Fortress Europe

Kiedy firma Battlefront wypuściła drugą edycję Flames of War, zebrała materiały z różnych podręczników dotyczących tworzenia armii, i skompilowała je w dwóch książkach – Afrika i Ostffront. Zebrane tam były wszystkie podstawowe oraz te trochę mniej typowe armie. Jednakże oba te podręczniki dotyczyły środkowego okresu wojny. Trzeba było zająć się i późnym okresem. Został on przygotowany w podobny sposób, co dwa poprzednie – zebrano w nim listy armii dla wszystkich czterech głównych uczestników działań wojennych, przygotowując rozmaite kompanie i wariacje. Tak powstał Festung Europa.



Książka ta była w pewnym sensie biblią dla graczy preferujący późny okres wojny. Na jej bazie powstawały dalsze warianty, zarówno te pojawiające się w umieszczonych na stronie Battlefront’u artykułach, jak i serii podręczników do kampanii normandzkiej. Jednakże nie była ona wolna od wad. Niektóre zasady były niejasne, literówki utrudniały korzystanie z jednostek. Jednakże, w przeciwieństwie do dwóch poprzednich dużych książek, firma przez długi czas nie zdecydowała się na opublikowanie erraty. Gracze czekali na nią dwa długie lata. Było to związane nie tyle ze zmianą polityki firmy, lecz z ukazaniem się nowej wersji Festung Europa. Naszedł Fortress Europe.



Nowa książka powstała jako duża aktualizacja poprzedniej wersji. Od ukazania się Festung Europa sporo się zmieniło – gracze dostali do dyspozycji nowe uniwersalne jednostki, zmienił się sposób prezentowania list armii, zniesiono ograniczenie plutonów wsparcia. I to wszystko widać w nowej książce. Graficznie jest ona zdecydowanym postępem w porównaniu ze starszą siostrą. Nie tylko wygląda lepiej, ale znacznie wygodniej się z niej korzysta. Jest to wynikiem nie tylko nowej, graficznej metodzie prezentacji, ale także miłemu drobiazgowi jakim jest umieszczenie na końcu każdego rozdziału zasad dla narodowości, której dany rozdział dotyczy. Kolejnym plusem są wspomniane nowe uniwersalne jednostki. Podczas wydawania serii normandzkiej pojawiło się sporo nowych plutonów, które pierwotnie dostępne były tylko dla kompanii występującej w danej książce, a następnie, dzięki artykułom, dla standardowych kompani z Festung Europa. I choć było to miłe, to konieczność skakania między książką a artykułami (o których zresztą nie wszyscy musieli wiedzieć), była niewątpliwą wadą takiego rozwiązania. Fortress Europe rozwiązało ten problem, w naturalny integrując te jednostki, jak również kilka niedostępnych wcześniej "ogólnym" kompaniom, z listami armii.



Po pobieżnym przejrzeniu i początkowym zachwycie zauważamy, że czegoś nam tu brakuje. Zaraz, a gdzie kompanie pionierów/komandosów/rangersów/kozaków? Co z Waffen SS/Luftwaffe/Kanadyjczykami/Gwardią? Gorzka prawda jest taka, że ich po prostu nie ma. Battlefront zdecydował się umieścić jedynie podstawowe kompanie dla każdej z narodowości, bez wariantów i udziwnień. Co więc zostało? Każda z czterech nacji ma kompanię pancerną oraz kompanię zwykłej piechoty. Niemcy mają dodatkowo piechotę zmechanizowaną, zmotoryzowaną oraz Falschimjaeger. Brytyjczycy zwiad pancerny, piechotę zmotoryzowaną jak i kompanię samochodów opancerzonych. Jankesi – kompanię piechoty zmechanizowanej i zwiadu zmechanizowanego, a Sowieci kompanię piechoty zmotoryzowanej. Nie ma tego za wiele, ale gdyby autorzy chcieli zmieścić wszystkie stare kompanie w nowym formacie, wyszłaby im z tego encyklopedia.

Pisząc o braku ulepszeń do kompanii pominąłem weteranów z frontu włoskiego dla Brytyjczyków i Amerykanów. Nie było to przeoczenie, bowiem oni w nowej książce się znaleźli. I tym razem nie są małą tabelką na zasadzie "masz mniej punktów, i nie możesz brać niektórych zabawek". Teraz każdy pluton ma dwie opcje wystawienia – jedną dla kampanii normandzkiej i drugą dla włoskiej. Różnica najczęściej leży w punktach (jednostki z Włoch jako weterani są drożsi), ale także w dostępności sprzętu (większość nowości alianci trzymali na walki w Normandii, stąd jednostki we Włoszech musiały zadowolić się nieco starszym, sprzętem). Jest to znacznym udogodnieniem dla osób chcących wystawić weteranów.

Dalsze zmiany widać dopiero po dokładniejszym wczytaniu się. Część jednostek ma zmieniony koszt – zwykle jest on zmniejszony. Kompanie piechoty najczęściej mogą wystawić teraz dwa plutony pancerne jako wsparcie (jacyś chętni na sześć Churchilli Crocodile?). Amerykańscy piechociarze mogą być wspierani przez aż trzy baterie artylerii (w tym oczywiście jedną 155mm). Dwa warianty zwiadu pancernego u Brytyjczyków. Za każdym razem jak się przegląda nową książkę, znajduje się coś nowego.



Czy Fortress Europe jest faktycznie lepszą wersją Festung Europa? Zdania są podzielone, i to nie bez powodu. Jeśli ktoś chce grać którąś z ulepszonych bądź nietypowych kompanii, będzie rozczarowany. Pozostanie mu albo korzystać ze starszej książki, albo też którejś z książek kampanii normandzkiej – w brew pozorom, jest tam całkiem sporo brakujących oddziałów (oczywiście nie dotyczy to Sowietów, ale wraz z publikacją podręczników do operacji Bagration może się to zmienić). Może też poczekać na opublikowanie artykułu dla jego wymarzonej kompanii. Z drugiej strony, jeśli kogoś interesuje armia oparta na kompani, która w nowej Twierdzy się znajduje, będzie zadowolony, gdyż to co jest, jest ulepszone (zarówno pod względem estetyki, jak również możliwości).

Podstawowe pytanie: czy warto kupić Fortress Europe? Jeśli ktoś zamierza korzystać z występującej w niej kompani, to niewątpliwie tak, i to nawet jeśli dysponuje się już Festung Europa. W przeciwnym wypadku, lepiej chyba się wstrzymać, chyba że ktoś lubi ładne podręczniki, lub chce mieć kompletną kolekcję.

Na koniec warto wspomnieć, że tym razem Battlefront nie kazał długo czekać na erratę. Plik, zawierający poprawki błędów zauważone w pierwszym wydaniu jest do pobrania po kliknięciu w ten link.
Zaloguj się, aby wyłączyć tę reklamę