Jest fajnie i niefajnie - lądujemy w rzeczywistości nieidealnej

Jeśli się naprawdę kochacie, to kolega zrozumie wywalenie z sesji - na pewno chce, byś był szczęśliwy, nawet jeśli to nie on ci to szczęście da. :D

Problem w tym, że z kolegą często trzeba się obchodzić jak z jajkiem bo jest trochę fochliwy.

No to po co ci taka księżniczka na kolegę?

Nie ogarniam za bardzo, jeśli tak mocno męczy Cię D&D 3, to czemu nie odpalisz gry choćby na AD&D2, albo D&D5 Basic? Dalej będziesz miał klasy postaci i levele, ale za to niemal o 95% (AD&D)/50& (D&D5) mniej babrania się atutami, buildami, skalą wyzwania, balansem wprowadzanych magicznych przedmiotów i odpowiednimi bazylami do bicia. Tak z 3/4 Twoich problemów minęłoby jak ręką odjął, prowadziłoby Ci się o wiele lżej i znacznie przyjemniej. Pewnie gracze chcą koksić i by nie pozwolili, hę?

Co do magicznych itemków - spróbuj zmieniać ich wygląd i zastosowanie. Łańcuszki zamiast skarpet to fajny pomysł. Możesz też nakładać na przedmioty jakieś ograniczenia (ale niezbyt wielkie, bez przesady) i odpowiednio zmieniać ich zewnętrzny wygląd. Na przykład amulet teleportacji może być biczem, którym trzeba trzasnąć z grzbietu końskiego, lub nawet z rydwanu. Czasami najmniej interesujące przedmioty mogą być najciekawszymi artefaktami.

A jak kumpel się zamienia w rybę Fochu, to biczslapa i usadzić na miejscu. Co to, 12 lat ma, czy co?

Prowadź dwie rozgrywki. Jedną z rzeczonym kolegą, drugą z kimś nowym. Kolega nie będzie miał czasu, to będziecie grali tylko w drugim składzie.

Jeden z moich graczy niezwykle wyróżnia się kosząc najwięcej XPków

Uzależnij pd od faktu udziału postaci w zdarzeniu i ew. jej poziomu, to nie będzie z tym problemu.

Do tego mam problem: jak opisywać magię, by nie popaść w śmieszność i nie pozbawić ją aury mistycyzmu budującego słynny, tak często wspominany w rpgowych dyskusjach klimat?

Typowa magia w D&D nie jest tajemnicza. Moim zdaniem nie warto próbować nadawać jakiejś niezwykłej otoczki magii w sytuacji, gdy postacie mogą rzucić dziennie multum zaklęć, nie ponosząc przy tym nawet ryzyka.

Poza tym możesz po prostu zacząć nową kampanię od pierwszego poziomu, zeskalować siłę potworów i BNów w dół np. o połowę względem tego, co widać choćby po tabelach i przyznawać mniej pd. Nie ma większego sensu stosować mechaniki D&D, jeśli nie chce Ci się kreować zgodnie z nią wyzwań dla BG.

No w sumie prawda. Dopóki nie grasz w OD&D, B/X, BECMI czy jakiegoś retroklona, to magia nie jest tajemniczą siłą podlegającą interpretacji MG i Magic-Usera, ale napalmem w rękawie członków drużyny. Nie ma tworzyć klimatu, tylko kasować mobki, buffować drużynę i pozwalać na teleportację ton złota i klejnotów do najbliższego krasnoludzkiego banku. Może zatem warto wprowadzać tylko kosmetyczne ograniczenia, bądź skupić się na samej zmianie wyglądu przedmiotów, jeśli chcesz zachować choćby pozory tayemnichości i klymatu magii.

Tak to jest jak się używa 3e do jesiennej gawędy a nie do lochotłuka. Oczywiście wszystkie biedaklony tradycyjnie odradzam- sama chęć bycia Martinem nie oznacza że ma się do tego talent.Zresztą mało który gracz lubi ustawiczne GM Call i hałsrule z sesji na sesje a tak właśnie wygląda takie granie.

Zmień system, wiekszość problemów generuje ci d&d. 

Fajny wątek z tym znajomym. I wiesz, gdybym wywalał z sesji tych znajomych, którzy w jakiś sytuacjach zachowywali się niedojrzale, zostałbym bez znajomych. Niestety, to nie jest prosta decyzja, stawiam na 90% ze rzuci sie to na wasze relacje i kumpel do samego konca bedzie uwazal, ze zostal niesprawiedliwie potraktowany.

Ooooch, dziękuję za życzenia :)

​Rada - umów się ze swoim graczem na sesje 1+1 a do drużyny wciągnij kogoś innego. Szkoda zrazić do siebie wszystkich dookoła za jednego kumpla, który nie szanuje waszego czasu.

​Jeżeli chodzi o opis przedmiotów - Nie bardzo mogę pomóc, nie gram w dedeki. U mnie zawsze działa opisywanie tego co widzą bohaterowie, w sposób nastawiony na punkt widzenia bohaterów a nie graczy.

Graczowi powiedz, że albo mu się chce, albo mu się nie chce. Jak mu się chce, to niech przychodzi na sesje, jak człowiek, a jeśli mu się nie chce, to niech po prostu da sobie siana. Po co masz się z takim Graczem męczyć? Toksyczny związek jest toksyczny - również w grupach RPGowych. Co jeśli Gracz się fochnie? [moderacja] Komu jest potrzebny taki kolega-baba, co tupnie nóżką i się obrazi, bo coś mu nie pasi? 

Generalnie te wszystkie problemy stworzyłeś sobie sam, jak już było powiedziane. Zmień DeDeczki na coś normalnego, bo niestety, z gunwa złota nie zrobisz.

Komentarz moderowany. – Kamulec

Jak już mówili poprzednicy, D&D to lochotłuk. Nie ma sensu udawać, że jest inaczej i bawić się w fabularyzowanie mechaniki, która w zamierzeniu ma służyć do operowania nią w ramach metagry, by gracze mogli sobie radzić z wyzwaniami przygotowanymi przez MG, za pomocą tej samej mechaniki.

Jeżeli zaczynamy w D&D niwelować wartość mechaniki, to wszelkie te tabelki, rzuty obronne, modyfikatory, atuty etc stają się bezużyteczne, a co za tym idzie, nie warto dłużej wykorzystywać tej mechaniki po prostu.

Poza tym odwiecznym problemem słabszych MG są wysokopoziomowe postacie. W D&D jest to o tyle kłopotliwe, że im postacie mają wyższy poziom, tym mniejszy jest wpływ czynnika losowego na to, że i tak mogą starcie przegrać. I o to chodzi. Jeżeli projektowanie i umieszczanie w grze wysokopoziomowych wyzwań sprawia ci trudność, albo nie sprawia satysfakcji, to czas zmienić system, bo nie ma sensu sztucznie ograniczać mocy postaci graczy (przynajmniej nie za bardzo), po to, żeby trzymać ich w skali wyzwań, które jesteś w stanie kontrolować. Wtedy cała idea expienia i rozwijania postaci o dodatkowe cyferki traci sens, a tym samym traci go też gra, bo to jest głównym motorem napędzającym tą machinę. Exp, większa moc, skarby, magiczne przedmioty, to jest esencja tej gry i nie wyobrażam sobie innego zastosowania dla tak rozbudowanej mechaniki.

Co prawda widziałem już sesje, gdzie próbowano tworzyć lekkie przygody w stylu zatłuczenia k6 goblinów czy wilków oraz odebrania im gumijagód, a w między czasie wzięcia udziału w turnieju łuczniczym, ale to jest po prostu denne. Dobre na start dla nowych graczy, ale ile można nie dawać graczom użyć tego całego potencjału, żeby rozwalili cały zastęp demonów?

Zresztą, z całym majdanem zawartym w D&D możesz wszystko. Ot, ta karczma Rzym się nazywa. Po spożyciu BG zostają teleportowani w inny wymiar, Batezu czy gdzie tam. Od razu na ogromną arenę otoczoną pierścieniem ognia. Wokół wznoszą się setki piętrowych trybun, na których wszelkiego rodzaju anioły i demony wrzeszczą, ryczą, wyją, gwiżdżą i hałasują. I wychodzi inny diabeł i mówi, że oto są! Śmiałkowie wybrani przez niezależnie przez machinę acherontu! I to oni będą zmagali się tutaj o wolność naszą i waszą,bla, bla, bla...

I nikt nie słucha,że to pomyłka, że sobie siedzieli w karczmie i w ogóle nie wiadomo czy to na pewno pomyłka, i może ktos im pomoże podczas walki, wpadnie jakiś anioł, albo awatar boga jeśli w drużynie jest kapłan i potem będzie rozpieprz i cała kampania o tym, jak gracze rozpętali wojnę niebiańsko-piekielną...

Oczywiście nie musi to być aż tak głupie i groteskowe, jak to przedstawiłem, bo spokojnie można nadać takiemu zdarzeniu poważniejszej otoczki, zwłaszcza że ryzyko postradania życia jest w takiej walce spore. Ale takie rzeczy się w D&D zdarzają, więc skoro dżin z butelki nikogo nie dziwi, to czemu miałyby piekielne igrzyska? Ogólnie tego typu rzeczy, żeby gracze mieli co robić, a jednocześnie nie mogli za wiele.

Poza tym możesz po prostu zacząć nową kampanię od pierwszego poziomu,

Komentarze nt. systemu jako głównego problemu skłoniły mnie do skromnej autorefleksji i fakt, zacząłem myśleć o kampanii na 1 poziomie tak do 5 bo wtedy narrację i mechanikę da się utrzymać w ryzach nie gimnastykując się za bardzo.

Niestety, to nie jest prosta decyzja, stawiam na 90% ze rzuci sie to na wasze relacje i kumpel do samego konca bedzie uwazal, ze zostal niesprawiedliwie potraktowany.

Tego właśnie się obawiam, zwłaszcza że jak pisałem wcześniej zdarzyło mu się sprawiać różne problemy. Z drugiej strony jeden kolega z którym gramy wywalił w zeszłym roku tego problematycznego ze swojej sesji i jakoś rozeszło się to po kościach. Sprawa jest mimo wszystko delikatna i ociągam się z jakąś zmianą status quo stojąc w rozkroku: na razie problematyczny nie jest usunięty z grupy, ale na następnej sesji tymczasowo pojawia się nowy, bardziej operatywny gracz. Taki, który wykazuje chęć gry i dwie osoby z drużyny raczej wolałyby wymianę na ten model, zwłaszcza że podczas ostatniego shitstormu na naszym fejsie kolega, który się nie stawił mocno zraził do siebie swoją postawą wszystkich.

@magia

Słusznie, zamiast kombinować pod górkę po prostu postaram się by opisy przedmiotów były interesujące. Tym niemniej wciąż nie będzie ich tak często gęsto jak wg. systemowych tabelek.

@większość a.d. zmiany systemu

Problem ze zmianą systemu będzie leżał w oporności graczy. Kiedyś zamiarując pyknąć jednostrzała westernowego zaproponowałem grupie zajrzenie do Savage Worlds Jazda Próbna. Okiem rzucił tylko jeden gracz, ponadto wypowiedział się o niej negatywnie - skrytykował brak szczegółowości (faktycznie mechanika luźniejsza niż 3.0/3.5). Obawiam się, że próba przesiadki na DnD 5 Basic spotka się z mocną niechęcią. Gracze po prostu poznali i wdrożyli się w system, mamy podręczniki i po tym jak już tyle czasu zainwestowaliśmy w to by go poznać, zrozumieć i wreszcie rozegrać te 3k20 różnych sesji (bo 3 MG) to szkoda im to porzucić na rzecz czegoś nowego. Wolą siedzieć w tym co znane. Odnośnie grania od 1 levelu - na mojej sesji ich postacie osiągnęły ostatnio 8 poziom, co jest naszym rekordem. Dlaczego na myśl o porzuceniu tej długiej, jak sądzę lubianej kampanii na rzecz nowej od samego "dołu" nie podbije serc ;) Dla jednego żal będzie porzucić tak potężnych postaci, dla innego rozwijającej się powoli historii jego postaci mającej amnezję i do tej pory trzymanej fabularnie w pauzie.

Rada - umów się ze swoim graczem na sesje 1+1 a do drużyny wciągnij kogoś innego. Szkoda zrazić do siebie wszystkich dookoła za jednego kumpla, który nie szanuje waszego czasu.

Trochę szkoda mi czasu na sesje 1n1 ponadto u nas nie uprawiało się takiej gry. Na szczęście kolega nie jest odseparowany od RPGowego towarzystwa - gra u innego gracza, gdzie zresztą ja go wkręciłem. Ostatnio napisałem mu, że jeśli ciągle nie będzie miał czasu to może nie ma sensu realizować się wspólnie akurat na tym polu.

@Petros, Hangman

Cóż, z mojej praktyki niestety wynika, że macie sporo racji. Gdzieś tak do 6 poziomu da radę prowadzić z założeniami jakie miałem do kampanii, ale dalej to cholernie mocno pęka w szwach.

Może faktycznie należę do słabszych MG, ponieważ myśl o skonstruowaniu interesującego przeciwnika-wyzwanie na ten 8 poziom drużyny prowadzi mnie do odczucia, że zmarnowałbym na to zbyt wiele wolnego czasu. Po następnej sesji (gracze bardzo na nią czekają więc nie zabiorę im tego) poruszę temat zmiany mechaniki.

Nie żebym chciał obrazić jakiegoś DeDekowca, ale wydaje mi się, że w momencie, kiedy MG jest zmuszony siedzieć długo nad antagonistami, by dopasować ich do poziomu postaci, rozkminiać jakieś magiczne itemy i wpadać w telepkę na samą myśl, że zbliża się ten powiedzmy 7 poziom dla postaci i co to teraz będzie, to dla mnie jest to po prostu masochizm i nie potrafię zrozumieć, jak granie w coś takiego może sprawiać przyjemność.

Po prostu zmieńcie mechę na taką, na której Tobie będzie się dobrze prowadzić. Jeżeli Gracze to konserwy, chcą tylko DeDeki, bo je znają i nie rozumieją, że Tobie się to po prostu wujowo prowadzi, to może lepiej dodatkowo zmienić Graczy? Mnie coś takiego przeraża, choć z pewnością nie dziwi, bo już mi kumpel opowiadał o swojej ekipie, w której miał w zasadzie podobny problem, co Ty. Po wielu latach męczenia się w końcu się rozstali i wszystkim wyszło na dobre.

I po co sie tak meczyc skoro jest Warhammer?!

Anioł na moderatora !

Styczność z Warhammerem miałem taką, że jeden gracz pożyczył kiedyś podręcznik (nie wiem do której edycji) i próbował go czytać, ale potem stwierdził, że to jest b. dziwny system i dał sobie siana z lekturą.

Perspektywa zmiany graczy... zmieniając graczy nie miałym za bardzo z kim pykać, a też stanowimy bardzo zgraną grupę pozasesjowo dlatego z dwojga złego już wolałbym się kopać z tym koniem niż zmieniać ekipę. Podumam nad zmianą mechaniki.

Nie róbmy se jajec ze zmianą graczy. Jednak nad zmianą systemu musisz się poważnie zastanowić. Nie może być tak, że masz spinę przed każdą sesją, bo prowadzisz na d20 3.0. W najgorszym razie musisz powiedzieć graczom, że taka gra nie daje Ci radości i obligatoryjnie zmieniacie mechanikę na lżejszą, albo niech prowadzi ktoś inny. Sprawdź sobie tego Basica 5, jest znacznie lżejszy i wciąż pozostaje w tych samych i dobrze Wam znanych granicach. Od WFRP I Ed./II Ed. trzymajcie się z daleka, bo choć TYLKO WARHAMMER!!!, to nie jest gra w waszych klimatach i dobrze się przy niej bawić nie będziecie. Chyba że doceniacie paradoks drużyny bohaterów składającej się z żebraka, szczurołapa, gawędziarza i pasterza (=D). Spróbuj jeszcze raz z tym Savage Worlds. Gra rzeczywiście jest mało szczegółowa, ale wbrew pozorom nie jest taka inna od D&D. Powiedziałbym, że to generalnie to samo, ale zrobione znacznie przystępniej - dalej mogą koksić, robić buildy, rozgrywać taktycznie walki i zbierać itemki; po prostu Tobie będzie łatwiej i przyjemniej. Brak szczegółowości to zaleta tego systemu, a nie jego wada (tak samo duża szczegółowość D&D 3 to żadna zaleta).

Poza tym może pogadać z nimi szczerze o co im kaman. Bo jeśli problemem jest to, że nie znają innego systemu i nie chcą się go uczyć, to da się to obejść małymi krokami. Jeżeli jednak nie chcą innego systemu, bo stylistyka D&D czyli zdobywanie poziomów i grzebanie w mechanice im najbardziej odpowiada, to czas zmienić graczy albo razem spróbować przekonać się do innego stylu gry.

WFRP 2ed ma prostą mechanikę, choć faktycznie system jest dziwny, a raczej pełen niedoróbek, nieścisłości i z mnóstwem paradoksów. Jeżeli chcesz tylko prostą mechanikę, to wystarczy że samemu sobie taką stworzysz na bazie jakichś kostek. Trudne to nie będzie. I po co do tego D&D? Ustalasz z graczami że oto są zwykłymi ludźmi. Nie ma tabel, nie ma atutów, nie ma uber hiper ekstra kombosów i tony magicznych rupieci. Świat jest surowy, śmiertelnie groźny i zwykły. Są opatrunki, są nawet gdzieś eliksiry i magiczne miecze, ale to rzadkość, a wataha wilków może zagryźć nieostrożnego łowcę etc. Tutaj nie miałbyś problemu ze sztucznym ograniczaniem poziomu postaci do X.

W D&D to się akurat słabo sprawdza, ale są systemy gdzie możesz stworzyć postać bardziej zaawansowaną (czyli nie leszcza 1lv i expienie story) i grać nią fabularnie, z nastawieniem nie na expienie, tylko na przeżywanie przygód, jak choćby w Neuroshimie, choć to akurat nie najlepszy przykład, bo mechanika ssie. Niemniej, da się.

Wtedy powiedzmy raz na ruski rok gracz może sobie podbić kosmetycznie to i owo, ale tylko podbić, co w skali globalnej nie zmieni wiele.

Moze granie w Dedeczki sa dla Twoich graczy Araminie jedynie pretekstem do liczenia, kalkulowania, potegowania, mnożenia i dzielenia współczynnikow? Moze nie potrzebuja Mistrza Gry tylko Mistrza Algebry? A rola marzen jest Arcyksięgowy 10lvl? ;)