Historia twojego życia - Ted Chiang

Mam taki zwyczaj, że kiedy kupuję nową książkę, nie rzucam się od razu do lektury, ale odkładam ją na dzień lub dwa. Historię… odłożyłem na dłużej, ale co się odwlecze... Hołduję jeszcze jednemu zwyczajowi: lekturę zawsze zaczynam od ostatniej strony okładki. Wiadomo, tam znajduje się cena. Jest tam przeważnie także krótka notatka o książce i o autorze. Staram się nie sugerować tym, co jest tam napisane, ponieważ notatki te zawsze mają pochwalny charakter. Czasami pochwały te są jak najbardziej uzasadnione, czasem mają się nijak do treści książki. Jak jest tym razem?

Książka Historia twojego życia to zbiór ośmiu opowiadań. Nie są to opowiadania jednorodne, łączy je przynależność do szeroko rozumianej fantastyki. Ted Chiang pisze między innymi o budowie wieży Babel, mutacji, która prowadzi do powstania nadczłowieka, kontakcie z obcą cywilizacją, badaniach, jakie prowadzą XIX wieczni naukowcy i o drodze ku Bogu. Tomik uzupełnia krótkim "artykułem" o nauce tworzonej przez nowy rodzaj ludzki i "reportażem" o zabiegach, jakie mają pozbawić człowieka postrzegania piękna.

Może się wydawać, że to nic nowego. Większość tych tematów było przecież "obrabianych" na różne sposoby. Co nowego można o tym napisać? A jednak okazuje się, że można. Nawet tak wyeksploatowany temat, jak kontakt z obcą cywilizacją można opowiedzieć w interesujący sposób. Wystarczy tylko zmienić podejście i "ugryźć" ten temat z innej strony. W tym wypadku z punktu widzenia lingwisty. Podobnie jest z innymi opowiadaniami. Autor ożywia w nich nieco już skostniałe tematy, dzięki czemu otrzymujemy świetną prozę. Nie skupia się na technice i nauce, chociaż od niej nie stroni, bardziej interesuje go psychologia.

Fantastyka dla Chianga to tylko otoczka. Pod nią autor pisze o ludziach, ich słabościach, ich wierze i pragnieniach. Fabuła nie gna do przodu jak ekspres, można powiedzieć, że jest jak pociąg osobowy, który zatrzymuje się na wielu stacjach. Te stacje to miejsca, w których należy zatrzymać się nad fabułą i zastanowić nad kondycją człowieka i człowieczeństwa. To swoista wiwisekcja człowieka, jego uczuć i psychiki.

Nie jest to literatura, w której trup ściele się gęsto i leje się krew. Tego autor unika, jeśli jest to zbędne dla fabuły. Nie czyni to jednak lektury nudną, wprost przeciwnie. Pozwala to skupić się na treści, pozwala na chwilę refleksji.

Muszę przyznać, że zaczynałem czytać Chianga z obawą, bo nie raz rozczarowywałem się przy lekturze. Jednak nie tym razem. Mogę z czystym sumieniem napisać, że książka jest godna polecenia . To literatura najwyższego lotu.

Na koniec jeszcze drobna uwaga odnośnie ostatniego opowiadania zatytułowanego Co ma cieszyć oczy, mającego formę reportażu. Po lekturze człowiek cieszy się, że to tylko fantastyka. Dzisiaj tak. Ale czy jutro też tak będzie? Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę