21-06-2007 18:30
Mały słownik terminów literackich
W działach: domorosła filozofia | Odsłony: 43
Zważywszy burzliwe dyskusje, jakie ostatnio przetaczają się przez fora, postanowiłam zgromadzić mądrość pokoleń w jednym, podręcznym leksykonie. Ufam, iż stanie się on niezbędnikiem każdego szanującego się krytyka.
Oto wersja wstępna.
Artysta: Autor, któremu się nie chce.
Fantastyka: Gatunek literacki tworzony przez nieuków, którzy nie potrafią opisywać rzeczywistości. Patrz -> współczesna literatura piękna.
Grafoman: autor permanentnie owładnięty stanem -> grafomanii. Przeciwieństwo -> artysty.
Grafomania: Łagodna choroba psychiczna. Stan niepohamowanego strumienia lirycznego, połączony z całkowitym brakiem samokrytycyzmu. Autor dotknięty grafomanią tworzy w krótkim czasie nadmierne ilości prozy, którą następnie stara się opublikować bez korekty. Przykłady dzieł powstałych pod wpływem grafomanii: „Bal u Salomona” K.I. Gałczyńskiego, „Fahrenheit 451” R. Bradbury’ego, „Dziady” - wielka improwizacja A. Mickiewicza.
Ironia: Rodzaj owocu o fioletowej skórce z kolcami. Słodki.
Metafora: Owad z rodziny błonkoskrzydłych.
Pisarstwo kobiece: Styl pisania kładący nacisk na bogatą psychikę bohaterów. Np. „Tigana” Guya Gavriela Kaya, „Nigdziebądź” Neila Gaimana, „Lord Jim” Josepha Conrada, „Dracula” Brama Stokera.
Rzemieślnik: Autor, któremu się zazdrości.
Sztuka wysoka: Tym mianem określa się dzieła:
a) autorów martwych od co najmniej 50 lat;
b) laureatów Nike;
c) wszystkie inne nie posiadające fabuły.
Target: Grupa społeczna będąca adresatem utworu literackiego. Target ustala się za pomocą przynależności wiekowo-społecznej głównego bohatera. Jeżeli bohater jest dzieckiem, mamy do czynienia z książką dla dzieci (np. „Władca much”), jeśli kobietą - dla kobiet (np. „Madame Bovary”), jeśli stary człowiek - dla emerytów (np. „Stary człowiek i morze”).
Wena: stan psychiczny predysponujący do pisania. Łagodna forma -> grafomanii.
Współczesna literatura piękna: Gatunek literacki tworzony przez nieuków, którzy nie potrafią opisywać rzeczywistości. Patrz -> fantastyka. W przypadku braku fabuły często nagradzany Nike. Patrz -> sztuka wysoka.
Oto wersja wstępna.
Artysta: Autor, któremu się nie chce.
Fantastyka: Gatunek literacki tworzony przez nieuków, którzy nie potrafią opisywać rzeczywistości. Patrz -> współczesna literatura piękna.
Grafoman: autor permanentnie owładnięty stanem -> grafomanii. Przeciwieństwo -> artysty.
Grafomania: Łagodna choroba psychiczna. Stan niepohamowanego strumienia lirycznego, połączony z całkowitym brakiem samokrytycyzmu. Autor dotknięty grafomanią tworzy w krótkim czasie nadmierne ilości prozy, którą następnie stara się opublikować bez korekty. Przykłady dzieł powstałych pod wpływem grafomanii: „Bal u Salomona” K.I. Gałczyńskiego, „Fahrenheit 451” R. Bradbury’ego, „Dziady” - wielka improwizacja A. Mickiewicza.
Ironia: Rodzaj owocu o fioletowej skórce z kolcami. Słodki.
Metafora: Owad z rodziny błonkoskrzydłych.
Pisarstwo kobiece: Styl pisania kładący nacisk na bogatą psychikę bohaterów. Np. „Tigana” Guya Gavriela Kaya, „Nigdziebądź” Neila Gaimana, „Lord Jim” Josepha Conrada, „Dracula” Brama Stokera.
Rzemieślnik: Autor, któremu się zazdrości.
Sztuka wysoka: Tym mianem określa się dzieła:
a) autorów martwych od co najmniej 50 lat;
b) laureatów Nike;
c) wszystkie inne nie posiadające fabuły.
Target: Grupa społeczna będąca adresatem utworu literackiego. Target ustala się za pomocą przynależności wiekowo-społecznej głównego bohatera. Jeżeli bohater jest dzieckiem, mamy do czynienia z książką dla dzieci (np. „Władca much”), jeśli kobietą - dla kobiet (np. „Madame Bovary”), jeśli stary człowiek - dla emerytów (np. „Stary człowiek i morze”).
Wena: stan psychiczny predysponujący do pisania. Łagodna forma -> grafomanii.
Współczesna literatura piękna: Gatunek literacki tworzony przez nieuków, którzy nie potrafią opisywać rzeczywistości. Patrz -> fantastyka. W przypadku braku fabuły często nagradzany Nike. Patrz -> sztuka wysoka.