki czemu opisy egzekucji i krwawych pojedynków są dużo ciekawsze. To wszystko okraszone jest wieloma zdolnościami wampirów, począwszy od telepatii i odpychania przedmiotów siłą umysłu, a na regeneracji i lataniu kończąc. Łatwo sobie wyobrazić, jaki efekt daje połączenie tych umiejętności z wyszkoleniem bojowym.

Na plus przemawia osadzenie akcji w obecnej, polskiej rzeczywistości. Co więcej, miejsca w których toczą się losy bohaterów istnieją naprawdę. Mamy tu m.in. Centralny Ośrodek ABW w Emowie, zakłady Polfy Tarchomin i lotnisko w miejscowości Chrcynno. Autorka jest świetnie zorientowana w otoczeniu tych lokalizacji, co powoduje, że czytelnicy, którzy mieli okazję je odwiedzić bądź mieszkają w ich pobliżu mogą lepiej wyobrazić sobie poszczególne sytuacje zawarte w książce. Można się też przekonać o tym, że nasz kraj widziany oczyma wampira wygląda nieco inaczej.

Reasumując, debiutancką powieść Magdaleny Kozak można uznać za udaną. Choć nie ma tu nagłych zwrotów akcji i innych fajerwerków, a wątek konfliktu w świecie istot z nadprzyrodzonymi zdolnościami nie jest niczym nowym, to przygody Vespera czyta się szybko i z wielką przyjemnością. Książka posiada to coś, co nie pozwala się z nią rozstać dopóki nie przewrócimy ostatniej strony. Nieoczekiwane zakończenie, jakie zaserwowała czytelnikom autorka pozostawia spory niedosyt. Jednym słowem, książka aż prosi się o kontynuację. Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę