Mroczny zbawiciel. Tom 1 - Miroslav Žamboch

Proza Miroslava Žambocha obecna jest na naszym rynku już od przeszło czterech lat. W tym czasie wydano siedem książek, które musiały wykazać się jakimś sukcesem, skoro wydawnictwo właśnie wydało jego kolejną powieść, a w zapowiedziach ma kolejne. To dążenie Fabryki Słów do wydania chyba wszystkich książek tego pisarza trochę mnie dziwi, jako że twórczość czeskiego fantasty do zbyt oryginalnej i urozmaiconej nie należy; niemal we wszystkich jego pozycjach natrafiamy na ponury i bezwzględny świat, który poznajemy w towarzystwie jeszcze bardziej ponurego i bezwzględnego macho z problemami egzystencjonalnymi będącym, pomimo pozornego cynizmu i okrucieństwa, "tym dobrym". Takimi byli Lancelot, Bakly czy wreszcie Koniasz.

W pierwszej odsłonie Mrocznego zbawiciela Žamboch nie porzuca tego schematu. Tym razem poznajemy niejakiego R.C. – pozszywanego z różnych części, mało przystojnego i cierpiącego na amnezję "twardziela" z dyskretnym demonem w głowie i spluwami (które wprowadziłyby w konsternację nawet słynnego Terminatora) w rękach. Całości obrazu dopełnia podrasowany, elektroniczny (?) koń Micuma. Ów R.C. błądzi po postapokaliptycznej Europie Środkowej, próbując dowiedzieć się, kim jest i wyżyć jakoś z tego, co uda mu się zdobyć lub znaleźć. Mało tolerancyjni wobec przybyszów ludzie oraz nieludzie, a także nieznana przeszłość naszego bohatera wcale mu tego nie ułatwiają.

Fabuła jest mało skomplikowana i właściwie ogranicza się do poznawania przez R.C. coraz to nowych miejsc i staczania równie krwawych co widowiskowych walk z kolejnymi przeciwnikami. W międzyczasie dowiadujemy się co nieco o przeszłości głównego bohatera (który najwyraźniej był dawniej wielkim bohaterem, oczywiście), dane nam będzie poznać "wielkie niebezpieczeństwo" wiszące nad światem, które może powstrzymać chyba tylko jeden "zbawiciel" (czymś w końcu trzeba usprawiedliwić coraz to krwawsze rzeźnie), i będziemy mieli okazję przekonać się, że nie tylko nasi rodzimi autorzy gustują się w "ostrych" scenach erotycznych (wydawca, wspominając na tyle okładki o "upiornym seksie", doskonale wiedział co pisze – tak mocnych scen jeszcze nie miałem okazji czytać w fantastyce).

Świat zaserwowany nam przez Žambocha to – jak już wspomniałem – postapokaliptyczna Europa Środkowa dalekiej przyszłości. Cywilizacja została niemalże doszczętnie zniszczona. Ostały się tylko nieliczne ludzkie wioski czy jeszcze rzadsze miasta, żyjące gównie dzięki osiągnięciom swoich przodków; reszta to morza ruin oraz dzicz zamieszkała przez różnorakie monstra. To czyni owo uniwersum podobnym do tego, które znamy z gry fabularnej Neuroschima, na co wydawca nie omieszkał zwrócić uwagi, chwaląc swój produkt w notach wydawniczych. Tu jednak podobieństwa kończą się, ponieważ świat Mrocznego zbawiciela przepełniony jest różnorodną magiczną (czy właściwie upiorną) menażerią. Na kartach powieści spotkałem już upiory, wampiry i demony, a czuję, że to dopiero początek. To właśnie pojawienie się na Ziemi tych istot, spowodowane otworzeniem się ukrytych dotąd wymiarów doprowadziło do upadku ludzkiej cywilizacji. Powtórne (!) ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa też nie wyszło ludziom na dobre. Ogólnie świat nie urzeka oryginalnością ani kreacją, ale też nie odrzuca. Podobnie sprawa ma się z bohaterami, wśród których prym wiedzie wyłącznie ten główny (mało urzekający zresztą, ale od biedy dający się polubić).

Do wydania natomiast trudno przyczepić się. Jak zwykle otrzymaliśmy dobrze wykonany produkt, zwracający uwagę szatą graficzną i poprawnie przygotowany pod względem edytorskim. Poprawnym nazwałbym też styl Žambocha – nie irytuje, ale w niczym też nie uatrakcyjnia lektury.

Podsumowując, najnowsza wydana u nas książka czeskiego pisarza to kolejna porcja krwawej jatki z udziałem prawie niezniszczalnego herosa (z wyglądu raczej anty-herosa), tyle że tym razem w postapokaliptycznych klimatach. Tylko dla miłośników prozy Miroslava Žambocha oraz fanów typowych zręcznościówek.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę