Big Red Tequila

Jackson „Tres” Navarre postanawia wrócić do rodzinnego miasta po dziesięciu latach. W dniu, kiedy jego ojciec został zamordowany, mężczyzna załamał się i opuścił San Antonio, paląc za sobą niemal wszystkie mosty - teraz ma zamiar rozwiązać sprawę sprzed lat oraz odnaleźć sprawcę. Nic nie idzie jednak po jego myśli: lokalna mafia miesza mu szyki, a była dziewczyna znika w niewyjaśnionych okolicznościach.

Riordan konstruuje intrygę na bazie wątków sensacyjno-kryminalnych z domieszką specyficznego humoru sytuacyjnego oraz postaci, rzadziej komizmu słowa. Akcja powieści zasadniczo rozwija się powoli, choć czasami zdarzają się jej momenty nagłego przyspieszenia, po których następuje równie gwałtowne zwolnienie. Takie niewyważone tempo nie utrudnia jednak odbioru, wręcz przeciwnie w tej powieści sprawdza się dobrze. Autor stara się też odpowiednio dawkować informacje dotyczące śledztwa, co utrudnia czytelnikowi przewidzenia niektórych rozwiązań fabularnych, acz to nie sprawdza się w każdym aspekcie – książkę trudno nazwać nieprzewidywalną, mimo że szala raczej przechyla się właśnie na tę stronę. Najważniejsze jest jednak to, iż Riordan potrafi zaciekawić czytelnika pełną suspensu fabułą, która sprawia, że książkę można pochłonąć przy jednym posiedzeniu.

Najlepszą stroną książki są wielowymiarowe postacie, a szczególnie wyróżnia się kreacja protagonisty. Tres to facet niejednoznaczny, posiadający własną hierarchię wartości, lubujący się w tequili, z detektywistycznym zacięciem i znający tai-chi. Na tym nie ograniczają się jednak jego talenty – największym z nich jest skłonność do wpadania w przeróżnego rodzaju tarapaty, a sam Jackson to dowód, że nieszczęścia chodzą parami. Fortuna sprzyja mu zaś tak bardzo, iż wpada często z deszczu pod rynnę. Ale to właśnie takie smaczki sprawiają, że Tres jest nam w pewnym sensie bliższy, możemy z nim się w paru aspektach identyfikować, Riordan przełamuje dystans pomiędzy fikcyjnym bohaterem a czytelnikiem. To typ człowieka, jakiego możemy w każdej chwili spotkać na swojej drodze – ani nie idealny detektyw (nawet licencji jeszcze nie zdobył), ani nie kompletny nieudacznik. Jego portret psychologiczny został bardzo dobrze zarysowany – autor znalazł złoty środek i sprawił, że owa postać jest doskonale wyważona. Z innymi sylwetkami sprawa nie ma się aż tak znakomicie, ponieważ nie poświęcono im tyle samo uwagi, co wcale nie czyni ich z tych powodu papierowymi – sprawdzają się w swojej roli, nie są napisani tylko po to, aby zalepić luki w świecie przedstawionym, a ich rysy psychologiczne są wiarygodne.

Przy lekturze Big Red Tequili nie można także narzekać na język powieści – tłumaczowi należą się brawa za przekład tekstu bez zgrzytów. Riordan pisze w sposób jasny, styl ma nietoporny, umożliwiający zrozumiały odbiór treści. Odtworzenie ulic San Antonio, realiów teksańskiego miasta, to również mocna strona utworu. Autor odwzorowuje nie tylko urbanistykę, lecz w książce stara się przekonująco zarysować sytuację półświatka oraz instytucji, którym na pierwszy rzut oka daleko do środowisk przestępczych, a tu pojawia się – na dalszym planie – problematyka przekupionych firm oraz skorumpowanych polityków, w dodatku mafia poczyna sobie w mieście niezwykle śmiało. Wszystkie te komponenty świata przedstawionego – łącznie z bohaterami – tworzą spójną, zazębiającą się całość.

Najnowsza na polskim rynku książka Ricka Riordana to przede wszystkim dowód na to, że amerykański pisarz nie ogranicza się do wyłącznie jednego gatunku i grupy docelowej – powieść detektywistyczna w jego wykonaniu to pozycja dla nieco starszych czytelników, choć nie można jej nazwać mrożącym krew w żyłach kryminałem. Z pewnością jednak to przyjemna lektura na chwilę wolnego czasu albo wieczór z literaturą rozrywkową. Możecie być pewni, że w środku czeka na was pokaźna dawka przyjemności – ale nie należy nastawiać się na arcydzieło, to powieść poprawna, przyjemna i zaskakująca, acz niegłęboka.