Arq #3

Trzeci i ostatni tom serii Arq zbiera, podobnie jak poprzednie odsłony, sześć albumów określanych jako "Cykl trzeci". Oryginał ukazywał się w latach 2010 - 2015, zaś polska edycja miała miejsce pod koniec roku 2016. Finałowe zeszyty kontynuują wątki zapoczątkowane w poprzednich epizodach, przybliżając czytelnikom tajemnice świata Arq oraz wieńcząc całą serię.

Andreas uchodzi za jednego z najważniejszych twórców komiksu mistycznego, zaś Arq doskonale wpisuje się w ten nurt. Andreas wykreował uniwersum będące jedną wielką zagadką oraz skrywające w sobie mnóstwo tajemnic. Z jednej strony skomplikowana struktura fabuły zmusza do pełnej koncentracji i uważnej lektury, z drugiej jednak operujący zagadkami bohaterowie oraz nawarstwiające się coraz to nowe tajemnice, zamiast intrygować czytelnika wzbudzają poczucie zagubienia. Uczucie zagubienia może być wzmocnione przez narrację, prowadzoną jest równolegle w kilku obszarach fabularnych. Andreas sprawia wrażenie, jakby momentami samemu nie do końca miał pomysł odnośnie kierunku oraz finału, w którym powinien podążyć scenariusz i zamiast serwować interesujące pytania i odpowiedzi, do istniejących tajemnic dokłada kolejne zagadki.

Dodatkowo dystans czasowy dzielący polskie premiery drugiego oraz trzeciego tomu sprawia, iż tak naprawdę najlepiej jest raz jeszcze przeczytać poprzednie epizody. Znacznie ciekawiej w historii prezentują się protagoniści, każdy o odmiennej charakterystyce, kierujący się swoimi, mniej lub bardziej tajemniczymi, motywami. W dużej mierze to właśnie postacie stanowią o walorze opowieści.

Od strony artystycznej Arq momentami również budzi ambiwalentne odczucia. Nie sposób nie docenić bardzo umiejętnego oraz szalenie widowiskowego operowania perspektywą. Poszczególne kadry, przedstawiające sceny pod ostrymi kątami nadają ujęciom olbrzymią dynamikę oraz urzekają mnóstwem detali oraz fantastyczną grą światła i cienia. Większość ilustracji to malutkie arcydzieła, udowadniające, iż ołówek i dwa kolory oraz pomysł w pełni wystarczają do stworzenia świetnych ilustracji, doskonale uzupełniających mistyczny charakter fabuły.

Niestety obok zapierających dech w piersiach kadrów, w albumie trafiają się ilustracje znacznie odstające poziomem od tych najlepszych: postacie bywają zobrazowane bardziej niż symbolicznie, strasznie płaskie w swej formie. Wydaje się, iż tak olbrzymia polaryzacja nie jest tylko próbą nadania komiksowym kadrom artystycznej różnorodności. Bardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem może być fakt koncentracji Andreasa na po partykularnych, kluczowych kadrach i tym samym próba skupienia wzroku czytelnika na konkretnych ilustracjach.

Od strony edytorskiej album został znakomicie przygotowany. Nieco inny format komiksu, grube, wręcz pancerne okładki oraz świetnej jakości papier kredowy z jednej strony podkreślają te ilustracje, które na to zasługują, chociaż niestety nie są w stanie poprawić odbioru rysunków zwyczajnie nieudanych. Niestety finałowe epizody Arq są literaturą tylko dla najbardziej zagorzałych fanów serii. Tylko takie osoby odnajdą przyjemność w śledzeniu kilkuwymiarowej, a przy tym bardzo trudnej w odbiorze fabuły oraz docenią się monumentalne ilustracje, przymykając tym samym oko na miejscami maszkaronowate rysunki. Czytelnicy mniej przywiązani do serii niestety, ale zwyczajnie zanudzą się w trakcie lektury.