Koniasz. Wilk samotnik tom 1 - Miroslav Žamboch

Nie jest mistrzem miecza, choć posługuje się nim z wielką wprawą; nie boi się śmierci, choć nie lubi jej niepotrzebnie prowokować. Koniasz powraca, a wraz z nim nowa przygoda. Magiczne artefakty – obiekty pożądania coraz większej liczby osób – kuszą i uwodzą, oferując ludziom moce, które jednych doprowadzają do euforii, innych wprost w objęcia śmierci. Wśród nich on, Wilk samotnik, wojownik, podróżnik i najemnik, który równie mocno kocha swoje życie jak i je ryzykuje. Szuka niebezpiecznej oraz tajemniczej wiedzy i, co najważniejsze, zabronionej przez Konwent. Jego śladem podążają cesarscy komandosi, ninja, zakonspirowani czarodzieje; ich celem jest śmierć Koniasza. A on bardzo chce przeżyć.

Po serii opowiadań Krawędź żelaza oraz dwutomowym Na ostrzu noża Żamboch pokusił się o stworzenie czegoś więcej niż zbiór chaotycznych informacji o Koniaszu: pokazał złożoność uczuć i codzienne życie swojego najbardziej znanego bohatera. O tym opowiada najnowsza powieść, standardowo już w kilku tomach (co najmniej w dwóch): Koniasz – Wilk samotnik. Twórczy Czech uchyla rąbka tajemnicy i zdradza trochę informacji o protagoniście, jego pasjach i marzeniach oraz przeszłości. W ten sposób czytelnik dostaje do rąk lekturę bardziej "statyczną" lecz zawierającą wiele ciekawostek, które fanów brzydkiego najemnika powinny zainteresować. Wskutek zmiany stylu opowieści, tym razem nie trzeba będzie zapamiętywać mnóstwa pojawiających się postaci czy odwiedzanych przez Koniasza miejsc – akcja dzieje się bowiem tylko w jednym z cesarskich miast a bohaterów drugoplanowych wielu nie ma.

Rezygnacja z opowiadań na rzecz powieści nie wszystkim wychodzi na dobre. Rozbudowanie fabuły zaowocować może zwolnieniem akcji i "skomplikowaniem" całego dzieła. Najlepszym tego przykładem może być Sapkowski i jego cykl wiedźmiński. Żamboch wybrnął z tego nieco inaczej. Ograniczając obszar akcji i liczbę bohaterów nie zagmatwał całości, rozbudowując jednocześnie charakterystykę głównego bohatera i jego towarzyszy. Niestety, w zamian drastycznie spadło tempo opowieści, co jest dużym minusem. Fakt, ciężko porównywać opowiadania z pełnoprawną powieścią, ale te pierwsze były naprawdę czymś ożywczym, pełnym werwy i szaleństwa. Nie oznacza to jednak, że nowe dzieło Żambocha czyta się źle. Co to, to nie – Wilk samotnik jest o niebo lepszy od Krawędzi żelaza, wciąga i bawi, a momentami nawet intryguje.

Na koniec kilka słów o stronie edytorskiej. Fabryka Słów nie popełnia szkolnych błędów, choć można odnaleźć kilka drobnych błędów. Jest za to coś, co należy skrytykować – ryciny. O ile wizerunek Koniasza z okładki pasuje do jego słownego przedstawienia, o tyle rysunki wewnątrz są nijakie. Brutalne, ale pozbawione sugestywności, a na dodatek portret bohatera z okładki nie przypomina tego wewnątrz książki. Wielka szkoda.

Czekajmy więc na tom kolejny, może bez zbytniej niecierpliwości, ale zachowując uwagę. Cos się przecież musi wydarzyć, bowiem pętla wokół szyi Koniasza powoli zaczyna się zaciskać. Cytując hasło reklamowe książki – "Zabić go! Zabić Koniasza! Mordujcie go tak by czuł, że umiera..." Jak myślicie, uda się? Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę